Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

* rĕ-dīco, ĕre, v. a., to say again, say over, repeat: haec, Sid. Ep. 9, 13.

Rĕdĭcŭlŭs, i, m. [redeo], the name of a Roman divinity, worshipped in a chapel at Rome, before the porta Capena, whence Hannibal set out upon his retreat, Fest. p. 282, 23 Müll.; cf. Paul. ex Fest. p. 283, 4 ib.: Campus Rediculi, Plin. 10, 43, 60, § 12; v. Tutanus.

rĕd-ĭgo, ēgi, actum, 3, v. a. [ago].

  1. I. To drive, lead, or bring back (syn. reduco).
    1. A. Lit.: (Sol) Disjectos redegit equos, Lucr. 5, 403: si materiem nostram collegerit aetas Post obitum, rursumque redegerit, ut sita nunc est, bring it back, restore it to its present condition, id. 3, 848: filia parva duas redigebat rupe capellas, Ov. F. 4, 511: tauros in gregem, Varr. R. R. 2, 5, 12; cf.: in sua rura boves, Ov. F. 3, 64: oppidani (hostem) fusum fugatumque in castra redigunt, Liv. 21, 9: hostium equitatum in castra, id. 26, 10: turbam ferro in hostes, id. 37, 43: aliquem Capuam, id. 26, 12 fin.: aliquem in exsilium, Just. 9, 4, 7.
    2. B. Trop.: rem ad pristinam belli rationem redegit, Caes. B. C. 1, 76 fin.: annum neglegentia conturbatum ad pristinam rationem, Suet. Aug. 31: disciplinam militarem ad priscos mores, Liv. 8, 6 fin.: aliquid ad ultimam sui generis formam speciemque, Cic. Or. 3, 10: omnia redegit in singulas rationes praeceptionis, Auct. Her. 4, 2, 3: aliquem in concordiam, Plaut. Am. 1, 2, 13: vos in gratiam, Ter. Phorm. 5, 7, 73: tu, qui ais, redige in memoriam, recall it to my mind, id. ib. 2, 3, 36: in memoriam, Cic. Phil. 2, 7, 18; id. Fam. 1, 9, 9: (poëtae) formidine fustis Ad bene dicendum delectandumque redacti, brought back, reduced, Hor. Ep. 2, 1, 155.
      Far more freq.,
  2. II. (With the idea of agere predominant; cf. recido and redeo, II.) To get together, call in, collect, raise, receive, take a sum of money or the like by selling, etc.: cum omnem pecuniam ex aerario exhausissetis, ex vectigalibus redegissetis, ab omnibus regibus coëgissetis, Cic. Agr. 2, 36, 98; cf.: pecuniam ex bonis patriis, id. Phil. 13, 5, 10; and simply pecuniam, id. Rab. Post. 13, 37; Hor. Epod. 2, 69: omne argentum tibi, to scrape together, Plaut. Pers. 2, 5, 23: bona vendit, pecuniam redigitpecunia, quam ex Agonidis bonis redegisset, Cic. Div. in Caecil. 16, 56; cf. Liv. 5, 16: quod omnis frumenti copia decumarum nomine penes istum esset redacta, etc., Cic. Verr. 2, 3, 73, § 171: fructus, Dig. 36, 4, 5, § 22 (after colere agros); 22, 1, 46; cf.: pars maxima (praedae) ad quaestorem redacta est, Liv. 5, 19: fructus ad eum, Dig. 10, 2, 51: quicquid captum ex hostibus est, vendidit Fabius, consul, ac redegit in publicum, paid it into the public treasury, Liv. 2, 42: venditum sub hastā in aerarium, id. 4, 53: (patres) victi irā vetuere reddi (bona regia), vetuere in publicum redigi, id. 2, 5, 1; cf.: praedam in fiscum, Tac. H. 4, 72: aliquid in commune, Dig. 17, 2, 52, § 6.
    1. B. To bring or reduce a thing to any condition, circumstance, etc.; to make or render it so and so (cf. reddo); constr. with in (so most freq.), ad, sub, an adv. of place, absol., or with a double acc.
          1. (α) With in: viros in servitutem, Plaut. Aul. 2, 1, 47: Aeduos in servitutem, Caes. B. G. 2, 14, 3: in pristinam sortem servitutis, Just. 6, 5, 1: vidulum in potestatem alicujus, Plaut. Rud. 5, 3, 22: civitatem in potestatem, Caes. B. G. 7, 13 fin.; Hirt. B. G. 8, 24 fin.; 45; Cic. Quint. 55, 152; id. Phil. 5, 17, 46; id. Verr. 2, 2, 13, § 33; Tac. Agr. 18; Vell. 2, 94, 4; cf.: civitatem in dicionem potestatemque populi Romani, Caes. B. G. 2, 34 fin.: aliquos in dicionem, Cic. Balb. 10, 25; Liv. 41, 19: gentes in dicionem hujus imperii, Cic. Phil. 4, 5, 13: Arvernos in provinciam, to reduce to a province, Caes. B. G. 1, 45; 7, 77 fin.; cf.: partem Britanniae, etc., in formam provinciae, Tac. Agr. 14; Suet. Caes. 25; id. Aug. 18; id. Tib. 37 fin.; id. Calig. 