Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

rēgĭa, ae, v. regius, I. B.

rĕgĭbĭlis, e, adj. [rego], that may be ruled, governable, tractable (post-class.): juventus, Amm. 16, 12, 9: acies, id. 19, 7, 8.

rēgĭē, adv., v. regius fin.

Rēgĭenses, v. Regium.

rēgĭfĭcē, adv., v. regificus fin.

rēgĭ-fĭcus, a, um, adj. [rex-facio], kingly, royal, regal, i. q. magnificent, sumptuous (poet.): epulae paratae Regifico luxu, Verg. A. 6, 605; cf.: mensae paratu Regifico, Val. Fl. 2, 652; Ambros. Virg. 3, 6, § 27.
Adv.: rēgĭfĭcē, royally, splendidly, magnificently, sumptuously: instructa domus, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 122 Vahl.): exstructae mensae, Sil. 11, 273.

rēgĭ-fŭgĭum, ii, n. [rex-fuga, the king’s flight], a festival celebrated on the 24th of February, to commemorate the expulsion of the kings, Aus. Ecl. Fer. Rom. 13; Fest. p. 278 Müll.; Paul. ex Fest. p. 279 ib.; Kalend. Maff. ap. Orell. Inscr. II. p. 384; called regis fuga, Ov. F. 2, 685.

* rĕ-gigno, ĕre, v. a., to beget or bear again, to reproduce, Lucr. 5, 244.

1. rēgillus, a, um, adj. dim. [regius], royal, regal, magnificent: inducula, Plaut. Ep. 2, 2, 39: tunica, Varr. ap. Non. 539, 10; cf. Fest. s. h. v. p. 286 Müll.

2. Rēgillus, i, m.

  1. I. A town of the Sabines, whence Appius Claudius emigrated to Rome, Liv. 2, 16 Drak.; also called Rēgilli, ōrum, m., Suet. Tib. 1.
    Hence, Rēgillānus, a, um, and Rēgillensis, e, adj., of or belonging to Regillus: Claudius Appius Regillanus, Suet. Tib. 2: Claudius Regillensis, Liv. 8, 15.
  2. II. A small lake in Latium (the mod. Cornufelle), celebrated for the victory over the Latins gained there by the Romans under the dictator Postumius, Cic. N. D. 3, 5, 11; called also lacus Regillus, Liv. 2, 19; Plin. 33, 2, 11, § 38; and Regilli lacus, Flor. 1, 11, 2; Aur. Vict. Vir. Ill. 16.
    Hence, Rēgillensis, surname of the Postumii: M. Postumio Regillensi, Liv. 4, 49, 7: A. et L. Postumii Regillenses, id. 6, 22, 5.
  3. III. A Roman surname in the Æmilian gens, Cic. Att. 12, 24, 2: M. Aemilius Regillus, Liv. 24, 7 fin.; 8; 29, 11 fin.; 38.

rĕgĭmen, ĭnis, n. [rego], a guiding, guidance, direction (freq. only after the Aug. per., esp. in. Tac.; not in Cic. or Cæs.).

  1. I. Lit.: regimen equorum exercere, Tac. A. 13, 3 fin.: classis, Vell. 2, 85, 2; cf.: procellis regimen impedire, Tac. A. 2, 23: equarum, id. ib. 13, 3: vocis sermonisque regimen primores (dentes) tenet, Plin. 7, 16, 15, § 70.
    1. B. Poet., concr., a rudder: frangitur et regimen, Ov. M. 11, 552: regimen carinae Flectere, id. ib. 3, 593: cum magnus inhorruit AusterNon regimen prodest, Petr. poët. 123, 235.
  2. II. Trop., a guiding, governing, directing; rule, guidance, government, command.
    1. A. In gen.: in quo (sc. animo) consilium vitae regimenque locatum est, * Lucr. 3, 95: regimen totius magistratūs penes Appium erat, Liv. 3, 33: rerum, id. 6, 6: summae rei penes Germanicum, Tac. A. 1, 31: regimen tenere, id. ib. 13, 49: cohortium, id. ib. 12, 42: morum legumque, Suet. Aug. 27 fin.: virtutis vestrae, Tac. H. 1, 84: in omnia regimen, id. A. 3, 47.
    2. B. In partic., the direction of State affairs, rule, government, Enn. ap. Fest. p. 278 (Ann. v. 400 Vahl.); id. ap. Censor. Fragm. c. 14 (Trag. v. 381 ib.): regimen suscipere, Tac. A. 4, 9: regimen manu tractare cruentum, Stat. Th. 11, 658.
    3. C. Concr., a ruler, director, governor: regimen rerum, i. e. of the State, Liv. 4, 31, 5: rerum humanarum, Val. Max. 1, 1, 9.

rĕgĭmentum, i, n. [rego], rule, government (post-class. for regimen); usually in plur., Dig. 1, 11, 1; Amm. 25, 9, 7; 28, 1, 7.
In sing., Fest. s. v. regimen, p. 278 Müll.

rēgīna, ae, f. [rex; cf. the Sanscr. rāgni, the same], a queen.

