Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

sentĭcētum, i, n. [sentis], a thicket of briers, thorn-brake, Plaut. Capt. 4, 2, 80; App. Flor. p. 348, 21.

sentĭcōsus, a, um, adj. [sentis], full of briers or thorns, thorny, briery (ante- and post-class.); trop.: verba, Afr. ap. Fest. s. v. sentes, p. 339 Müll.: merces (with aspera), App. Flor. p. 361, 1.

sentĭfĭco, āre, v. a. [sentio-facio], to endow with feeling or sensation (late Lat.): corpus, Claud. Mam. Stat. An. 1, 17: oculum, id. ib. 3, 2.

sentīna, ae, f.

  1. I. Lit., the filthy water that collects in the bottom of a ship, bilgewater: cum alii malos scandant, alii per foros cursent, alii sentinam exhauriant, Cic. Sen. 6, 17; * Caes. B. C. 3, 28: in nave, quae sentinam trahit, Sen. Ep. 30, 2: pisces sentinae navium odorem procul fugiunt, Plin. 10, 70, 90, § 194 al.; Gell. 19, 1, 3: mersamque vitiis suis, quasi sentinā, rempublicam pessum dedere, Flor. 3, 12, 7.
  2. II. Transf., the bottom of a ship where the bilge-water is, the hold: hi Romam sicuti in sentinam confluxerant, Sall. C. 37, 5: sedebamus in puppi et clavum tenebamus; nunc autem vix est in sentinā locus, Cic. Fam. 9, 15, 3.
  3. III. Trop.
      1. 1. The lowest of the people, the dregs, refuse, rabble of a state or city (good prose; cf. faex): si tu exieris, exhaurietur ex urbe tuorum comitum magna et perniciosa sentina rei publicae, Cic. Cat. 1, 5, 12; 2, 4, 7 (cf. Quint. 8, 6, 15); id. Att. 1, 19, 4; id. Agr. 2, 26, 70; Liv. 24, 29, 3; Flor. 3, 1, 4.
      2. 2. The hangerson of an army, camp-followers, Val. Max. 2, 7, 1.

* sentīnācŭlum, i, n. [sentino], an instrument for bailing out the bilge-water of a ship, a scoop, Paul. Nol. Ep. 36, 3.

Sentīnas, ātis, adj., of or belonging to Sentinum (Sentis ap. Front. Colon. p. 124 Goes.; Σέντινον in Ptol. and Polyb.), a town of Umbria: ager, Liv. 10, 27, 1; 10, 30, 4; 10, 31, 12; for which, absol.: in Sentinate, Front. Strat. 1, 8, 3 Oud. N. cr.
Plur. subst.:
Sentīnātes, um, m., the inhabitants of Sentinum, Plin. 3, 14, 19, § 114.

sentīnātor, ōris, m. [sentino], one who bails out the bilge-water, from a ship (late Lat.), Paul. Nol. Ep. 36, 12.

sentīno, āre, v. n. [sentina].

  1. I. Lit., to bail or pump out the bilge-water from a ship (late Lat.), Paul. Nol. Ep. 36 init.; Aug. Homil. 42.
  2. * II. Trop., to be in difficulty or danger: sentinare, satagere, dictum a sentinā, quia multum aquae navis cum recipit periclitatur, Fest. p. 339 Müll.; Caecil. ib.

* sentīnōsus, a, um, adj. [sentina], full of bilge-water: naves, Cato ap. Non. 152, 25.

Sentīnus, i, m. [sentio], the deity who gives sensation to new-born infants, Varr. in Aug. Civ. Dei, 7, 2 fin.; Tert. ad Nat. 2, 11; cf. Becker, Antiq. 4, p. 10.

sentĭo, si, sum, 4 (perf. sync. sensti, Ter. And. 5, 3, 11), v. a.

