Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

sarcīmen, ĭnis, n. [sarcio], a seam, suture, App. M. 4, p. 149, 24.

sarcĭna, ae, f. [sarcio].

  1. I. Lit., a package, bundle, burden, load, pack; more freq. in the plur., luggage (class. only in the plur.; not in Cic.); sing.: quid ego nunc agam? nisi uti sarcinam constringam et clipeum ad dorsum accommodem, Plaut. Trin. 3, 2, 93; 2, 4, 195: sarcinam inponam seni, id. Most. 2, 1, 83: essem militiae sarcina fida tuae, Prop. 4 (5), 3, 46: gravis, Hor. Ep. 1, 13, 6; Petr. 117, 11.
    In plur.: sarcinas colligere, Sall. J. 97, 4; Varr. R. R. 1, 1, 1; Caes. B. G. 3, 24; 7, 18; id. B. C. 1, 59; 3, 76; Tac. A. 1, 23; Phaedr. 2, 7, 1; 4, 2, 5.
    Esp. of the baggage of soldiers on the march, Caes. B. G. 1, 24; 2, 17; Liv. 44, 38; Hirt. B. Afr. 69: sub sarcinis aggredi, id. B. G. 8, 27.
    Poet., of the fruit of the womb: Ismenos, qui matri sarcina quondam Prima suae fuerat, Ov. M. 6, 224: sarcinam effundere, Phaedr. 3, 15, 6.
  2. II. Trop. (Ovid.), a burden, weight of cares, troubles, griefs, Ov. H. 4, 24; id. P. 3, 7, 14.
    Of government, Ov. P. 1, 2, 101: sarcina sum (tibi), id. Tr. 5, 6, 5.

sarcĭnālis, e, adj. [sarcina] (postclass. for sarcinarius), of or belonging to burdens or baggage, pack-, baggage-: jumenta, Amm. 15, 5, 3; 29, 5, 55.

sarcĭnārĭus, a, um, adj. [sarcina], of or belonging to burdens or baggage, pack-, baggage-: jumenta, Caes. B. C. 1, 81 fin.

sarcĭnātor, ōris, m. [sarcio], a patcher, botcher, mender of old garments (anteand post-class.), Lucil. ap. Non. 175, 33; Plaut. Aul. 3, 5, 41; Dig. 4, 4, 5; 47, 2, 82; 14, 4, 1; cf. Serv. ad Verg. A. 12, 13.

sarcĭnātrix, īcis, f. [sarcinator], she that mends or patches (ante- and postclass.), Varr. ap. Non. 56, 25; Dig. 15, 1, 27; Inscr. Orell. 645.

sarcĭnātus, a, um, adj. [sarcina], laden, burdened (ante- and post-class.): homines, Plaut. Poen. 5, 2, 19; id. Nol. Carm. 21, 911.

* sarcĭnōsus, a, um, adj. [sarcina], heavily burdened, heavy laden: lupi vastis corporibus, App. M. 8, p. 208, 8.

sarcĭnŭla, ae, f. dim. [sarcina], a little pack, bundle, or fardel (mostly post-Aug. and in plur.); sing., Gell. 19, 1, 14.
Plur.: sarcinulas expedire, Cat. 28, 2; Petr. 10, 4: colligere, id. 81, 1: alligare, Plin. Ep. 4, 1, 2; Juv. 6, 146; Vulg. Judic. 19, 17 al.
Poet.: puellae, i. e. the wealth she brings her husband, her marriage-portion, dowry, Juv. 3, 160.

sarcĭo, sarsi, sartum, 4, v. a. [etym. dub.; cf. Gr. ῤάπτω], to patch, botch, mend, repair, restore, etc.: sarcire est integrum facere, Paul. ex Fest. s. v. sarte, p. 323 Müll. (class.; cf.: renovo, instauro, redintegro).

  1. I. Lit.: funes veteres, centones, cuculiones, Cato, R. R. 2, 3; cf.: in vestimento sartum quod comprehensum, Varr. L. L. 6, § 64 Müll.: corbulas, Cato, R. R. 23, 1; 31, 1: dolia, id. ib. 39, 1 sq.; Plin. 18, 26, 64, § 236: aedes, Plaut. Most. 1, 2, 68; 1, 2, 34: seminaria, Plin. 18, 26, 65, § 243: rupta intestina, id. 28, 14, 58, § 210: perniones rimasque pedum, id. 28, 16, 62, § 221.
    Poet.: generis (apum) lapsi ruinas, Verg. G. 4, 249.
    Transf.: sartum vulnus, healed, Scrib. Comp. 206.
  2. II. Trop., to make good, make amends for; to correct, repair: detrimentum in bello acceptum, Caes. B. G. 6, 1; so, acceptum detrimentum, id. B. C. 1, 45; 3, 67: acceptum incommodum virtute, id. ib. 3, 73: damna, Cic. Fam. 1, 9, 5; Liv. 9, 23; Col. 9, 15, 3; cf.: sarcito in XII. Servius Sulpicius ait significare damnum solvito, praestato, Fest. p. 322 Müll.: injuriam, Cic. Phil. 9, 4, 8: tantum studium infamiae sarciendae, Caes. B. C. 3, 74: usuram longi temporis, to restore, Cic. Fam. 3, 1, 1: an male sarta Gratia nequicquam coit et rescinditur? Hor. Ep. 1, 3, 31.
    Hence, sartus, a, um, P. a., mended, repaired, put in order, only in the phrase sartus tectus, adj.; or more freq. subst. in the neutr. plur. sarta tecta, buildings in good repair: sarte ponebant pro integre. Ob quam causam opera publica, quae locantur, ut integra praestentur, sarta tecta vocantur, Fest. p. 322 Müll.; cf. Charis. p. 195 fin., and Inscr. Orell. 2488: cum consules aedes sacras locavissent neque potuissent omnia sarta tecta exigere … factum est senatus consultum: quibus de sartis tectis cognitum non essetQuaesivit quis aedem Castoris sartam tectam deberet tradereMonumentum quamvis sartum tectum integrumque esset, etc., Cic. Verr. 2, 1, 50, § 130 sq.; so, sarta tecta, id. ib. 2, 1, 40, § 103; 2, 1, 49, § 128 Zumpt N. cr.; 2, 1, 50, § 130; 2, 1, 51, § 136; Liv. 42, 3; Dig. 1, 16, 7; 7, 1, 7; 7, 8, 18; cf.: sarta tecta aedium sacrarum, Cic. Fam. 13, 11, 1; Vulg. 4 Reg. 12, 5; id. 2 Par. 24, 5.
      1. 2. Trop.: sarta tecta tua praecepta usque habui mea modestia, Plaut. Trin. 2, 2, 36: hoc mihi da, ut M’. Curium sartum et tectum, ut aiunt, ab omnique incommodo sincerum integrumque conserves, Cic. Fam. 13, 50, 2.
        Hence, adv.: sartē pro integrePorphyrio ex Verrio et Festo in Auguralibus, inquit, libris ita est: sane sarteque, Charis. p. 195 fin.; 196 init. P.; cf. supra the pass. from Fest.<

sarcĭon, ii, n., = σαρκίον, a fault or defect in emeralds, Plin. 37, 5, 18, § 73.

sarcītes, is, f., = σαρκίτης, a precious stone, otherwise unknown, Plin. 37, 10, 67, § 181.