1; Liv. Epit. 45; 93: in formulam provinciae, Vell. 2, 38, 1: in formam praefecturae, id. 2, 44, 4: in id redactus sum loci, Ut, etc., Ter. Phorm. 5, 7, 86; cf.: republicā in tranquillum redactā, Liv. 3, 40; and: mentem in veros timores, Hor. C. 1, 37, 15: si hoc genus (pecuniarum) in unum redigatur, be brought into one mass, Cic. Phil. 5, 4, 13: dispositio est, per quam illa, quae invenimus, in ordinem redigimus, reduce to order, Auct. Her. 3, 9, 16; cf.: arbores in ordinem certaque intervalla, Quint. 8, 3, 9; but: ut veteres grammatici auctores alios in ordinem redegerint, alios omnino exemerint numero, brought, admitted into the rank of classics (cf. Gr. ἐγκρίνειν; opp. numero eximere = ἐκκρίνειν): libertinos in equestrem ordinem, Lampr. Alex. Sev. 18; Just. 5, 6, 5; Quint. 1, 4, 3; for which: redigere aliquem (poëtam) in numerum, id. 10, 1, 54; also, to lower, degrade, Suet. Vesp. 15; v. ordo; cf. Liv. ap. Prisc. 1173 P.; Plin. Ep. 2, 6, 5: quod prosa scriptum redigere in quaedam versiculorum genera, Quint. 9, 4, 52: in hanc consuetudinem memoriā exercitatione redigendā, id. 11, 2, 45: servos, in dominium nostrum, Dig. 1, 5, 5: in nihilum redigam te, et non eris, Vulg. Ezech. 26, 21: in cinerem, id. 2 Pet. 2, 6: provinciam in solitudinem, Lact. de Ira Dei, 5, 4.
          2. (β) With ad: aliquem ad inopiam redigere, to reduce to poverty, Ter. Heaut. 5, 1, 56: aliquem ad incitas, Plaut. Poen. 4, 2, 85; id. Trin. 2, 4, 136: genus id ad interitum, Lucr. 5, 877; Cic. ap. Lact. 7, 11, 5; cf.: prope ad internecionem gente ac nomine Nerviorum redacto, Caes. B. G. 2, 28: ad nihilum redigere, Vulg. Psa. 72, 20: victoriam ad vanum et irritum, to render empty and useless, Liv. 26, 37 fin.: cf.: spem ad irritum, id. 28, 31: aliquid ante dubium ad certum, to render certain, id. 44, 15: carnes excrescentes ad aequalitatem, Plin. 30, 13, 39, § 113 (shortly afterwards reducunt); cf.: cicatrices ad planum, id. 20, 9, 36, § 93: aliquem ad desperationem, Suet. Aug. 81; Just. 6, 5, 7 et saep.: redegit se ad pallium et crepidas, Suet. Tib. 13.
          3. (γ) With sub: Galliam sub populi Romani imperium, Caes. B. G. 5, 29, 4: Corcyram sub imperium Atheniensium, Nep. Timoth. 2, 1: barbaros sub jus dicionemque, Liv. 28, 21: incolas ejus insulae sub potestatem Atheniensium, Nep. Milt. 1, 4; 2 fin.; id. Paus. 2, 4; id. Pelop. 5: totam Italiam sub se, id. Flor. 1, 9, 8: GENTES SVB IMPERIVM, Inscr. Grut. 226.
          4. (δ) With adv. of place: eo redigis me, ut, etc., Ter. Eun. 4, 4, 23: eo, ut, Flor. 1, 2, 4: hem! Quo redactus sum! Ter. Eun. 2, 2, 7.
            (ε) Absol.: ut credam, redigunt animum mihi argumenta, Att. ap. Non. 174, 10 (Trag. Rel. v. 516 Rib.): ut ejus animum retundam, redigam, ut, quo se vortat, nesciat, bring it down, so that, etc., Ter. Heaut. 5, 1, 73; Lucr. 1, 553.
            (ζ) With double acc., to make or render a thing something (very rare; more freq. reddere): quae facilia ex difficillimis animi magnitudo redegerat, Caes. B. G. 2, 27 fin.: (Ubios) Suevi multo humiliores infirmioresque redegerunt, id. ib. 4, 3 fin.; Aus. Mos. 224.
      1. 2. In designations of number, etc., pregn., to bring within a number or extent; to lessen, diminish, reduce: familiam jam ad paucos redactam paene ab interitu vindicasti, Cic. Marcell. 4, 10; cf.: redigere omnis fere in quadrum numerumque sententias, id. Or. 61, 208: hosce ipsos (libros octo) utiliter ad sex libros redegit Diophanes, reduced, abridged, Varr. R. R. 1, 1, 10: ex hominum milibus LX. vix ad D. … sese redactos esse dixerunt, Caes. B. G. 2, 28: ad semuncias redacta, Tac. A. 6, 16: judicia ad duo genera judicum redegit, Suet. Caes. 41; id. Vesp. 10: non ad numerum redigar duorum, Ov. M. 6, 199: quod si comminuas vilem redigatur ad assem, Hor. S. 1, 1, 43: ne res ad nilum redigantur funditus omnes, Lucr. 1, 791; 2, 752; cf. Ov. M. 14, 149: rem maximam redigere ad minimum, Lact. 3, 9, 15.