  1. I. Physically.
    1. A. In gen., to discern by the senses; to feel, hear, see, etc.; to perceive, be sensible of (syn. percipio).
          1. (α) With acc.: calorem et frigus, Lucr. 1, 496; cf.: duritiem saxi, id. 4, 268; 3, 381 sq.: feram nare sagaci (venaticā), Enn. ap. Fest. p. 177 Müll. (Ann. v. 346 Vahl.): varios rerum odores, Lucr. 1, 298: sucum in ore, id. 4, 617 sq.: suavitatem cibi, Cic. Phil. 2, 45, 115: varios rerum colores, Lucr. 4, 492: sonitum, Plaut. Curc. 1, 2, 69: nil aegri, Lucr. 3, 832: utrumque (calorem et frigus) manu, id. 1, 496: famem, Liv. 25, 13: morbos articularios, Plin. 32, 4, 14, § 39.
            In mal. part.: sensit delphina Melantho, Ov. M. 6, 120.
            Pass.: posse prius ad angustias veniri, quam sentirentur, before they should be observed, Caes. B. C. 1, 67.
          2. (β) With inf. or an, object-clause: sei movero me seu secari sensero, Plaut. Merc. 2, 2, 40: sentio aperiri fores. id. Truc. 2, 3, 29: nec quisquam moriens sentire videtur, Ire foras animam, Lucr. 3, 607: sentire sonare, id. 4, 229 Munro.
          3. (γ) Absol.: perpetuo quoniam sentimus, Lucr. 4, 228; 6, 935; Plaut. Bacch. 4, 9, 77: qui (homines) corruant, sed ita, ut ne vicini quidem sentiant, Cic. Cat. 2, 10, 21.
        1. b. Of things: pupula cum sentire colorem dicitur album, Lucr. 2, 811 sq.
          Absol.: haud igitur aures per se possunt sentire, Lucr. 3, 633: si quis corpus sentire refutat, id. 3, 350; 3, 354; cf. id. 3, 552; 3, 625.
    2. B. In partic.
      1. 1. To perceive the effects (esp. the ill effects) of any thing; to feel, experience, suffer, undergo, endure: sentiet, qui vir siem, Ter. Eun. 1, 1, 21: jam curabo sentiat, Quos attentarit, Phaedr. 5, 2, 6: quid ipse ad Avaricum sensisset, etc., Caes. B. G. 7, 52; cf. Liv. 45, 28, 6: Centupirini etiam ceterarum civitatum damna ac detrimenta senserunt, Cic. Verr. 2, 3, 45, § 108; id. Div. in Caecil. 12, 38; cf. id. Verr. 2, 1, 49, § 127: tecum Philippos et celerem fugam Sensi, Hor. C. 2, 7, 10: (Apollinem) vindicem, id. ib. 4, 6, 3: caecos motus orientis austri, id. ib. 3, 27, 22: contracta aequora (pisces), id. ib. 3, 1, 33: prima arma nostra (Salyi), Flor. 3, 2, 3: sentire paulatim belli mala, Tac. H. 1, 89: famem, Liv. 25, 13, 1; Curt. 9, 10, 11: damnum, Liv. 2, 64, 6: cladem belli, id. 35, 33, 6: inopiam rerum omnium, id. 43, 22, 10; 44. 7, 6: incommoda belli, id. 44, 14, 10: lassitudo jam et sitis sentiebatur, id. 44, 36, 2: ubi primum dolorem aliquis sentit, Cels. 6, 7 init.; cf. Lact. 7, 20, 7: cujus ulceris dolorem sentire etiam spectantes videntur, Plin. 34, 8, 19, § 59: corporis aegri vitia sentire, Curt. 8, 10, 29: qui in urbe se commoveritsentiet, in hac urbe esse consules vigilantes, esse egregios magistratus, etc., Cic. Cat. 2, 12, 27; cf. id. Sest. 28, 69; Ov. M. 13, 864.
        Absol.: iste tuus ipse sentiet Posterius, Ter. Ad. 1, 2, 59.
        Of beasts, etc.: oves penuriam sentiunt, Col. 7, 9, 3 sq.: frigus aut aestum, id. 7, 4, 7: praegelidam hiemem omnes pisces sentiunt, Plin. 9, 16, 24, § 57.