  1. I. Lit.
    1. A. In gen., Plaut. Stich. 1, 2, 76, id. Trin. 1, 2, 170 al.
    2. B. In partic., of Cleopatra, Cic. Att. 14, 8, 1; 14, 20, 1; 15, 15, 2; Hor. C. 1, 37, 7 al.; Suet. Aug. 69.
      Of Dido, Verg. A. 1, 303; 454; 697; 717.
      Of the wife of Latinus, Verg. A. 12, 659.
      Sarcastically: regina Bithynica, of Cæsar, as paramour of King Nicomedes, Bibul. Suet. Caes. 49: sacrorum, the wife of the rex sacrificulus, Macr. S. 1, 15 fin.; Paul. ex Fest. p. 113 Müll.; cf. Serv. ad Verg. A. 4, 137.
  2. II. Transf.
    1. A. A goddess: Juno, Plaut. Cist. 2, 1, 37; Cic. Verr. 2, 5, 72, § 184; Liv. 5, 21; Verg. A. 1, 9; 1, 46: o Venus, regina Gnidi Paphique, Hor. C. 1, 30, 1; cf. id. ib. 3, 26, 11: siderum regina bicornis, Luna, id. C. S. 35: Calliope, id. C. 3, 4, 2: regina nemorum, i. e. Diana, Sen. Hippol. 406.
    2. B. A daughter of a king, a princess (cf. rex and regulus); so of Ariadne, Verg. A. 6, 28.
      Of Medea, Ov. H. 12, 1.
      Of the daughters of Darius, Curt. 3, 11, 25; 3, 12, 12; cf. also in apposition: regina sacerdos (of Rhea Silvia), Verg. A. 1, 273: virgines reginae, Curt. 3, 12, 21.
    3. C. A noble woman, a lady: sed istae reginae domi Suae fuere ambae (opp. ancillae), Plaut. Truc. 2, 6, 50: quia solae utuntur his reginae, Ter. Eun. 1, 2, 88; Mart. 10, 64, 1.
    4. D. In gen., she that is first, a leader, directress, mistress (mostly poet.): silvestris regina chori, i. e. the leader, Stat. Th. 4, 379: Alpini veluti regina cu pressus Verticis, id. ib. 6, 854: Appia regina viarum, id. S. 2, 2, 12.
  3. III. Trop., a queen, mistress, etc.: oratio omnium rerum regina, Pac. ap. Non. 113, 32; id. ap. Cic. de Or. 2, 44, 187; and ap. Quint. 1, 12, 18: (justitia) omnium est domina et regina virtutum, Cic. Off 3, 6, 28: regina Pecunia, Hor. Ep. 1, 6, 37: volucrum, Mart. 5, 55, 1.

rĕgĭo, ōnis, f. [rego], a direction, line (rare but class.).