rĕdĭmĭae, χύτρα, Gloss. Philox. [redimo].

rĕdĭmīcŭlat, ἀναλύει δέσματα, Gloss. Philox. [redimiculum].

rĕdĭmīcŭlum, i (collat. form rĕdĭ-mīcŭla, ae, f., late Lat., Fulg. Serm. 5), n. [redimio], a band.

  1. I. Lit.
      1. 1. A fillet, necklace, chaplet, frontlet, etc., Cic. Verr. 2, 3, 33, § 76: habent redimicula mitrae, Verg. A. 9, 616; Ov. M. 10, 265; id. F. 4, 135: qui longa domi redimicula sumunt frontibus, Juv. 2, 84 al.; cf. Fest. p. 273 Müll.: redimicula sunt quibus mitra adligatur, Isid. Orig. 19, 31, 5.
      2. 2. A girdle: redimiculum est, quod succinctorium sive bracile nominamus, quod descendens per cervicem et a lateribus colli divisum utrarumque alarum sinus ambit atque hinc inde succingit, etc. Hunc vulgo brachilem quasi brachialem dicunt, quamvis nunc non bracchiorum sed renum sit cingulum, Isid. Orig. 19, 33, 5.
  2. * II. Trop., a bond, fetter, Plaut. Truc. 2, 4, 41.

rĕdĭmĭo, ĭi, ītum, 4 (imperf. redimibat, Verg. A. 10, 538; Aus. Epigr. 94), v. a. [etym. dub.], to bind round, wreathe round, encircle, gird, crown, etc. (mostly poet.; syn.: cingo, circumdo).

