Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

rĕ-volvo, volvi, vŏlūtum, 3, v. a., to roll back; to unroll, unwind; to revolve, return (class.; esp. freq. since the Aug. per.).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: Draco revolvens Sese, Cic. poët. N. D. 2, 42, 106: (pelagus) gelidum ab imo fluctum revolvit in partem superiorem, Col. 8, 17, 1: fluctus (hibernus auster), Tac. A. 6, 33: retro Aestum (ventus), Sen. Agam. 487: retro sua fila (Sorores), id. Herc. Fur. 182; cf.: inmites scis nulla revolvere Parcas Stamina, Stat. Th. 7, 774: lapidem, Vulg. Matt. 28, 2.
      Poet.: (pontus) aestu revoluta resorbens Saxa, i. e. from which the waves are rolled back, Verg. A. 11, 627: addiderat Civilis obliquam in Rhenum molem, cujus objectu revolutus amnis adjacentibus superfunderetur, Tac. H. 5, 14: rursus perplexum iter omne revolvens Fallacis silvae, going over again, Verg. A. 9, 391: revoluta aequora, id. ib. 10, 660 Wagn.
        1. b. Mid., to come or go back, to revolve, return, etc. (syn. revertor): itaque revolvor identidem in Tusculanum, Cic. Att. 13, 26, 1: ter sese attollens cubitoque annixa levavit: Ter revoluta toro est, fell back, sank back, Verg. A. 4, 691: spissā jacuit revolutus harenā, id. ib. 5, 336: revoluta rursus eodem est, Ov. M. 10, 63 (a little before: relapsa est).
          Poet., of returning time: dies, Verg. A. 10, 256: saecula, Ov. F. 4, 29; cf.: centesimā revolvente se lunā, Plin. 18, 25, 57, § 217: saecula revolvuntur, Claud. Phoen. 104.
    2. B. In partic., to unroll, turn over, read over, repeat (not ante-Aug.; syn. verso): tuas adversus te Origines revolvam, Liv. 34, 5: taedium illud et scripta et lecta saepius revolvendi, Quint. 11, 2, 41: cum loca jam recitata revolvimus irrevocati, Hor. Ep. 2, 1, 223: antiqua, Sil. 8, 49; Mart. 6, 64, 15; 11, 1, 4.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen.: in iis, quae denominata sunt, summa paupertas in eadem nos frequentissime revolvit, leads back, Quint. 12, 10, 34: iterum revolvere casus Iliacos, to go through again, to undergo or experience again, Verg. A. 10, 61.
        1. b. Mid., to return to any thing; with in: in eandem vitam te revolutum denuo Video esse, Ter. Hec. 4, 4, 69; cf.: in luxuriam, Just. 30, 1, 7: in metus, Sen. Thyest. 418: in ista, Ov. M. 10, 335: animus in sollicitudinem revolutus est, Curt. 4, 10, 31: iterum in pejora revolvi, Sil. 14, 174: rursus in veterem fato revoluta figuram, Verg. A. 6, 449.
          With ad: omnia necessario a tempore atque homine ad communes rerum et generum summas revolventur, Cic. de Or 2, 31, 135: ad patris revolvor sententiam, id. Ac. 2, 48, 148: ad ejus causae seposita argumenta revolvi nos oportet, id. de Or 2, 30, 130: ad illa elementa, id. Rep. 1, 24, 38: ad dispensationem annonae, Liv. 4, 12 fin.: ad vana et totiens irrisa, Tac. A. 4, 9: ad memoriam conjugii et infantiam liberorum, id. ib. 11, 34: ad vitia, id. ib. 16, 18: ad irritum (labor et victoria), id. H. 3, 26: rursus ad superstitionem, Curt. 7, 7, 8.
          With adv.: primum eodem revolveris, Cic. Div. 2, 5, 13: eo, quo minime volt, revolvitur, id. Ac. 2, 6, 18: cum majore periculo eodem revolvuntur, Cels. 7, 26, 2; cf.: eo revolvi rem, ut, etc., Liv. 5, 11.
    2. B. In partic., to relate again, repeat; to brood or reflect upon (not anteAug.): sed quid ego haec nequicquam ingrata revolvo? Verg. A. 2, 101: facta, Claud. Laud. Stil. 1, 35: dicta factaque ejus secum, Tac. Agr. 46: iras in animo, id. A. 4, 21; 3, 18: visa, Ov. F. 4, 667 (with secum jussa refert): curas (animus), Sen. Oedip. 764 (with repetit metus).