Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

sensĭbĭlis, e, adj. [2. sensus],

  1. I. that can be perceived by the senses, sensible (post-Aug. and very rare): vox auditui, perceptible, Vitr. 5, 3: (voluptatem) sensibile judicant bonum: nos contra intellegibile, Sen. Ep. 124, 2.
  2. II. Act., endowed with feeling, capable of perceiving: simulacrum, Lact. 2, 10, 3; 2, 8, 33; 7, 4, 12.
    Adv.: sensĭbĭlĭter, by the senses, sensibly: commovere deos nidore, Arn. 7, 234.

sensĭbĭlĭtas, ātis, f. [sensibilis].

  1. I. The sense or meaning of words, Non. 173, 14; 526. 22.
  2. II. Sensibility, Fulg. Cont. Verg. p. 750 Stav.

sensĭbĭlĭter, adv., v. sensibilis fin.

* sensĭcŭlus, i, m. dim. [2. sensus, II. B. 2. b.], a little sentence: minuti corruptique sensiculi, Quint. 8, 5, 14.

sensĭfer, fĕra, fĕrum, adj. [2. sensusfero], producing sensation (Lucret.): motus, Lucr. 3, 240; 3, 245; 3, 272.

* sensĭfĭcātor, ōris, m. [sensifico], that produces sensation, an explanation of Sentinus, Aug. Civ. Dei, 7, 3.

sensĭfĭco, āre, v. a. [2. sensus-facio], to make sensible, endow with sensation (late Lat.): rupes tonis (Musica), Mart. Cap. 9, § 908: corpus, Claud. Mam. Stat. An. 1, 17; 3, 2.

sensĭfĭcus, a, um, adj. [2. sensus-facio], producing sensation (late Lat.): spiramentum (cerebri), Macr. S. 7, 9.

sensĭlis, e, adj. [2. sensus], sensitive, sensible, i. e. endowed with sensation (Lucret.): ex insensilibus ne credas sensile gigni, Lucr. 2, 888; so id. 2, 893; 2, 895; 2, 902.

sensim, adv. [sentio] (prop. sensibly, i. e. perceptibly, observably, visibly; hence, as opp. to what is unforeseen, unexpected, sudden), slowly, gently, soflly, gradually (freq. and class.; syn.: paulatim, pedetemptim; opp. repente): sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus, Cic. Fin. 5, 15, 41: sensim et pedetemptim, Lucil. ap. Non. 29, 7; cf.: sensim et pedetemptim progrediens extenuatur dolor, Cic. Tusc. 3, 22, 54: sensim pedetemptimquesensim dissuere amicitias, id. Off. 1, 33, 120: ille sensim dicebat, quod causae prodesset, tu cursim dicis aliena, id. Phil. 2, 17, 42: submissius a primo, post sensim incedens, id. Or. 8, 26; Liv. 10, 5: sensim sine sensu aetas senescit (an alliteration), Cic. Sen. 11, 38: non sensim atque moderate arrepserat, sed brevi tempore totum hominem possederat, id. Verr. 2, 3, 68, § 158: animos sensim ac leniter accendere, id. Cael. 11, 25: leniter et sensim, Plin. Ep. 5, 6, 14; so (with modice) Plin. 5, 9, 10, § 57; (with placide) Gell. 5, 14, 11; (with comiter) id. 13, 4, 3; (with paulatim) Plin. Ep. 4, 30, 4; Gell. 12, 1, 22: sensim super attolle limen pedes, nova nupta, Plaut. Cas. 4, 4, 1: consuetudo sensim eo deducta est, ut, Cic. Off. 2, 3, 9: vocem cubantes sensim excitant, id. de Or. 1, 59, 251: minuere, id. Off. 2, 8, 27: memoria sensim obscurata est et evanuit, id. de Or. 2, 23, 95: sed sensim is a nonnullis reprehendebatur, Nep. Att. 9: sensim temptantium animos sermo, Liv. 2, 2; cf.: mentio sensim illata, id. 4, 1: non jam sensim, ut ante, principes, sed passim omnes postulat, id. 2, 45: sensim incedere jubet, id. 10, 5: sensim et sapienter amare, Ov. A. A. 3, 565: parce gaudere oportet et sensim queri, Phaedr. 4, 16, 9.