        1. (α) In the verb finit.: caput atque umeros plexis redimire coronis, Lucr. 5, 1399: cui tempora vittā, Verg. A. 10, 538: mitrā capillos, Ov. H. 9, 63: crinem corymbis, Stat. S. 1, 5, 16: chelyn, id. ib. 4, 8, 38: frontem coronā, Mart. 8, 70, 5 al.: sertis redimiri jubebis et rosā? Cic. Tusc. 3, 18, 43: lauro tabellas, Ov. Am. 1, 11, 25; cf.: fastigium aedis tintinnabulis, Suet. Aug. 91: hortum floribus, Col. poët. 10, 286.
          Poet.: nec sic innumeros arcu mutante colores Incipiens redimitur hiems, is girt round, environed, Claud. Rapt. Pros. 2, 99.
        2. (β) In part. perf.: sertis redimiti, Cic. Cat. 2, 5, 10; cf.: redimitus coronis, id. Rep. 4, 5, 10: anguineo redimita capillo Frons, Cat. 64, 193: frons corymbis, Tib. 1, 7, 45: frons regium in morem, Flor. 3, 19, 10; Cic. Rep. 6, 20, 21; cf.: domus floridis corollis, Cat. 63, 66: navigia variarum coronarum genere, Suet. Vit. 10; Plin. 37, 6, 23, § 87; v. Sillig ad h. l.: loca silvis, girt round, surrounded, Cat. 63, 3; cf.: Naxos Aegaeo ponto, Sen. Oedip. 487.
          Absol.: missile, the wreathed thyrsus, Stat. Achill. 1, 612: cervix, Claud. Rapt. Pros. 3, 246.
          In a poet. construction: redimitus tempora lauro, quercu, mitrā, etc., Tib. 3, 4, 23; Verg. G. 1, 349; Ov. M. 14, 654; 9, 3; id. F. 3, 269; 669; 4, 661; cf.: caput harundine redimitus, Vell. 2, 83, 2 al.

* rĕdĭmītus, ūs, m. [redimio], a binding or wreathing round, a crowning, Sol. 33.

rĕd-ĭmo, ēmi, emptum, 3, v. a. [emo].