  1. I. Lit.: nullā regione viaï Declinare, Lucr. 2, 249; cf.: notā excedo regione viarum, Verg. A. 2, 737: de rectā regione deflecto, Cic. Verr. 2, 5, 68, § 176: haec eadem est nostrae rationis regio et via, id. ib. 2, 5, 70, § 181; cf.: oppidi murus ab planitie rectā regione, si nullus anfractus intercederet, MCC. passus aberat, Caes. B. G. 7, 46; and: non rectā regione iter instituit, sed ad laevam flexit, Liv. 21, 31: declinamus item motus nec tempore certo, nec regione loci certā, nor in a specified direction, Lucr. 2, 260; cf. id. 2, 293; Curt. 8, 9, 2: (Hercynia silva) rectā fluminis Danubii regione pertinet, Caes. B. G. 6, 25; 7, 46; Curt 7, 7, 4: ubi primos superare regionem castrorum animum adverterunt, the line, Caes. B. C. 1, 69: eam esse naturam et religionem provinciae tuae, ut, etc., i. e. the situation, Cic. Fam. 1, 7, 6: traicere amnem in regionem insulae, Curt. 8, 13, 23.
    1. B. E regione, adverbially.
        1. a. In a straight line, directly: e regione moveri (opp. declinare), Cic. Fat. 9, 18; so of the rectilinear motion of atoms, id. ib. 20, 46: ferri, petere, id. Fin. 1, 6, 19: ut cadat e regione loci, quā dirigit aestus, straight down, perpendicularly, Lucr. 6, 823; cf. id. 6, 833.
        2. b. In the opposite direction, over against, exactly opposite; constr. with gen., dat., or absol.
          1. (α) With gen.: (luna) cum est e regione solis, Cic. N. D. 2, 40, 103: erat e regione oppidi collis, Caes. B. G. 7, 36: castris positis e regione unius eorum pontium, quos, etc., id. ib. 7, 35: praesidio e regione castrorum relicto, id. ib. 7, 61 fin.: rates duplices e regione molis collocabat, id. B. C. 1, 25: e regione turris, id. B. G. 7, 25.
          2. (β) With dat.: dicitis, esse e regione nobis e contrariā parte terrae, qui adversis vestigiis stent contra nostra vestigia, quos ἀντίποδας vocatis, Cic. Ac. 2, 39, 123: e regione castris castra ponere, Caes. B. G. 7, 35.
          3. (γ) Absol.: acie e regione instructā, Nep. Milt. 5, 3.
        3. * c. Trop., on the other hand, on the contrary (late Lat.; syn.: e contra): Arabes camelorum lacte vivunt, e regione septentrionales, etc., Hier. adv. Jovin. 2, 7.
  2. II. Transf.
    1. A. The line which bounds the sight, the visual line, boundary-line, boundary (cf: limes, finis).
      1. 1. Primarily in the lang. of augury: intra eas regiones, quā oculi conspiciant, Varr. L. L. 7, § 9 Müll.: nempe eo (sc. lituo) Romulus regiones direxit tum, cum urbem condiditab Attio Navio per lituum regionum facta descriptio, Cic. Div. 1, 17, 31: lituus, quo regiones vincere terminavit, id. N. D. 2, 3, 9: regionibus ratis, id. Leg. 2, 8, 21.
      2. 2. In gen., a boundary-line, limit, boundary; usually in plur.
        1. a. Lit.: anteponatur omnibus Pompeius, cujus res gestae atque virtutes iisdem quibus solis cursus regionibus ac terminis continentur, Cic. Cat. 4, 10, 21; cf.: caeli regionibus terminare, id. ib. 3, 11, 26: orbis terrae regiones, id. Arch. 10, 23.
          Rare in sing.: quae regione orbem terrarum definiunt, Cic. Balb. 28, 64.
        2. b. Trop.: ejus (argumenti) nunc regiones, limites, confinia Determinabo, Plaut. Poen. prol. 45: animus si, quibus regionibus vitae spatium circumscriptum est, eisdem omnes cogitationes terminaret suas, Cic. Arch. 11, 29: pars (quaestionum) circumscripta modicis regionibus, id. de Or. 2, 16, 68: vix facile sese regionibus officii continere, id. Agr. 2, 35, 97.
      3. 3. A quarter, region of the heavens or the earth (mostly poet.): (Nilus) exoriens penitus mediā ab regione diei, Lucr. 6, 723; so id. 6, 732: etiam regio (lunae mutatur), quae tum est aquilonaris, tum australis, Cic. N. D. 2, 19, 50: deinde subter mediam regionem sol obtinet, id. Rep. 6, 17, 17: atque eadem regio Vesper et Ortus erunt, Ov. Ib. 38; cf. vespertina, Hor. S. 1, 4, 30; Vitr 4, 5, 1: caeli in regione serenā, Verg. A. 8, 528: regione occidentis, Liv 33, 17; Just. 18, 3, 10.
