Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

sanctĭfĭcātĭo, ōnis, f. [sanctifico], sanctification (eccl. Lat.), Tert. Exhort. ad Cast. 1; Sid. Ep. 8, 14; Vulg. 1 Cor. 1, 30 et saep.

sanctĭfĭcātor, ōris, m. [sanctifico], a sanctifier (eccl. Lat.), Tert. ap. Prax. 2; Aug. Conf. 10, 34; Vulg. Ezech. 37, 28.

sanctĭfĭcĭum, ii, n. [sanctifico], sanctification; meton., a sanctuary (eccl. Lat.), Tert. Res. Carn. 47 (from Paul. ad Rom. 6, 19); Vulg. Psa. 77, 69.

sanctĭfĭco, āvi, ātum, 1, v. a. [sanctusfacio], to make holy or treat as holy, to sanctify, consecrate, dedicate (eccl. Lat.), Tert. Or. 3; id. Exhort. ad Cast. 7; Prud. Cath. 3, 15; Vulg. Gen. 2, 3 et saep.

sanctĭfĭcus, a, um, adj. [sanctifico], sanctifying (eccl. Lat.): auctor Spiritus, Juvenc. praef. 1 fin.

sanctĭlŏquus, a, um, adj. [sanctus-loquor], speaking holily (eccl. Lat.): Lucas, Prud. Apoth. 1070: propheta, Paul. Nol. Carm. 23, 228.

sanctĭmōnĭa, ae, f. [sanctus; cf.: acrimonia, parsimonia, etc.], sacredness, sanctity, moral purity, virtuousness, chastity, etc. (rare but class.): ad deorum religionem et sanctimoniam demigrasse, Cic. Rab. Perd. 10, 30: habere domum clausam pudori et sanctimoniae, patentem cupiditati et voluptatibus, id. Quint. 30, 93: summa sanctimonia, id. ib. 17, 55: priscae sanctimoniae virgo, Tac. A. 3, 69 fin.; cf. id. ib. 2, 86: femina sanctimoniā insignis, id. ib. 12, 6: nuptiarum, Auct. Her. 4, 33, 44: sine quā nemo videbit Deum, Vulg. Heb. 12, 14.

sanctĭmōnĭālis, e, adj. [sanctimonia], holy; of Christians, pious, religious (late Lat.): vita, i. e. a monastic life, Cod. Just. 1, 3, 56: mulier, i. e. a nun, ib. 1, 2, 13.
As subst.: sanctĭmōnĭālis, is, f., a nun, Aug. Ep. 169; id. Retract. 2, 22.
Adv.: sanctĭmōnĭālĭter, holily, piously: degere, i. e. in a cloister, Cod. Just. 1, 3, 56.

sanctĭo, ōnis, f. [sancio], an establishing, ordaining, or decreeing as inviolable under penalty of a curse; a decree, ordinance, sanction: sanctiones sacrandae suntpoenā, cum caput ejus qui contra fecerit consecratur, Cic. Balb. 14, 33; 16, 36; cf.: legis sanctio poenaque, id. Verr. 2, 4, 66, § 149: sanctio legum, quae novissime certam poenam irrogat iis, qui praeceptis legis non obtemperaverint, Dig. 48, 19, 41; cf.: interdum in sanctionibus adicitur, ut qui ibi aliquid commisit, capite puniatur, ib. 1, 8, 9: neque vero leges Porciae quicquam praeter sanctionem attulerunt novi, Cic. Rep. 2, 31, 54: plus valet sanctio permissione, Auct. Her. 2, 10, 15: jacere irritas sanctiones, Liv. 4, 51: pragmatica, Cod. Just. 1, 2, 10.

sanctĭtas, ātis, f. [sanctus].

  1. I. Inviolability, sacredness, sanctity: tribunatūs, Cic. Sest. 37, 79: regum, Caes. ap. Suet. Caes. 6; cf.: regii nominis, Sall. Fragm. ap. Serv. Verg. G. 4, 211: sanctitas templi insulaeque, Liv. 44, 29: templo sanctitatem tribuere, Tac. A. 3, 62 fin.; cf.: augusti atque inviolati soli, Liv. 45, 5: fori, Quint. 11, 3, 58: mecum deorum et hominum sanctitates omnes et religiones afuerunt, Cic. Red. in Sen. 14, 34: propter sanctitatem aliquam, Massur. Sabin. ap. Gell. 4, 9, 8: patria sanctitas, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 4, 2.
  2. II. (Acc. to sanctus, B.) Moral purity, holiness, sanctity, virtue, piety, integrity, honor, purity, chastity, etc.: omnes cives sic existimant, quasi lumen aliquod exstinctis ceteris elucere sanctitatem et prudentiam et dignitatem tuam, Cic. Fam. 4, 3, 2; cf.: exemplum veteris sanctitatis, id. Phil. 3, 6, 15: deos ipsos innocentiā et sanctitate laetari, Plin. Pan. 3 fin.: si pudor, si modestia, si pudicitia, si temperantia poenae metu coercebuntur, non sanctitate suā se tuebuntur? virtue, Cic. Fin. 2, 22, 73: deos placatos pietas efficiet et sanctitas, id. Off. 2, 3, 11; cf.: sanctitas est scientia colendorum deorum, id. N. D. 1, 41, 116: quae potest esse pietas? quae sanctitas? quae religio? … cum quā (pietate) simulet sanctitatem et religionem tolli necesse est, id. ib. 1, 2, 3; cf. id. Top. 23, 90.
    Plur.: deorum cultus religionumque sanctitates, Cic. N. D. 2, 2, 5: matronarum, id. Cael. 13, 32; cf. Inscr. Orell. 2739; and: pudorem sanctitatemque feminarum abrogare, Liv. 34, 6; so, dominae, Tac. A. 14, 60: docentis, towards his pupils, Quint. 2, 2, 3: ducis, Flor. 2, 6, 40.
    Of a man, chastity, Plin. Ep. 1, 12, 5; Vell. 2, 29, 3; Sid. Ep. 6, 10: vir summae sanctitatis, Treb. Pol. Trig. Tyr. 21: sanctitas (orationis) Calvi, Quint. 12, 10, 11; cf.: sanctitas et ut sic dicam virilitas ab his (sc. veteribus Latinis) petenda, id. 1, 8, 9 (v. sanctus, near the end).
    As the title of a bishop, Cassiod. Var. 3, 37.

sanctĭtūdo, ĭnis, f. [sanctus].

  1. I. Mostly ante-class. for sanctitas, sacredness, sanctity: Jovis, Att. ap. Non. 173, 33: Apollinis, Turp. ib. 174, 5: nominis matronae sanctitudinem, Afran. ib. 174, 9: fani, Quadrig. ap. Gell. 17, 2, 19 sq.: sepulturae, Cic. Rep. Fragm. ap. Non. 174, 7 (4, 8 Mos.).
    In plur., Att. ap. Non. 174, 2.
  2. II. In the postclass. per., transf., uprightness, purity, Capitol. Ver. 8: domum tuam decet sanctitudo, Domine, Vulg. Psa. 92, 5.