  1. I. To buy back, repurchase (freq. and class.; syn.: recupero, reparo).
    1. A. In gen.: eam (domum) non minoris, quam emit Antonius, redimet, Cic. Phil. 13, 5, 10: neque adeo hasce emi mihiilli redemi rursum, Plaut. Trin. 1, 2, 145: aut emendum sibi quod non habebat, aut redimendum quod habebat, Cic. Sest. 30, 66: de fundo redimendo, id. Att. 11, 13, 4: orabo, ut mihi pallam reddat, quam dudum dedi, Aliam illi redimam meliorem, will buy in return, Plaut. Men. 4, 2, 115; 4, 3, 6; cf. Plin. 6, 28, 32, § 162.
    2. B. In partic., to buy back, ransom, release, redeem a prisoner, slave, etc.: Li. Tu redimes me, si me hostes interceperint? De. Redimam, Plaut. As. 1, 1, 93; Ter. Eun. 1, 1, 29: ut is homo redimatur illi, Plaut. Capt. 2, 2, 91; cf. id. Merc. 3, 1, 31: captos, captivos ab hoste, a praedonibus, etc., Cic. Off. 2, 16, 55; id. Verr. 2, 5, 34, § 90; cf.: haec benignitas, redimi e servitute captos, id. Off. 2, 18, 63; Plaut. Pers. 4, 6, 14: servi in publicum redempti ac manumissi, ransomed, liberated at public cost, Liv. 26, 27: me raptum pugnā pretiove redemptum Mandere humo, Verg. A. 9, 213; Ov. H. 3, 39; id. Am. 1, 8, 63.
      Hence,
      1. 2. In gen., to buy off from any thing; to set free, release, rescue: aliquem a piratis publicā civitatium pecuniā, Vell. 2, 42, 3: pecuniā se a judicibus, palam redemerat, Cic. Mil. 32, 87; cf.: se ab inquisitoribus pecuniā, Suet. Caes. 1: se a Gallis auro, Liv. 22, 59: se a cane, Petr. 72 fin.: se ab invidiā fortunae, Plin. 37, 1, 2, § 3: aliquem suo sanguine ab Acheronte, Nep. Dion, 10, 2; cf.: fratrem Pollux alternā morte redemit, Verg. A. 6, 121: corpus (sc. a morbo), Ov. R. Am. 229: redimite armis civitatem, quam auro majores vestri redemerunt, Liv. 9, 4, 9; 15, 34, 5: so, redemit Dominus Jacob, Vulg. Jer. 31, 11; id. 1 Pet. 1, 18 et saep.
  2. II. To buy up.
    1. A. Lit.
      1. 1. In gen. (rare): statim redemi fundos omnes, qui patroni mei fuerant, Petr. 7: essedum sumptuose fabricatum, Suet. Claud. 16: libros suppressos, id. Gram. 8.
          1. (β) Of persons, to hire, bribe: auditores conducti et redempti, Plin. Ep. 2, 14, 4; so, plausor redemptus, Petr. 5, 8: tutor aut curator redemptus, Cod. Just. 5, 1, 4: aemuli corrupti ac redempti, ib. 10, 54.
            More freq. and class.,
      2. 2. In partic., a mercant. and jurid. t. t., to take or undertake by contract; to hire, farm, etc.: Dumnorigem portoria reliquaque omnia Aeduorum vectigalia parvo pretio redempta habere, Caes. B. G. 1, 18; Varr. L. L. 6, § 92 Müll.; cf.: picarias de censoribus, Cic. Brut. 22, 85: opus, id. Verr. 2, 1, 54, § 141: istum eripiendum, id. ib. 2, 1, 11, § 31: vestimenta texenda vel insulam, vel navem fabricandam, Dig. 7, 8, 12 fin.: litem, to undertake, Cic. Rosc. Com. 12, 35.
        Esp., in law, t. t., to undertake the risk of a suit for a consideration (which was held dishonorable; opp. to the authorized stipulation of a fee): litem te redemisse contra bonos mores, Cod. Just. 2, 12, 15; cf. also: redimit eventum litium majoris pecuniae praemio contra bonos mores (procurator), Dig. 17, 1, 7: qui alios actionum suarum redimunt exactores, i. e. who engage persons to undertake their suits in their own names, Cod. Just. 2, 13, 2; so ib. 2, 13, 1; cf., respecting redimere litem, Mühlenbruch, Die Lehre von der Cession, p. 362 sq.
    2. B. Trop., to buy, purchase.
      1. 1. To gain, acquire, obtain, procure any thing desirable: ut ab eo (praetore) servorum sceleris conjurationisque damnatorum vita vel ipso carnifice internuncio redimeretur, Cic. Verr. 2, 5, 6, § 14: ego vitam omnium civiumquinque hominum amentium ac perditorum poenā redemi, id. Sull. 11, 33: non vitam liberum sed mortis celeritatem pretio, id. Verr. 2, 5, 45, § 119: sepeliendi potestatem pretio, id. ib.: pacem sibi sempiternam, id. Q. Fr. 1, 1, 11, § 34: pacem Ariovisti ne obsidibus quidem datis, Caes. B. G. 1, 37: pacem ab aliquo, Just. 43, 5, 9: omnium gratiam atque amicitiam ejus morte, Caes. B. G. 1, 44 fin.: militum voluntates largitione, id. B. C. 1, 39: primo tantummodo belli moram, Sall. J. 29, 3: neve auro redimat jus triste sepulcri, Ov. M. 13, 472: mutuam dissimulationem mali, Tac. Agr. 6: quidquid homines vel vitā aestimant vel morte redimunt, Curt. 5, 5, 18; 5, 9, 3.
      2. 2. To buy off, i. e. to ward off, obviate, avert an evil: quam (acerbitatem) ego a re publicā meis privatis et domesticis incommodis libentissime redemissem, Cic. Fam. 2, 16, 4: haec vero, quae vel vitā redimi recte possunt, aestimare pecuniā non queo, id. Verr. 2, 5, 9, § 23: qui se uno quaestu decumarum omnia sua pericula redempturum esse dicebat, id. ib. 2, 3, 19, § 49: metum virgarum pretio, id. ib. 2, 5, 44, § 117: ignominiam assiduo labore, Front. Strat. 4, 1, 21: bellum ab Illyriis pactā mercede redimere, Just. 7, 5, 1; cf. bella, id. 6, 1, 6; 7, 5, 1; 7, 6, 5: si mea mors redimenda tuā esset, Ov. P. 3, 1, 105; cf.: nec te pugnantem tua forma redemit, id. M. 12, 393: qui delatorem redemit, has bought off, hushed up, Dig. 49, 14, 29.
      3. 3. To pay for; to make amends, atone, compensate for a wrong: flagitium aut facinus redimere, Sall. C. 14, 3: multa desidiae crimina morte, Vell. 2, 87 Ruhnk.: nullam congiario culpam, Plin. Pan. 28, 2; cf. simply culpam, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8: vitium auctore (sc. Jove), Ov. H. 17, 49: sua perjuria per nostram poenam, id. Am. 3, 3, 21.
      4. 4. Of one’s word or promise, to redeem, keep: verba sua, Sen. Ben. 4, 36, 1.

