No entries found. Showing closest matches:
rēgĭa, ae, v. regius, I. B.
rĕgĭbĭlis, e, adj. [rego], that may be ruled, governable, tractable (post-class.): juventus, Amm. 16, 12, 9: acies, id. 19, 7, 8.
rēgĭē, adv., v. regius fin.
Rēgĭenses, v. Regium.
rēgĭfĭcē, adv., v. regificus fin.
rēgĭ-fĭcus, a, um, adj. [rex-facio], kingly, royal, regal, i. q. magnificent, sumptuous (poet.): epulae paratae Regifico luxu, Verg. A. 6, 605; cf.: mensae paratu Regifico, Val. Fl. 2, 652; Ambros. Virg. 3, 6, § 27.
Adv.: rēgĭfĭcē, royally, splendidly, magnificently, sumptuously: instructa domus, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 122 Vahl.): exstructae mensae, Sil. 11, 273.
rēgĭ-fŭgĭum, ii, n. [rex-fuga, the king’s flight], a festival celebrated on the 24th of February, to commemorate the expulsion of the kings, Aus. Ecl. Fer. Rom. 13; Fest. p. 278 Müll.; Paul. ex Fest. p. 279 ib.; Kalend. Maff. ap. Orell. Inscr. II. p. 384; called regis fuga, Ov. F. 2, 685.
* rĕ-gigno, ĕre, v. a., to beget or bear again, to reproduce, Lucr. 5, 244.
1. rēgillus, a, um, adj. dim. [regius], royal, regal, magnificent: inducula, Plaut. Ep. 2, 2, 39: tunica, Varr. ap. Non. 539, 10; cf. Fest. s. h. v. p. 286 Müll.
2. Rēgillus, i, m.
- I. A town of the Sabines, whence Appius Claudius emigrated to Rome, Liv. 2, 16 Drak.; also called Rēgilli, ōrum, m., Suet. Tib. 1.
Hence, Rēgillānus, a, um, and Rēgillensis, e, adj., of or belonging to Regillus: Claudius Appius Regillanus, Suet. Tib. 2: Claudius Regillensis, Liv. 8, 15.
- II. A small lake in Latium (the mod. Cornufelle), celebrated for the victory over the Latins gained there by the Romans under the dictator Postumius, Cic. N. D. 3, 5, 11; called also lacus Regillus, Liv. 2, 19; Plin. 33, 2, 11, § 38; and Regilli lacus, Flor. 1, 11, 2; Aur. Vict. Vir. Ill. 16.
Hence, Rēgillensis, surname of the Postumii: M. Postumio Regillensi, Liv. 4, 49, 7: A. et L. Postumii Regillenses, id. 6, 22, 5.
- III. A Roman surname in the Æmilian gens, Cic. Att. 12, 24, 2: M. Aemilius Regillus, Liv. 24, 7 fin.; 8; 29, 11 fin.; 38.
rĕgĭmen, ĭnis, n. [rego], a guiding, guidance, direction (freq. only after the Aug. per., esp. in. Tac.; not in Cic. or Cæs.).
- I. Lit.: regimen equorum exercere, Tac. A. 13, 3 fin.: classis, Vell. 2, 85, 2; cf.: procellis regimen impedire, Tac. A. 2, 23: equarum, id. ib. 13, 3: vocis sermonisque regimen primores (dentes) tenet, Plin. 7, 16, 15, § 70.
- B. Poet., concr., a rudder: frangitur et regimen, Ov. M. 11, 552: regimen carinae Flectere, id. ib. 3, 593: cum magnus inhorruit Auster … Non regimen prodest, Petr. poët. 123, 235.
- II. Trop., a guiding, governing, directing; rule, guidance, government, command.
- A. In gen.: in quo (sc. animo) consilium vitae regimenque locatum est, * Lucr. 3, 95: regimen totius magistratūs penes Appium erat, Liv. 3, 33: rerum, id. 6, 6: summae rei penes Germanicum, Tac. A. 1, 31: regimen tenere, id. ib. 13, 49: cohortium, id. ib. 12, 42: morum legumque, Suet. Aug. 27 fin.: virtutis vestrae, Tac. H. 1, 84: in omnia regimen, id. A. 3, 47.
- B. In partic., the direction of State affairs, rule, government, Enn. ap. Fest. p. 278 (Ann. v. 400 Vahl.); id. ap. Censor. Fragm. c. 14 (Trag. v. 381 ib.): regimen suscipere, Tac. A. 4, 9: regimen manu tractare cruentum, Stat. Th. 11, 658.
