No entries found. Showing closest matches:
rŭber, bra, brum (collat. form, nom. rŭbrus, Sol. 40, 23), adj. [Sanscr. rudhira, blood; Gr. ἐρυθρός, red; ef. rufus].
- I. Red, ruddy (cf.: rufus, russus): umor, Lucr. 4, 1051: sanguis, Hor. C. 3, 13, 7: cruore pannus, id. Epod. 17, 51: coccus, id. S. 2, 6, 102: jubar, Lucr. 4, 404; cf. flamma, Ov. M. 11, 368: Priapus, painted red, id. F. 1, 415: inguen, id. ib. 1,400 (cf. rubicundus): (sol) cum Praecipitem oceani rubro lavit aequore currum, i. e. reddened by the setting sun, Verg. G. 3,359; cf.: juvenum recens Examen Eois timendum Partibus Oceanoque rubro, the Eastern (i. e. Indian) Ocean, Hor. C. 1, 35, 32 (cf. infra, II.): rubriore pilo, Plin. 10, 63, 83, § 180: nitri quam ruberrimi, Cels. 5, 18, 31 et saep.
Poet.: leges majorum (because their titles were written in red letters), Juv. 14, 192.
- II. As adj. prop.
- A. Rubrum Mare, the Red Sea, the Arabian and Persian Gulfs, Mel. 1, 10; 3, 7, 8; 3, 8, 1; Plin. 6, 23, 28, § 107; Curt. 8, 9, 14; Cic. N. D. 1, 35, 97; Nep. Hann. 2, 1; Tib. 2, 4, 30; Prop. 1, 14, 12; 3, 13 (4, 12), 6; Sil. 12, 231; Liv. 42, 52, 12.
Poet.: rubra aequora, Prop. 1, 14, 12; Vulg. Heb. 11, 29 et saep.
- B. Saxa Rubra, a place between Rome and Veii, near the river Cremera, with stone-quarries, now Grotta rossa, Cic. Phil. 2, 31, 77; Liv. 2, 49 fin.; Tac. H. 3, 79; called breves Rubrae, Mart. 4, 64, 15.
Rŭbrensis lacus, a lake of Gallia Narbonensis, near Narbonne, now L’Etang de Sigoan, Plin. 3, 4, 5, § 32; called also Rŭ-brēsus lacus, Mel. 2, 5, 6.
Rubrĭānus, a, um, v. Rubrius, II.
rū̆brīca, ae, f. [from ruberica, from ruber] (sc. terra), red earth of any kind.
- I. In gen., Vitr. 2, 3; Col. 3, 11 fin.; Plin. 18, 14, 36, § 135.
- II. In partic., red earth for coloring, ruddle, red-ochre, red-chalk: buccas rubrica, cera omne corpus intinxit tibi, Plaut. Truc. 2, 2, 39: rubricā delibatus, Auct. Her. 3, 22, 37: proelia rubricā picta aut carbone, Hor. S. 2, 7, 98; Vitr. 7, 7; Plin. 35, 6, 14, § 33; 6, 30, 35, § 190: si oculo rubricam dirigat uno, Pers. 1, 66 et saep.
- B. Transf. (post-Aug.).
- 1. The title of a law, the rubric (because written in red): interdicta proponuntur sub rubricā Unde vi (Dig. 43, 16; Cod. 8, 4) aliqua enim sub hoc titulo interdicta sunt, Dig. 43, 1, 2 fin.
- 2. A law: se ad album ac rubricas transtulerunt, Quint. 12, 3, 11: Masuri rubrica vetavit, Pers. 5, 90.
1. rū̆brĭcātus, a, um, Part. of rubrico.
2. Rū̆brĭcātus, i, m., and Rū̆brĭ-cātum, i, n., a river of Spain, which falls into the Mediterranean Sea.
Form Rubricatus, Mel. 2, 6.
Form Rubricatum, Plin. 3, 3, 4, § 21.
rŭbrīco, no perf., ātum, 1, v. a. [rubrica], to color red (very rare): furi rubricato minare, Auct. Priap. 73, 2; Ven. Vit. S. Mart. 2 fin.; Petr. 46, 7; Vulg. Exod. 25, 5; 39, 33.
rŭbrīcōsus, a, um, adj. [rubrica], full of ruddle or red-ochre: ager, Cato, R. R. 34, 2: terra, id. ib. 34, 128: solum, Col. 4, 33, 1; Plin. 18, 17, 46, § 163.
Rū̆brĭus, i, m.; Rū̆brĭa, ae, f.,
- I. the name of a Roman gens; masc. Rubrius, Cic. Verr. 2, 1, 25, § 64; id. Phil. 2, 16, 40; id. Brut. 45, 168; Caes. B. C. 1, 23.
Fem. Rubria, Cic. Fam. 9, 21, 3.
Adj.: Lex Rubria (or lex Galliae Cisalpinae), of the year B. C. 43; v. Becker, Antiq. 3, 1, p. 51, and the authors there cited.
Hence,
- II. Rū̆brĭ-ānus, a, um, adj., of or belonging to a Rubrius, Rubrian: senatusconsultum, Dig. 40, 5, 26, § 9; 40, 5, 28 pr.
rubrus, a, um, v. ruber init.