* rĕd-indūtus, a, um, Part. [induo], that has put on again, i. e. clothed again, reclothed with any thing: redindutus carnem, Tert. Res. Carn. 42 fin.

rĕdintegrātĭo, ōnis, f. [redintegro], a renewal, restoration, repetition (mostly post-class.), Macr. S. 1, 11, 5: terrae, App. Mund. p. 68, 3: corporis et virium, Arn. 7, 249: ejusdem verbi, Auct. Her. 4, 28, 38: membrorum, Tert. adv. Marc. 4, 10.

rĕdintegrātor, ōris, m. [redintegro], a renewer, restorer: OPERVM PVBLICORVM, Inscr. Orell. 3766: virium (somnus), Tert. Anim. 43: carnis, id. Res. Carn. 57.

rĕd-intĕgro, āvi, ātum, 1, v. a., to make whole again; to restore, renew; to recruit, refresh (good prose; syn.: renovo, restauro, recreo): vide, quantis imbribus repente dejectis (di) solum molliant venasque fontium arentes redintegrent, Sen. Ben. 4, 25: laetitiam (with renovare), Plin. Pan. 61 fin.: ut renovetur, non redintegretur oratio, be not repeated word for word, Auct. Her. 2, 30, 47: interpretatio est, quae non idem redintegrat verbum, id. 4, 28, 38: ut deminutae copiae redintegrarentur, Caes. B. G. 7, 31: soluto matrimonioredintegrato rursus matrimonio, Dig. 25, 2, 30: redintegratis viribus, Caes. B. G. 3, 26: proelium, id. ib. 1, 25; so id. ib. 2, 23; 2, 27; Liv. 1, 12 fin.; Front. Strat. 2, 8, 13 al.; cf. bellum, Liv. 31, 25: bellum alicui, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 9, 1: dissensionem civilem, Suet. Ner. 3: pacem, Liv. 2, 13 fin.: clamorem, id. 3, 63; 9, 35: luctum in castris, id. 9, 5: memoriam, Cic. Inv. 1, 52, 99; Liv. 3, 56: spem, Caes. B. G. 7, 25; cf. animum, id. ib. 2, 25 fin.: animos, Front. Strat. 2, 7, 11: (columbae fastidientes) libero aëre redintegrentur, are recruited, refreshed, Varr. R. R. 3, 7, 6; cf. id ib. 2, 2, 10: legentium animum, Tac. A. 4, 33.
Absol.: iterum tum jucunditas in herbā redintegrabit (sc. pecus), Varr. R. R. 2, 2, 11.

rĕdīnunt, v. redeo, init.

* rĕd-invĕnĭo, īre, v. a., to find again: coronam auream, Tert. Anim. 46.

* rĕd-ĭpiscor, ci, v. dep. a. [apiscor], to get again, to regain, recover: condalium, Plaut. Trin. 4, 3, 15.

* rĕ-disco, ĕre, v. a., to learn again: Ven. Vit. S. Mart. 1, 122.

rĕ-discussio, ōnis, f., repeated examination (late Lat.), Hier. in Naum. 2, 10.

rĕdĭtĭo, ōnis, f. [redeo], a going or coming back; a returning, return (very rare; more freq. reditus): quid illi reditio etiam huc fuit? * Plaut. Most. 2, 1, 30; so, huc, * Ter. Eun. 4, 4, 4: spe domum reditionis sublatā, * Caes. B. G. 1, 5: reditionis spem habere, Varr. ap. Non. 222, 17: celeritas reditionis, Cic. Verr. 2, 1, 6, § 16.

rĕdĭtus, ūs, m. [redeo].

