Lewis & Short

rĕ-cordor, ātus, 1, v. dep. a. and n. [cor].

  1. I. To think over, bethink one’s self of, be mindful of a thing (as the result of the reminisci, the recalling of it to memory), to call to mind, remember, recollect (freq. and class.; cf. recognosco): quod jam pueri ita celeriter res innumerabiles arripiant, ut eas non tum primum arripere videantur, sed reminisci et recordari. Haec sunt Platonis fere, Cic. Sen. 21, 78; cf. id. Tusc. 1, 24, 57: sed parum est me hoc meminisse: spero etiam te, qui oblivisci nihil soles, nisi injurias, reminiscentem recordari, id. Lig. 12, 35.
    Constr.
          1. (α) With acc. (so most freq.): pueritiae memoriam, Cic. Arch. 1, 1: omnes gradus aetatis tuae (with considero), id. de Or. 3, 22, 82: desperationes eorum, id. Fam. 2, 16, 6: hujus meritum in me, id. Planc. 28, 69 Wund. N. cr.: tua consilia, id. Att. 8, 12, 5: δέρρεις, id. ib. 4, 17, 1: excusationem legationis obeundae, id. Phil. 9, 4, 8: communes belli casus, Caes. B. C. 3, 72 fin.: virtutes (Manlii), Liv. 6, 20 fin.: acta pueritiae, Quint. 11, 2, 6: priorem libertatem, Tac. Agr. 82: feralem introitum, id. H. 1, 37: bene facta priora, Cat. 76, 1: vocem Anchisae magni voltumque, Verg. A. 8, 156: antiqua damna, Ov. M. 15, 774 et saep.: tuam virtutem animique magnitudinem, Cic. Fam. 5, 17, 1; so, tua in me studia et officia multum tecum, id. ib. 15, 21, 5; cf.: alicujus vitam et naturam, id. Clu. 25, 70; id. Tusc. 5, 5, 14: si rite audita recordor, Verg. A. 3, 107: cum recorder non M. Brutumsed legiones nostras in eum locum saepe profectas, Cic. Sen. 20, 75.
            With quod: recordatus quod nihil cuiquam toto die praestitisset, Suet. Tit. 8: ad ea, quaerecordanda et cogitanda, Cic. Sull. 9, 26.
          2. (β) With obj.-clause: recordabantur, eadem se superiore anno in Hispaniā perpessos, Caes. B. C. 3, 47; Ov. M. 13, 705: hoc genus poenae saepe in improbos civis esse usurpatum recordatur. Cic. Cat. 4, 4, 7; id. Ep. ad Brut. 1, 5; and, acc. to the analogy of memini, with inf. pres.: ego recordor longe omnibus unum anteferre Demosthenem, id. Or. 7, 23.
          3. (γ) With rel.-clause: admonitus re ipsā recordor, quantum hae quaestiones punctorum nobis detraxerint, Cic. Mur. 34, 72; Plaut. Most. 1, 2, 1: recordor unde ceciderim, Att. 4, 16, 10; Caes. B. C. 3, 73, 3; Quint. 11, 2, 38.
          4. (δ) With gen. (freq. in late Lat.; in Cic. only in two foll. passages, for in Cic. Planc. 28, 69, the true read. is meritum): recordans superioris tuae transmissionis, Cic. Att. 4, 19, 1: flagitiorum suorum recordabitur, id. Pis. 6, 12: pacti mei, Vulg. Ezech. 16, 60: nominis Domini, id. Amos, 6, 11: verborum, id. Luc. 24, 6 et saep.
            (ε) With de: tu si meliore memoriā es, velim scire, ecquid de te recordere, Cic. Tusc. 1, 6, 13; id. Planc. 42, 104; id. Q. Fr. 2, 1, 7, § 23; id. Sest. 1, 1; id. Lig. 12, 35.
            (ζ) Absol.: et, ut recordor, tibi meam (epistulam) misi, Cic. Att. 13, 6, 3.
  2. II. To think of, meditate, ponder something future (rare): nunc ego non tantum, quae sum passura, recordor, Ov. H. 10, 79: omnium captivitatem et miserrimam servitutem, Just. 5, 7, 10.
    Note:
        1. a. Act. collat. form recordavit, Quadrig. ap. Non. 475, 27; Varr. L. L. 6, 6, 46.
        2. b. Part. perf. in a pass. signif.: ad recordata poenalis vitae debita, preserved in the memory, Sid. Ep. 9, 3 med.