    2. B. A portion (of the earth or heavens) of indefinite extent; a tract, territory, region (cf.: tractus, plaga).
      1. 1. Lit.
        1. a. In gen.: in hac regione, Plaut. Cist. 4, 2, 42: locum delegit in regione pestilenti salubrem, Cic. Rep. 2, 6, 11: agri fertilissima regio, Caes. B. G. 7, 13 fin.: quā te regione reliqui? Verg. A. 9, 390: regione portae Esquilinae, in the region, neighborhood, Liv. 3, 66 fin. Drak.; 25, 25; 30; 33, 17; cf. Oud. de Auct. B. Alex. 30, 7; for which: e regione castrorum, in the vicinity of the camp, Liv. 10, 43 Drak.: regione quā Sergius erat, id. 5, 8: tam vasta, Just. 13, 7, 3: acclivis, Col. 3, 13, 8: deserta siti regio, Verg. A. 4, 42.
          Plur.: hi loci sunt atque hae regiones, quae mihi ab ero sunt demonstratae, Plaut. Ps. 2, 2, 1: cur in his ego te conspicor regionibus? Ter. Eun. 5, 8, 32: qui innumerabiles mundos infinitasque regiones mente peragravisset, Cic. Fin. 2, 31, 102: terrae maximae regiones inhabitabiles, id. N. D. 1, 10, 24 et saep.
        2. b. In partic.
          1. (α) A portion of country of indefinite extent; a territory, province, district, region; esp. freq. in plur., lands, territories: at regione locoque alio terrisque remotis, Lucr. 2, 534: Trebonium ad eam regionem, quae Aduaticis adjacet, depopulandam mittit, Caes. B. G. 6, 33: in ejusmodi regione atque provinciā, quae mari cincta esset, Cic. Fl. 12, 27: quae regio orave terrarum erat latior? id. Sest. 30, 66: regio Pedana, Hor. Ep. 1, 4, 2: quorum hominum regio, id. ib. 1, 15, 2: Sogdiana, Curt. 7, 10, 1: Cantium, quae regio est maritima omnis, Caes. B. G. 5, 14: quae regio totius Galliae media habetur, id. ib. 6, 13: Sida, quae extrema regio est provinciae meae, Lentul. ap. Cic. Fam. 12, 15, 5: ubi major atque illustrior incidit res, clamore per agros regionesque significant, Caes. B. G. 7, 3: principes regionum atque pagorum inter suos jus dicunt, id. ib. 6, 23: alias regiones partesque peteret, id. ib. 6, 43 fin.; cf. so with partes, id. B. C. 1, 25: deinde in quattuor regiones dividi Macedoniam. Unam fore et primam partem, quod, etc. . . . Secundam fore regionem, quam, etc., Liv. 45, 29: quod erant propinquae regiones, Caes. B. C. 3, 34: ut quam latissimas regiones praesidiis teneret, id. ib. 3, 44.
            Sometimes a district with its people: tractus ille celeberrimus, tota denique nostra illa aspera et montuosa et felix et fautrix suorum regio, Cic. Planc. 9, 22.
          2. (β) A principal division of the city of Rome, and of the territory around Rome, a quarter, ward, district, circle (of these, under Servius Tullius, there were in the city four, and in the Roman territory twenty-six; under Augustus, there were fourteen in the city), Laelius Felix ap. Gell. 15, 27, 4; Plin. 3, 5, 9, § 66; Varr. ap. Non. 43, 10; Suet. Aug. 30; Tac. A. 14, 12; 15, 40; Inscr. Orell. 4 sq. et saep.; cf. Niebuhr, Gesch. 1, p. 458 sq.: regio quaedam urbis aeternae, Amm. 22, 9, 3; 16, 10, 15.
            Of other cities, Inscr. Orell. 6, 768.
            Hence, A REGIONIBVS, a captain of a quarter, Inscr. Murat. 894, 8; 895, 4 and 5.
          3. (γ) Of the provinces into which Italy was divided by Augustus, a province, division: descriptionem ab eo (Augusto) factum Italiae totius in regiones undecim, Plin. 3, 5, 6, § 46; 3, 11, 16, § 99; 3, 12, 17, § 106 al.
      2. 2. Trop., a province, department, sphere: dum in regionem astutiarum mearum te induco, ut scias Juxta mecum mea consilia, Plaut. Mil. 2, 2, 78; 3, 3, 13: idque (consilium) situm mediā regione in pectoris haeret, Lucr. 3, 140: ceterae fere artes se ipsae per se tuentur singulae; benedicere autem non habet definitam aliquam regionem, cujus terminis saepta teneatur, has no determinate province, Cic. de Or. 2, 2, 5: eadem est nostrae rationis regio et via, compass and course, id. Verr. 2, 5, 70, § 181.
      3. 3. The country, the field (late Lat.): herba regionis, Vulg. Gen. 2, 5: ligna, id. Ezech. 17, 24; id. Joel, 1, 19: bestiae, id. Ezech. 31, 13.

