Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

rĕ-parco (-perco), ĕre, v. n., to be sparing with any thing; to spare, to refrain or abstain from (ante- and post-class.): utinam a principio rei pepercisses meae, Ut nunc repercis saviis, Plaut. Truc. 2, 4, 25 (where Speng. conjectures repercisses): ex nullā facere id si parte reparcent, if they in no way refrain from doing (i. e. believing) this, Lucr. 1, 667 Munro: istius muneris operam non reparcam, Symm. Ep. 1, 33.

rĕperco, v. reparco.

rĕpercussĭbĭlis, e, adj. [repercutio], that can be struck back, that can rebound, Cael. Aur. Tard. 1, 1, 45; 3, 6 fin.

rĕpercussĭo, ōnis, f. [repercutio], a rebounding, repercussion: vicinorum siderum, i. e. reflection, Sen. Q. N. 7, 19.

1. rĕpercussus, a, um, Part., from repercutio.

2. rĕpercussus, ūs, m. [repercutio], a rebounding, reverberation, repercussion, of light, sound, wind, etc.; reflection, echo, counter-pressure: solis, Plin. 5, 5, 5, § 35; Plin. Ep. 2, 17, 17: Etesiarum, Plin. 5, 9, 10, § 55: colorum, id. 37, 2, 8, § 22: vocis, Tac. G. 3 al.: attolli colles occursantium inter se radicum repercussu, by the meeting or crowding together, Plin. 16, 2, 2, § 6: ut, ex splendore galearum, et repercussu, quasi ardere caelum videretur, Flor. 3, 3, 15: maris, Plin. Ep. 10, 61 (69), 4.

rĕ-percŭtĭo, cussi, cussum, 3, v. a., to strike, push, or drive back, cause to rebound; to reflect, reverberate, re-echo, resound (not ante-Aug.; cf.: repello, reflecto).

  1. I. Lit., of light, sound, etc.: gemmae Clara repercusso reddebant lumina Phoebo, reflected, Ov. M. 2, 110: lumen, Verg. A. 8, 23: aes clipei, Ov. M. 4, 782: illa repercussae imaginis umbra est, id. ib. 3, 434; cf. Plin. 33, 9, 45, § 128: montis anfractu repercussae voces, re-echoing, resounding, Tac. A. 4, 51: clamor, Curt. 3, 10, 2: valles, Liv. 21, 33.
    1. B. Of other objects: (discus) repercussus, rebounding, Ov. M. 10, 184 Jahn N. cr.: remigem cum e navi fluctus abjecisset, altero latere repercussum fluctus contrarius in navem retulit, hurled back, Val. Max. 1, 8, 11: ita est aliquid quod hujus fontis excursum repercutiat, Plin. Ep. 4, 30, 8.
  2. II. Trop., to cast back, retort, repel: aliena aut reprehendimus, aut refutamus, aut elevamus, aut repercutimus, aut eludimus, Quint. 6, 3, 23: repercutiendi multa sunt genera, id. 6, 3, 78: orationes dicto, Plin. praef. § 31: fascinationes (despuendo), to avert (syn. aversari), id. 28, 4, 7, § 35.

rĕ-pĕrĭo, repperi (less correctly reperi), rĕpertum, 4 (old fut. reperibit, Caecil. ap. Non. 508, 16: reperibitur, Plaut. Ep. 1, 2, 48; Pompon. ap. Non. 1. 1.; inf. reperirier, Plaut. Truc. 4, 1, 1; Lucr. 4, 480), v. a. [pario] (orig., perh., to procure or find again; hence), in gen., to find, meet with, find out, either by searching or by accident (cf.: invenio, offendo, nanciscor).