- C. Concr., a ruler, director, governor: regimen rerum, i. e. of the State, Liv. 4, 31, 5: rerum humanarum, Val. Max. 1, 1, 9.
rĕgĭmentum, i, n. [rego], rule, government (post-class. for regimen); usually in plur., Dig. 1, 11, 1; Amm. 25, 9, 7; 28, 1, 7.
In sing., Fest. s. v. regimen, p. 278 Müll.
rēgīna, ae, f. [rex; cf. the Sanscr. rāgni, the same], a queen.
- I. Lit.
- A. In gen., Plaut. Stich. 1, 2, 76, id. Trin. 1, 2, 170 al.
- B. In partic., of Cleopatra, Cic. Att. 14, 8, 1; 14, 20, 1; 15, 15, 2; Hor. C. 1, 37, 7 al.; Suet. Aug. 69.
Of Dido, Verg. A. 1, 303; 454; 697; 717.
Of the wife of Latinus, Verg. A. 12, 659.
Sarcastically: regina Bithynica, of Cæsar, as paramour of King Nicomedes, Bibul. Suet. Caes. 49: sacrorum, the wife of the rex sacrificulus, Macr. S. 1, 15 fin.; Paul. ex Fest. p. 113 Müll.; cf. Serv. ad Verg. A. 4, 137.
- II. Transf.
- A. A goddess: Juno, Plaut. Cist. 2, 1, 37; Cic. Verr. 2, 5, 72, § 184; Liv. 5, 21; Verg. A. 1, 9; 1, 46: o Venus, regina Gnidi Paphique, Hor. C. 1, 30, 1; cf. id. ib. 3, 26, 11: siderum regina bicornis, Luna, id. C. S. 35: Calliope, id. C. 3, 4, 2: regina nemorum, i. e. Diana, Sen. Hippol. 406.
- B. A daughter of a king, a princess (cf. rex and regulus); so of Ariadne, Verg. A. 6, 28.
Of Medea, Ov. H. 12, 1.
Of the daughters of Darius, Curt. 3, 11, 25; 3, 12, 12; cf. also in apposition: regina sacerdos (of Rhea Silvia), Verg. A. 1, 273: virgines reginae, Curt. 3, 12, 21.
- C. A noble woman, a lady: sed istae reginae domi Suae fuere ambae (opp. ancillae), Plaut. Truc. 2, 6, 50: quia solae utuntur his reginae, Ter. Eun. 1, 2, 88; Mart. 10, 64, 1.
- D. In gen., she that is first, a leader, directress, mistress (mostly poet.): silvestris regina chori, i. e. the leader, Stat. Th. 4, 379: Alpini veluti regina cu pressus Verticis, id. ib. 6, 854: Appia regina viarum, id. S. 2, 2, 12.
- III. Trop., a queen, mistress, etc.: oratio omnium rerum regina, Pac. ap. Non. 113, 32; id. ap. Cic. de Or. 2, 44, 187; and ap. Quint. 1, 12, 18: (justitia) omnium est domina et regina virtutum, Cic. Off 3, 6, 28: regina Pecunia, Hor. Ep. 1, 6, 37: volucrum, Mart. 5, 55, 1.
rĕgĭo, ōnis, f. [rego], a direction, line (rare but class.).
- I. Lit.: nullā regione viaï Declinare, Lucr. 2, 249; cf.: notā excedo regione viarum, Verg. A. 2, 737: de rectā regione deflecto, Cic. Verr. 2, 5, 68, § 176: haec eadem est nostrae rationis regio et via, id. ib. 2, 5, 70, § 181; cf.: oppidi murus ab planitie rectā regione, si nullus anfractus intercederet, MCC. passus aberat, Caes. B. G. 7, 46; and: non rectā regione iter instituit, sed ad laevam flexit, Liv. 21, 31: declinamus item motus nec tempore certo, nec regione loci certā, nor in a specified direction, Lucr. 2, 260; cf. id. 2, 293; Curt. 8, 9, 2: (Hercynia silva) rectā fluminis Danubii regione pertinet, Caes. B. G. 6, 25; 7, 46; Curt 7, 7, 4: ubi primos superare regionem castrorum animum adverterunt, the line, Caes. B. C. 1, 69: eam esse naturam et religionem provinciae tuae, ut, etc., i. e. the situation, Cic. Fam. 1, 7, 6: traicere amnem in regionem insulae, Curt. 8, 13, 23.