rĕgĭōnālis, e, adj. [regio], of or belonging to a province or region: concilium, provincial (opp. plenarium), Aug. Bapt. contr. Donat. 7, 53.
Adv.: rĕgĭōnālĭ-ter, by provinces or regions, = regionatim, App. de Mundo, 23, p. 68, 2; Cael. Aur. Acut. 2, 29, 157.

rĕgĭōnātim, adv. [regio], by districts or wards: regionatim commerciis interruptis, Liv. 45, 30, 1; 40, 51 fin.: (edidit) ludos regionatim Urbe totā, Suet. Caes. 39.

rĕgistōrĭa, ae, f. [re-gero], a treasurer (late Lat.), Caes. Reg. ad Verg. 26.

Rēgium (Rhēg-) (Lĕpĭdi), ĭi, n.

  1. I. A city in Gallia Cisalpina, on the Via Aemilia, now Reggio, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 9, 2; 12, 5, 2; Inscr. Orell. 78 and 3983.
    Hence, Rēgĭenses, ĭum, m., the inhabitants of Regium, Cic. Fam. 13, 7, 4; Inscr. Orell. 4133.
  2. II. A city in the southern part of Calabria on the Sicilian strait, now Reggio, Cic. Verr. 2, 2, 33, §§ 55, 56; 2, 4, 60, § 135; Sall. J. 28, 6; Liv. 23, 30, 9; Tac. A. 1, 53 (called Region, Ov. M. 14, 48).
    Hence, Rēgīnus (Rhēg-), a, um, adj., of or belonging to Regium: litora, Sil. 13, 94: ager, Cic. Phil. 1, 3, 7: municipes, id. ib. 1, 3, 7, § 8.
    Hence, as subst.
  1. I. Plur.: Rēgīni, ōrum, m., the inhabitants of Regium, Cic. Verr. 2, 4, 11 fin.; 2, 5, 18 fin.; id. Att. 15, 7, 1.
  2. II. Sing.: Rēgīnus, i, m., a Roman name, a commander on the southern coast, A. U. C. 705, Cic. Att. 10, 12, 1.

rēgĭus, a, um, adj. [rex], of or belonging to a king, kingly, royal, regal.