  1. I. Lit.: ego illam reperiam, will find her again, will find her out, Plaut. Ep. 4, 2, 32: Glycerium suos parentes repperit, Ter. And. 4, 5, 11; 5, 6, 5: perscrutabor fanum, si inveniam uspiam Aurum: sed si repperero, etc., Plaut. Aul. 4, 2, 14: quid repperisti? Non quod pueri clamitant in fabā se repperisse, id. ib. 5, 10; cf. id. Bacch. 3, 6, 33: facile invenies pejoremmeliorem neque tu reperies, etc., id. Stich. 1, 2, 53: curculiones in tritico, id. Curc. 4, 4, 31; cf. Ov. M. 1, 654: aliquem hominem, Plaut. Bacch. 1, 1, 8: multos, Cic. Fin. 2, 9, 28: mortui sunt reperti, id. Tusc. 1, 47, 114: puerum aut puellam sibi recens natum, Plaut. Cist. 1, 2, 16: ibi quoque equi caput repertum, Just. 18, 5, 16: ceterarum artium repertos antistites agriculturae neque discipulos neque praeceptores inventos, Col. 11, 1, 10: divitiis incubare repertis, Verg. A. 6, 610.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen., to find, find out, discern; to get, procure, obtain: occasionem, Plaut. Ps. 4, 4, 9: propter paupertatem nomen, id. Stich. 11, 3, 22: gloriam armis, Ter. Heaut. 1, 1, 60: quamvis malam rem quaeris, illic reperias, Plaut. Trin. 2, 4, 153; cf.: si quaerimus, cur, etc. … causas reperiemus verissimas duas, Cic. Brut. 95, 325: rem repperi omnem ex tuo magistro, ne nega, Plaut. Bacch. 3, 6, 37: verae amicitiae difficillime reperiuntur in iis, qui, etc., Cic. Lael. 17, 64: nec quicquam difficilius quam reperire, quod sit omni ex parte in suo genere perfectum, id. ib. 21, 79: nec vos exitum reperitis, id. N. D. 1, 38, 107: perpauci lintribus inventis sibi salutem reppererunt, found, obtained, Caes. B. G. 1, 53 Oud. N. cr.: aristolochia nomen ex inventore reperit, Cic. Div. 1, 10, 16: sollicitudinis finem, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 15, 4: cujus praeclara apud Vergilium multa exempla reperio, Quint. 8, 3, 79; cf. in pass., id. 1, 5, 43: quibus (armis) quemadmodum salutariter uterentur, non reperiebant, Cic. Brut. 2, 8.
    2. B. In partic.
      1. 1. With a double predicate, to find, discover, perceive, learn, ascertain a thing to be in any manner: qui invident, omnes inimicos mihi istoc facto repperi, Plaut. Ep. 1, 2, 6: hoc si secus reperies, nullam causam dico, id. Capt. 3, 4, 92: quam paucos reperias meretricibus Fideles evenire amatores, Ter. Hec. 1, 1, 1; cf. id. ib. 2, 1, 3: re ipsā repperi, Facilitate nihil esse homini melius, id. Ad. 5, 4, 6; cf.: cum transgressos repperisset consules, Vell. 2, 50, 1: quorum de moribus Caesar cum quaereret, sic reperiebat, Caes. B. G. 2, 15: neque, quanta esset insulae magnitudo, reperire poterat, id. ib. 4, 20; 1, 50: Caesar repperit ab Suevis auxilia missa, id. ib. 6, 9: repperit esse vera, id. ib. 1, 18: quem Tarentum venisse reperio, Cic. Sen. 4, 10.
        So pass., with a double subject (i.e. with a predicate nom.), to be found, discovered, recognized to be any thing: quos cum censeas Esse amicos, reperiuntur falsi falsimoniis, Plaut. Bacch. 3. 6, 12: ingrato ingratus repertus est, id. Pers. 5, 2, 59: improbissimus reperiebare, Cic. Quint. 20, 56: ceteris rebus aut pares aut etiam inferiores reperiemur, religione multo superiores, id. N. D. 2, 3, 8; id. Fl. 38, 94.
        With inf.: quoniam duplex natura duarum Dissimilis rerum longe constare reperta’st, Lucr. 1, 504: Sybarim et Crotonem et in eas Italiae partes Pythagoras venisse reperitur, Cic. Rep. 2, 15, 28: nec ulli periisse nisi in proelio reperiuntur, Suet. Caes. 75.
      2. 2. To find out, hit upon, invent, devise, discover (freq. after the Aug. period; cf. repertor; whereas invenire is used in this signif. in all periods): reperi, comminiscere, cedo calidum consilium cito, Plaut. Mil. 2, 2, 71; cf.: aliquid calidi consilii, id. Ep. 2, 2, 71: sibi aliquam astutiam, id. Capt. 3, 4, 7: repperisti tibi quod placeat, Ter. Heaut. 3, 3, 35; 3, 2, 22: consilium, id. Phorm. 1, 4, 1: causam, id. ib. 2, 1, 4: mihimet ineunda ratio et via reperiunda est, quā, etc., Cic. Verr. 2, 3, 46, § 110: nihil novi reperiens, id. Ac. 2, 6, 16: hoc reperire difficilius, quam, cum inveneris, argumentis adjuvare, Quint. 5, 10, 116: reperta verba (opp. nativa), id. 8, 3, 36: medicina ex observatione salubrium reperta est, id. 2, 17, 4; 9, 4, 114: ludusque (scaenicus) repertus, Hor. A. P. 405: serrae reperit usum, Ov. M. 8, 246; 1, 687: repertā nuper conjuratione, discovered, Tac. A. 16, 15; cf.: posterius res inventa est aurumque repertum, Lucr. 5, 1112; 1240: in quarum exercitationem reperta est (declamatio), Quint. 2, 10, 4; 4, 2, 21; 4, 3, 2; 8, 3, 72; 12, 10, 72; Tac. Agr. 19.
        With dat., Quint. 8, 6, 19.
        With object-clause: Indi gemmas crystallum tingendo adulterare repererunt, Plin. 35, 5, 20, § 79 (where, however, Jahn reads invenerunt).
        Hence, rĕperta, ōrum, n., inventions (mostly in Lucr.): exponunt praeclara reperta, Lucr. 1, 732; 136; 5, 2; 13; 6, 7; and (perh. in imitation), Rhem. Fan. Pond. 15.