- B. E regione, adverbially.
- a. In a straight line, directly: e regione moveri (opp. declinare), Cic. Fat. 9, 18; so of the rectilinear motion of atoms, id. ib. 20, 46: ferri, petere, id. Fin. 1, 6, 19: ut cadat e regione loci, quā dirigit aestus, straight down, perpendicularly, Lucr. 6, 823; cf. id. 6, 833.
- b. In the opposite direction, over against, exactly opposite; constr. with gen., dat., or absol.
- (α) With gen.: (luna) cum est e regione solis, Cic. N. D. 2, 40, 103: erat e regione oppidi collis, Caes. B. G. 7, 36: castris positis e regione unius eorum pontium, quos, etc., id. ib. 7, 35: praesidio e regione castrorum relicto, id. ib. 7, 61 fin.: rates duplices e regione molis collocabat, id. B. C. 1, 25: e regione turris, id. B. G. 7, 25.
- (β) With dat.: dicitis, esse e regione nobis e contrariā parte terrae, qui adversis vestigiis stent contra nostra vestigia, quos ἀντίποδας vocatis, Cic. Ac. 2, 39, 123: e regione castris castra ponere, Caes. B. G. 7, 35.
- (γ) Absol.: acie e regione instructā, Nep. Milt. 5, 3.
- * c. Trop., on the other hand, on the contrary (late Lat.; syn.: e contra): Arabes camelorum lacte vivunt, e regione septentrionales, etc., Hier. adv. Jovin. 2, 7.
- II. Transf.
- A. The line which bounds the sight, the visual line, boundary-line, boundary (cf: limes, finis).
- 1. Primarily in the lang. of augury: intra eas regiones, quā oculi conspiciant, Varr. L. L. 7, § 9 Müll.: nempe eo (sc. lituo) Romulus regiones direxit tum, cum urbem condidit … ab Attio Navio per lituum regionum facta descriptio, Cic. Div. 1, 17, 31: lituus, quo regiones vincere terminavit, id. N. D. 2, 3, 9: regionibus ratis, id. Leg. 2, 8, 21.
- 2. In gen., a boundary-line, limit, boundary; usually in plur.
- a. Lit.: anteponatur omnibus Pompeius, cujus res gestae atque virtutes iisdem quibus solis cursus regionibus ac terminis continentur, Cic. Cat. 4, 10, 21; cf.: caeli regionibus terminare, id. ib. 3, 11, 26: orbis terrae regiones, id. Arch. 10, 23.
Rare in sing.: quae regione orbem terrarum definiunt, Cic. Balb. 28, 64.
- b. Trop.: ejus (argumenti) nunc regiones, limites, confinia Determinabo, Plaut. Poen. prol. 45: animus si, quibus regionibus vitae spatium circumscriptum est, eisdem omnes cogitationes terminaret suas, Cic. Arch. 11, 29: pars (quaestionum) circumscripta modicis regionibus, id. de Or. 2, 16, 68: vix facile sese regionibus officii continere, id. Agr. 2, 35, 97.
- 3. A quarter, region of the heavens or the earth (mostly poet.): (Nilus) exoriens penitus mediā ab regione diei, Lucr. 6, 723; so id. 6, 732: etiam regio (lunae mutatur), quae tum est aquilonaris, tum australis, Cic. N. D. 2, 19, 50: deinde subter mediam regionem sol obtinet, id. Rep. 6, 17, 17: atque eadem regio Vesper et Ortus erunt, Ov. Ib. 38; cf. vespertina, Hor. S. 1, 4, 30; Vitr 4, 5, 1: caeli in regione serenā, Verg. A. 8, 528: regione occidentis, Liv 33, 17; Just. 18, 3, 10.
- B. A portion (of the earth or heavens) of indefinite extent; a tract, territory, region (cf.: tractus, plaga).
- 1. Lit.
- a. In gen.: in hac regione, Plaut. Cist. 4, 2, 42: locum delegit in regione pestilenti salubrem, Cic. Rep. 2, 6, 11: agri fertilissima regio, Caes. B. G. 7, 13 fin.: quā te regione reliqui? Verg. A. 9, 390: regione portae Esquilinae, in the region, neighborhood, Liv. 3, 66 fin. Drak.; 25, 25; 30; 33, 17; cf. Oud. de Auct. B. Alex. 30, 7; for which: e regione castrorum, in the vicinity of the camp, Liv. 10, 43 Drak.: eā regione quā Sergius erat, id. 5, 8: tam vasta, Just. 13, 7, 3: acclivis, Col. 3, 13, 8: deserta siti regio, Verg. A. 4, 42.