  1. I. Lit.: cum esset habendus rex, quicumque genere regio natus esset, Cic. Rep. 1, 33, 50: potestas, id. ib. 2, 9, 15; 2, 23, 43; 2, 32, 56: nomen, id. ib. 2, 23, 43; 2, 28, 51: civitas, id. ib. 2, 29, 52: insignia, id. ib. 2, 17, 31: ornatus, id. ib. 2, 21, 38; id. Tusc. 1, 48, 116: apparatus, id. Rep. 6, 10, 10: exercitus, Caes. B. C. 3, 104: praefectus, id. ib. 3, 104 et saep.: anni, i. e. the reign of the kings (at Rome), Cic. Rep. 2, 15, 29; 2, 30, 53: auctio, i. e. of royal property, Plin. 29, 4, 30, § 96: ales, i. e. the eagle, Ov. M. 4, 362: genus imperii proximum similitudini regiae, very much resembling regal power, Cic. Rep. 2, 32, 56: bellum, with a king, id. Imp. Pomp. 17, 50: regios nutus tueri, purposes, id. Fam 12, 1, 1: regia, crede mihi, res est succurrere lapsis, befitting kings, Ov. P. 2, 9, 11; cf.: regia res scelus est, id. F. 6, 595: sponsus, Hor. C. 3, 2, 10: genus, id. ib. 2, 4, 15: sanguis, id. ib. 3, 27, 65: stirps, Curt. 6, 2, 8: virgo, princess, Ov. M. 2, 570; 13, 523: puer, Verg. A. 1, 677: conjux, id. ib. 2, 783: parens, Ov. M. 13, 484: legatio, Liv. 35, 32: imperium, Sen. Med. 189: cohors, Curt. 10, 7, 16: interitus regii, Val. Max. 1, 8, 11: superbum istud et regium, nisi, etc., Plin. Pan. 7, 6.
    Hence, esp.: lex regia, a law investing the emperor with all the power and authority of the Roman people, Just. Inst. 1, 2, 6 Sandars ad loc.
    As subst.
    1. A. Rē-gĭi, ōrum, m.
      1. 1. (Sc. milites.) The royal troops, the king’s soldiers, Nep. Dat. 1, 4.
      2. 2. The satraps of the king, the nobles of the royal court, Nep. Ages. 8, 3.
    2. B. rēgĭa, ae, f.
      1. 1. (Sc. domus.) A royal palace, castle, fortress, residence, the court (cf.: aula, palatium): in regia regem ipsum quasi productum esse ad dignitatem, Cic. Fin. 3, 16, 52; Caes. B. C. 3, 112: in vestibulo regiae, Liv. 1, 40: exaedificata, id. 35, 31: regiam occupare, Hor. C. 2, 18, 6; Ov. F. 4, 599: opulenta, Cat. 62, 44: Polycratis regia, Suet. Calig. 21.
        1. b. In partic., the royal castle of Numa, situated on the Sacra Via, close by the temple of Vesta, used subsequently for priestly purposes (for appointed sacrifices, for meetings of the priests, as a residence of the Pontifex, etc.): haec est a sacris quae via nomen habet; Hic locus est Vestae, qui Pallada servat et ignem; Hic fuit antiqui regia parva Numae, Ov. Tr. 3, 1, 30; cf. id. F. 6, 264; Varr. L. L. 6, § 12 Müll.; Fest. p. 178 ib.; Macr. S. 1, 15; 16; S. C. ap. Gell. 4, 6, 2; Plin. Ep. 4, 11, 6; Serv. Verg. A. 8, 363; Cic. Mil. 14, 37 Ascon.; id. Att. 10, 3, a, 1; Plin. 34, 8, 18, § 48 al.
          Hence, atrium regium, the hall of this regia, Liv. 26, 27, 3.
        2. c. Transf.
          1. (α) The royal tent in a camp, Liv. 2, 12, 10; cf.: armatus exercitus regiam obsedit, Curt. 9, 5, 30; 6, 2, 9: vestibulum regiae, id. 7, 1, 4.
          2. (β) The court, i. e. the royal family, the king and his courtiers (cf. aula; first under Aug.): tulit et Romana regia sceleris tragici exemplum, Liv. 1, 46: quicunque propinquitate regiam contigisset, id. 24, 22 fin.; Tac. A. 6, 34: Callistus prioris quoque regiae peritus, id. ib. 11, 29; cf. id. ib. 14, 13; Petr. poët. 5, 4; Curt. 6, 6, 2.
          3. * (γ) Poet., like aula, a court for the cattle, cattle-yard: gregis regia, Val. Fl. 5, 67.
      2. 2. (Sc. urbs.) A royal city, residence, capital (poet. and in postAug. prose): Croesi regia Sardes, Hor. Ep. 1, 11, 2: non haec dotalis regia Amatae, i. e. Laurentum, Verg. A. 9, 737: Caesarea, Jubae regia, Plin. 5, 2, 1, § 20.
      3. 3. A pure Lat. name for basilica, a colonnade, portico, hall (not ante-Aug.): dum lectica ex regiā domum redeo, Aug. ap. Suet. Aug. 76: theatri, Suet. Aug. 31 fin.; Ascon. ap. Cic. Aem. Scaur. § 45 (p. 27 Orell.); cf. Vitr. 5, 7 fin.; Stat. S. 1, 1, 30.
      4. 4. A pure Lat. name for the plant basilisca (v. h. v.), App. Herb. 128.
  2. II. Trop., royal, regal, princely, splendid, magnificent, distinguished (mostly poet. and in post-Aug. prose for the class. regalis): forma, Plaut. Mil. 1, 1, 10: moles, splendid edifices, Hor. C. 2, 15, 1: vestis, Vulg. Act. 12, 21.
    As an epithet of any remarkable production of nature or art: olea, Col. 5, 8, 3; 12, 49, 2; 7: pira, id. 5, 10, 18; 12, 10, 4; Plin. 15, 15, 16, § 56; laurus, id. 15, 30, 39, § 129: charta, Cat. 22, 6 et saep.: regius morbus, the jaundice (because it was said to be cured by delicate remedies, by exciting to cheerfulness, etc.), Cels. 3, 24; Varr. ap. Plin. 22, 24, 53, § 114; Ser. Samm. 58, 1033; Hor. A. P. 453: regia stella, a large star in the constellation Leo, now called Regulus, Plin. 18, 26, 64, § 235.
    Hence, adv.: rēgĭē, royally, regally, splendidly, sumptuously, magnificently; imperiously, despotically: accubabo regie, Plaut. Stich. 2, 2, 53: regie polita aedificia, Varr. R. R. 1, 2, 10: quae regie seu potius tyrannice statuit in aratores Apronius, imperiously, Cic. Verr. 2, 3, 48, § 115: crudeliter et regie factum, id. Cat. 1, 12, 30.