rĕpertīcĭus, a, um, adj. [reperio], accidentally met or found, random: quasi unus reliquus ex familiā Scipionis, ac non reperticius civis, Sal. ap. Cic. Decl. 1, 1.

rĕpertĭo, ōnis, f. [reperio], an invention, device: rhetoricae, App. Flor, 4, p. 360, 12 Hild. (dub.; al. repertoribus).

rĕpertor, ōris, m. [id. II. B. 2.], a discoverer, inventor, deviser, author (not in Cic. or Cæs.; cf. inventor): vitis, i. e. Bacchus, Varr. R. R. 1, 2, 19; Ov. Am. 1, 3, 11: mellis, id. F. 3, 762: carminis et medicae opis, Phoebus, id. R. Am. 76: poenae, id. Tr. 3, 11, 51: medicinae, i.e. Æsculapius, Verg. A. 7, 772: hominum rerumque, i.e. Jupiter, id. ib. 12, 829: doctrinarum atque leporum, Lucr. 3, 1049: pallae honestae, Hor. A. P. 278: legum, Quint. 2, 16, 9: novi juris, Tac. A. 2, 30: relationis, id. ib. 12, 53: facinorum omnium, id. ib. 4, 11: flagitii ejus, id. ib. 4, 71: perfidiae, Sall. H. 4, 61, 7 Dietsch; Cels. 7, 26, 3; Macr. S. 1, 7, 25: orbis, Prud. Cath. 4, 9: artis rhetoricae, App. Flor 4, p. 360, 12 codd. (v. repertio).

rĕpertōrĭum, ii, n. [reperio], an inventory, catalogue, repertory (post-class.), Dig. 26, 7, 7.

* rĕpertrix, īcis, f. [repertor], she that finds out, an inventress: artium (Minerva), Hier. Ep. 46, 1: omnium artium paupertas, App. Mag. p. 285, 35; absol.: Ecclesia, Tert. Pudic. 7 fin.

1. rĕpertus, a, um, Part., from reperio.

2. rĕpertus, ūs, m. [reperio] (Appuleian).

  1. I. A finding again: filiae, App. M. 11, p. 257.
  2. II. A discovery, invention, App. M. 11, p. 262, 22; id. Flor. p. 341, 15.