Plur.: hi loci sunt atque hae regiones, quae mihi ab ero sunt demonstratae, Plaut. Ps. 2, 2, 1: cur in his ego te conspicor regionibus? Ter. Eun. 5, 8, 32: qui innumerabiles mundos infinitasque regiones mente peragravisset, Cic. Fin. 2, 31, 102: terrae maximae regiones inhabitabiles, id. N. D. 1, 10, 24 et saep.
- b. In partic.
- (α) A portion of country of indefinite extent; a territory, province, district, region; esp. freq. in plur., lands, territories: at regione locoque alio terrisque remotis, Lucr. 2, 534: Trebonium ad eam regionem, quae Aduaticis adjacet, depopulandam mittit, Caes. B. G. 6, 33: in ejusmodi regione atque provinciā, quae mari cincta esset, Cic. Fl. 12, 27: quae regio orave terrarum erat latior? id. Sest. 30, 66: regio Pedana, Hor. Ep. 1, 4, 2: quorum hominum regio, id. ib. 1, 15, 2: Sogdiana, Curt. 7, 10, 1: Cantium, quae regio est maritima omnis, Caes. B. G. 5, 14: quae regio totius Galliae media habetur, id. ib. 6, 13: Sida, quae extrema regio est provinciae meae, Lentul. ap. Cic. Fam. 12, 15, 5: ubi major atque illustrior incidit res, clamore per agros regionesque significant, Caes. B. G. 7, 3: principes regionum atque pagorum inter suos jus dicunt, id. ib. 6, 23: alias regiones partesque peteret, id. ib. 6, 43 fin.; cf. so with partes, id. B. C. 1, 25: deinde in quattuor regiones dividi Macedoniam. Unam fore et primam partem, quod, etc. . . . Secundam fore regionem, quam, etc., Liv. 45, 29: quod erant propinquae regiones, Caes. B. C. 3, 34: ut quam latissimas regiones praesidiis teneret, id. ib. 3, 44.
Sometimes a district with its people: tractus ille celeberrimus, tota denique nostra illa aspera et montuosa et felix et fautrix suorum regio, Cic. Planc. 9, 22.
- (β) A principal division of the city of Rome, and of the territory around Rome, a quarter, ward, district, circle (of these, under Servius Tullius, there were in the city four, and in the Roman territory twenty-six; under Augustus, there were fourteen in the city), Laelius Felix ap. Gell. 15, 27, 4; Plin. 3, 5, 9, § 66; Varr. ap. Non. 43, 10; Suet. Aug. 30; Tac. A. 14, 12; 15, 40; Inscr. Orell. 4 sq. et saep.; cf. Niebuhr, Gesch. 1, p. 458 sq.: regio quaedam urbis aeternae, Amm. 22, 9, 3; 16, 10, 15.
Of other cities, Inscr. Orell. 6, 768.
Hence, A REGIONIBVS, a captain of a quarter, Inscr. Murat. 894, 8; 895, 4 and 5.
- (γ) Of the provinces into which Italy was divided by Augustus, a province, division: descriptionem ab eo (Augusto) factum Italiae totius in regiones undecim, Plin. 3, 5, 6, § 46; 3, 11, 16, § 99; 3, 12, 17, § 106 al.
- 2. Trop., a province, department, sphere: dum in regionem astutiarum mearum te induco, ut scias Juxta mecum mea consilia, Plaut. Mil. 2, 2, 78; 3, 3, 13: idque (consilium) situm mediā regione in pectoris haeret, Lucr. 3, 140: ceterae fere artes se ipsae per se tuentur singulae; benedicere autem non habet definitam aliquam regionem, cujus terminis saepta teneatur, has no determinate province, Cic. de Or. 2, 2, 5: eadem est nostrae rationis regio et via, compass and course, id. Verr. 2, 5, 70, § 181.
- 3. The country, the field (late Lat.): herba regionis, Vulg. Gen. 2, 5: ligna, id. Ezech. 17, 24; id. Joel, 1, 19: bestiae, id. Ezech. 31, 13.
rĕgĭōnālis, e, adj. [regio], of or belonging to a province or region: concilium, provincial (opp. plenarium), Aug. Bapt. contr. Donat. 7, 53.