  1. I. A returning, return (freq. and class.).
    1. A. Lit.: noster itus, reditus, Cic. Att. 15, 5, 3: reditu (returning) vel potius reversione (turning back) meā laetatus, id. ib. 16, 7, 5: inter profectionem reditumque L. Sullae, id. Brut. 63, 227: aliquem reditu arcere, id. Tusc. 1, 37, 89: spe omni reditūs incisā, Liv. 2, 15: Romanis reditu interclusis, Caes. B. G. 4, 30 fin.; Auct. B. Alex. 20, 5: excludi reditu, Nep. Them. 5, 1: ne metum reditūs sui barbaris tolleret, Caes. B. G. 6, 29: maturum reditum pollicitus, Hor. C. 4, 5, 3: unde tibi reditum Parcae Rupere, id. Epod. 13, 15: pascitur in vestrum reditum votiva juvenca, id. Ep. 1, 3, 36: votum pro reditu simulant, Verg. A. 2, 17 et saep.: qui vero Narbone reditus? Cic. Phil. 2, 30, 76: animis reditum in caelum patere, id. Lael. 4, 13: in locum, id. Rep. 6, 18, 18; 6, 23, 25; id. Clu. 42, 119; Caes. B. C. 3, 82; Hirt. B. G. 8, 24 fin.: reditus in patriam ad parentes, Liv. 9, 5, 9: in nemora, Cat. 63, 79; Verg. A. 10, 436 al.: Romam, Cic. Phil. 2, 42, 108: domum, home, id. Pis. 3: ad aliquem, id. Phil. 8, 11, 32: ad vada, Cat. 63, 47.
      In plur., Tib. 1, 3, 13; Verg. A. 2, 118; 11, 54; Hor. C. 3, 5, 52: promittere inanes reditus, Ov. M. 11, 576: patent reditus populo, id. F. 1, 279 al.
      Of the revolution of the heavenly bodies: homines populariter annum tantummodo solis, id est unius astri, reditu metiuntur, Cic. Rep. 6, 22, 24; cf. in plur., id. ib. 6, 12, 12.
    2. B. Trop., a returning, return: reditus in gratiam cum inimicis, Cic. Att. 2, 2, 3: gratiae, id. Har. Resp. 24, 52: reditus ad remad propositum, id. de Or. 3, 53, 203.
  2. II. (Acc. to redeo, II. 1.) A return, revenue, income, proceeds (not in Cic.; late Lat.; also redditus, Cassiod. Var. 1, 25; cf.: vectigalia, proventus); in sing.: omnisque ejus pecuniae reditus constabat, Nep. Att. 14 fin.; Plin. 17, 1, 1, § 8: in reditu esse, to make returns, Plin. Ep. 4, 6, 2: decrescente reditu, id ib. 6, 3, 1; 6, 8, 5; 9, 37, 3; Ov. Am. 1, 10, 41.
    In plur., Liv. 42, 52; Suet. Calig. 16 Wolf. N. cr.; 41; Dig. 34, 4, 30; Ov. P. 2, 3, 17; 4, 5, 19; Vulg. 4 Reg. 8, 6.

rĕdĭvĭa, ae, and rĕdĭvĭōsus, v. reduv-.

rĕdĭ-vīvus, a, um, adj. [v. re init.].

  1. I. That lives again (late Lat.; cf. recidivus): Christus, Prud. Cath. 3, 204.
  2. II. Renewed, renovated, of old building-materials used as new: redivivus rudus (opp. novum), Vitr. 7, 1: unam columnam efficere ab integro novam, nullo lapide redivivo, Cic. Verr. 2, 1, 56, § 147.
    Subst.: rĕdĭ-vīvum, i, n., old material used again in building: quasi quicquam redivivi ex opere illo tolleretur ac non totum opus ex redivivis constitueretur, Cic. Verr. 2, 1, 56, § 148; cf.: redivivum est ex vetusto renovatum, Fest. p. 273 Müll.

rĕdŭvĭa (rĕdĭvĭa), ae, f.

      1. 1. A hangnail on the finger: rediviam quidam, alii reluvium appellant, cum circa ungues cutis se resolvit, Fest. p. 270, 17 Müll.; cf. Paul. ex Fest. p. 271, 11 ib.; so, redivia, Titin. ib.: reduviae, Plin. 30, 12, 37, § 111; 28, 4, 8, § 40.
        Prov.: cum capiti mederi debeam, reduviam curo, i. e. to be busy about trifles, Cic. Rosc. Am. 44, 128.
      2. 2. Transf., a remainder, remnant, fragment: escarum, Sol. 32, 25: conchyliorum, id. 9, 9.

* rĕdŭvĭōsus (rĕdĭv-), a, um, adj. [reduvia], full of hangnails, Laev. ap. Fest. p. 270 Müll.