Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

1. rŭta caesa, v. ruo, P. a.

2. rūta, ae, f., = ῤυτή (cf. Varr. L. L. 5, § 103 Müll.), a bitter herb, rue.

  1. I. Lit., Cic. Fam. 9, 22, 3; Col. 11, 3, 38; 12, 7, 5; Plin. 19, 8, 45, § 156; 20, 13, 51, § 131; Ov. R. Am. 801; Mart. 11, 31, 17; 52, 8.
  2. * II. Trop., bitterness, unpleasantness: cras exspecto Leptam, ad cujus rutam pulegio mihi tui sermonis utendum est, Cic. Fam. 16, 23, 2.

rŭtābŭlum, i, n. [ruo], an instrument for raking or stirring up.

  1. I. Lit.
    1. A. For fire, a fire-shovel, oven-rake, Cato, R. R. 10, 3; 11, 5; Novat. ap. Fest. p. 262 Müll. (Com. Rel. p. 226 Rib.); Suet. Aug. 75.
    2. B. For cookery, a wooden shovel or spattle for stirring and mixing liquids, Col. 12, 20, 4; 12, 23, 2.
  2. * II. Transf., = membrum virile, Naev. ap. Fest. p. 262 Müll. (Com. Rel. p. 24 Rib.).

* rūtācĕus, a, um, adj. [2. ruta], of rue, made from rue: oleum, Plin. Val. 2, 28.

rūtātus, a, um, adj. [2. ruta], flavored or garnished with rue: lacerti, Mart. 10, 48, 11: mulsum, Plin. 19, 8, 45, § 156.