Adv.: rĕgĭōnālĭ-ter, by provinces or regions, = regionatim, App. de Mundo, 23, p. 68, 2; Cael. Aur. Acut. 2, 29, 157.
rĕgĭōnātim, adv. [regio], by districts or wards: regionatim commerciis interruptis, Liv. 45, 30, 1; 40, 51 fin.: (edidit) ludos regionatim Urbe totā, Suet. Caes. 39.
rĕgistōrĭa, ae, f. [re-gero], a treasurer (late Lat.), Caes. Reg. ad Verg. 26.
Rēgium (Rhēg-) (Lĕpĭdi), ĭi, n.
- I. A city in Gallia Cisalpina, on the Via Aemilia, now Reggio, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 9, 2; 12, 5, 2; Inscr. Orell. 78 and 3983.
Hence, Rēgĭenses, ĭum, m., the inhabitants of Regium, Cic. Fam. 13, 7, 4; Inscr. Orell. 4133.
- II. A city in the southern part of Calabria on the Sicilian strait, now Reggio, Cic. Verr. 2, 2, 33, §§ 55, 56; 2, 4, 60, § 135; Sall. J. 28, 6; Liv. 23, 30, 9; Tac. A. 1, 53 (called Region, Ov. M. 14, 48).
Hence, Rēgīnus (Rhēg-), a, um, adj., of or belonging to Regium: litora, Sil. 13, 94: ager, Cic. Phil. 1, 3, 7: municipes, id. ib. 1, 3, 7, § 8.
Hence, as subst.
- I. Plur.: Rēgīni, ōrum, m., the inhabitants of Regium, Cic. Verr. 2, 4, 11 fin.; 2, 5, 18 fin.; id. Att. 15, 7, 1.
- II. Sing.: Rēgīnus, i, m., a Roman name, a commander on the southern coast, A. U. C. 705, Cic. Att. 10, 12, 1.
rēgĭus, a, um, adj. [rex], of or belonging to a king, kingly, royal, regal.
- I. Lit.: cum esset habendus rex, quicumque genere regio natus esset, Cic. Rep. 1, 33, 50: potestas, id. ib. 2, 9, 15; 2, 23, 43; 2, 32, 56: nomen, id. ib. 2, 23, 43; 2, 28, 51: civitas, id. ib. 2, 29, 52: insignia, id. ib. 2, 17, 31: ornatus, id. ib. 2, 21, 38; id. Tusc. 1, 48, 116: apparatus, id. Rep. 6, 10, 10: exercitus, Caes. B. C. 3, 104: praefectus, id. ib. 3, 104 et saep.: anni, i. e. the reign of the kings (at Rome), Cic. Rep. 2, 15, 29; 2, 30, 53: auctio, i. e. of royal property, Plin. 29, 4, 30, § 96: ales, i. e. the eagle, Ov. M. 4, 362: genus imperii proximum similitudini regiae, very much resembling regal power, Cic. Rep. 2, 32, 56: bellum, with a king, id. Imp. Pomp. 17, 50: regios nutus tueri, purposes, id. Fam 12, 1, 1: regia, crede mihi, res est succurrere lapsis, befitting kings, Ov. P. 2, 9, 11; cf.: regia res scelus est, id. F. 6, 595: sponsus, Hor. C. 3, 2, 10: genus, id. ib. 2, 4, 15: sanguis, id. ib. 3, 27, 65: stirps, Curt. 6, 2, 8: virgo, princess, Ov. M. 2, 570; 13, 523: puer, Verg. A. 1, 677: conjux, id. ib. 2, 783: parens, Ov. M. 13, 484: legatio, Liv. 35, 32: imperium, Sen. Med. 189: cohors, Curt. 10, 7, 16: interitus regii, Val. Max. 1, 8, 11: superbum istud et regium, nisi, etc., Plin. Pan. 7, 6.
Hence, esp.: lex regia, a law investing the emperor with all the power and authority of the Roman people, Just. Inst. 1, 2, 6 Sandars ad loc.
As subst.
- A. Rē-gĭi, ōrum, m.
- 1. (Sc. milites.) The royal troops, the king’s soldiers, Nep. Dat. 1, 4.
- 2. The satraps of the king, the nobles of the royal court, Nep. Ages. 8, 3.
- B. rēgĭa, ae, f.
- 1. (Sc. domus.) A royal palace, castle, fortress, residence, the court (cf.: aula, palatium): in regia regem ipsum quasi productum esse ad dignitatem, Cic. Fin. 3, 16, 52; Caes. B. C. 3, 112: in vestibulo regiae, Liv. 1, 40: exaedificata, id. 35, 31: regiam occupare, Hor. C. 2, 18, 6; Ov. F. 4, 599: opulenta, Cat. 62, 44: Polycratis regia, Suet. Calig. 21.
- b. In partic., the royal castle of Numa, situated on the Sacra Via, close by the temple of Vesta, used subsequently for priestly purposes (for appointed sacrifices, for meetings of the priests, as a residence of the Pontifex, etc.): haec est a sacris quae via nomen habet; Hic locus est Vestae, qui Pallada servat et ignem; Hic fuit antiqui regia parva Numae, Ov. Tr. 3, 1, 30; cf. id. F. 6, 264; Varr. L. L. 6, § 12 Müll.; Fest. p. 178 ib.; Macr. S. 1, 15; 16; S. C. ap. Gell. 4, 6, 2; Plin. Ep. 4, 11, 6; Serv. Verg. A. 8, 363; Cic. Mil. 14, 37 Ascon.; id. Att. 10, 3, a, 1; Plin. 34, 8, 18, § 48 al.
Hence, atrium regium, the hall of this regia, Liv. 26, 27, 3.
- c. Transf.
- (α) The royal tent in a camp, Liv. 2, 12, 10; cf.: armatus exercitus regiam obsedit, Curt. 9, 5, 30; 6, 2, 9: vestibulum regiae, id. 7, 1, 4.
- (β) The court, i. e. the royal family, the king and his courtiers (cf. aula; first under Aug.): tulit et Romana regia sceleris tragici exemplum, Liv. 1, 46: quicunque propinquitate regiam contigisset, id. 24, 22 fin.; Tac. A. 6, 34: Callistus prioris quoque regiae peritus, id. ib. 11, 29; cf. id. ib. 14, 13; Petr. poët. 5, 4; Curt. 6, 6, 2.
- * (γ) Poet., like aula, a court for the cattle, cattle-yard: gregis regia, Val. Fl. 5, 67.
- 2. (Sc. urbs.) A royal city, residence, capital (poet. and in postAug. prose): Croesi regia Sardes, Hor. Ep. 1, 11, 2: non haec dotalis regia Amatae, i. e. Laurentum, Verg. A. 9, 737: Caesarea, Jubae regia, Plin. 5, 2, 1, § 20.
- 3. A pure Lat. name for basilica, a colonnade, portico, hall (not ante-Aug.): dum lectica ex regiā domum redeo, Aug. ap. Suet. Aug. 76: theatri, Suet. Aug. 31 fin.; Ascon. ap. Cic. Aem. Scaur. § 45 (p. 27 Orell.); cf. Vitr. 5, 7 fin.; Stat. S. 1, 1, 30.
- 4. A pure Lat. name for the plant basilisca (v. h. v.), App. Herb. 128.
- II. Trop., royal, regal, princely, splendid, magnificent, distinguished (mostly poet. and in post-Aug. prose for the class. regalis): forma, Plaut. Mil. 1, 1, 10: moles, splendid edifices, Hor. C. 2, 15, 1: vestis, Vulg. Act. 12, 21.
As an epithet of any remarkable production of nature or art: olea, Col. 5, 8, 3; 12, 49, 2; 7: pira, id. 5, 10, 18; 12, 10, 4; Plin. 15, 15, 16, § 56; laurus, id. 15, 30, 39, § 129: charta, Cat. 22, 6 et saep.: regius morbus, the jaundice (because it was said to be cured by delicate remedies, by exciting to cheerfulness, etc.), Cels. 3, 24; Varr. ap. Plin. 22, 24, 53, § 114; Ser. Samm. 58, 1033; Hor. A. P. 453: regia stella, a large star in the constellation Leo, now called Regulus, Plin. 18, 26, 64, § 235.
Hence, adv.: rēgĭē, royally, regally, splendidly, sumptuously, magnificently; imperiously, despotically: accubabo regie, Plaut. Stich. 2, 2, 53: regie polita aedificia, Varr. R. R. 1, 2, 10: quae regie seu potius tyrannice statuit in aratores Apronius, imperiously, Cic. Verr. 2, 3, 48, § 115: crudeliter et regie factum, id. Cat. 1, 12, 30.