        1. b. Of things, to be affected or influenced by: meae istuc scapulae sentiunt, Plaut. Poen. 1, 1, 25; Liv. 9, 37: transitum exercitus (ager), id. 9, 41, 58: pestilentem Africum (Fecunda vitis), Hor. C. 3, 23, 5: lacus et mare amorem Festinantis eri, id. Ep. 1, 1, 84: alnos fluvii cavatas, Verg. G. 1, 136 al.; cf. Plin. Pan. 31, 5: carbunculi cum ipsi non sentiant ignes, Plin. 37, 7, 25, § 92: eadem (gemma) sola nobilium limam sentit, is affected by, id. 37, 8, 32, § 109: cum amnis sentit aestatem, et ad minimum deductus est, Sen. Ira, 3, 21, 1: miramur quod accessionem fluminum maria non sentiant, id. Q. N. 3, 4: illa primum saxa auctum fluminis sentiunt, id. ib. 4, 2, 7: totum mare sentit exortum ejus sideris, Plin. 9, 16, 25, § 58: caseus vetustatem, id. 11, 42, 97, § 242: herba cariem, id. 12, 7, 14, § 28: ferrum robiginem, id. 34, 14, 41, § 143.
      2. 2. In the elder Pliny, to be susceptible of, to be subject or liable to a disease: morbos, Plin. 9, 49, 73, § 156: rabiem, id. 8, 18, 26, § 68: cariem, id. 12, 7, 14, § 28.
  2. II. Mentally.
    1. A. Lit., to feel, perceive, observe, notice (syn. intellego).
          1. (α) With acc.: id jam pridem sensi et subolet mihi, Plaut. Ps. 1, 5, 7; so, quid, id. Truc. 1, 1, 39: quando Aesculapi ita sentio sententiam, I observe, understand, id. Curc. 2, 1, 2: primus sentio mala nostra, Ter. Ad. 4, 2, 7: numquam illum ne minimā quidem re offendi, quod quidem senserim, that I have perceived, Cic. Lael. 27, 103: ut cui bene quid processerit, multum illum providisse, cui secus, nihil sensisse dicamus, id. Rab. Post. 1, 1: praesentia numina sentit, Hor. Ep. 2, 1, 134; cf. id. ib. 2, 2, 162; id. C. S. 73 et saep.: de victoriā atque exitu rerum sentire, Caes. B. G. 7, 52: omnia me illa sentire quae dicerem, nec tantum sentire, sed amare, Sen. Ep. 75, 3: illum sensisse quae scripsit, id. ib. 100, 11.
            Poet.: ut vestram sentirent aequora curam, Ov. M. 5, 557: nec inania Tartara sentit, i. e. does not die, id. ib. 12, 619.
          2. (β) With inf. or an obj.-clause: quoniam sentio errare (eum), Plaut. Men. 3, 2, 16: hoc vir excellenti providentiā sensit ac vidit, non esse, etc., Cic. Rep. 2, 3, 5: suspicionem populi sensit moveri, id. ib. 2, 31, 54: quod quid cogitent, me scire sentiunt, etc., id. Cat. 2, 3, 5 sq.: postquam nihil esse pericli Sensimus, Hor. S. 2, 8, 58: non nisi oppressae senserunt (civitates), etc., Just. 8, 1, 2.
          3. (γ) With rel.- or interrog.-clause: scio ego et sentio ipse, quid agam, Plaut. Trin. 3, 2, 13: jam dudum equidem sentio, suspicio Quae te sollicitet, id. Bacch. 4, 8, 49: quoniam sentio, Quae res gereretur, id. ib. 2, 3, 56: si quid est in me ingenii, quod sentio quam sit exiguum, Cic. Arch. 1, 1: ex quo fonte hauriam, sentio, id. ib. 6, 13: victrices catervae Sensere, quid mens rite, quid indolesPosset, Hor. C. 4, 4, 25.
            With the indic., in a rel.clause: sentio, quam rem agitis, Plaut. Capt. 2, 1, 14.
          4. (δ) With de: hostes postea quam de profectione eorum senserunt, became aware of their retreat, Caes. B. G. 5, 32; 7, 52.
            (ε) With nom. of part. (poet.): sensit terrae sola maculans, Cat. 63, 6: sensit medios delapsus in hostis, Verg. A. 2, 377.
            (ζ) Absol.: vehementer mihi est irata: sentio atque intellego, Plaut. Truc. 2, 6, 64; cf. id. Trin. 3, 2, 72; id. Mil. 2, 6, 97: mentes sapientium cum e corpore excessissent sentire ac vigere (opp. carere sensu), Cic. Sest. 21, 47; cf. id. Rep. 6, 24, 26: (Aristoteles) paeana probat eoque ait uti omnes, sed ipsos non sentire cum utantur, id. Or. 57, 193; cf. Quint. 9, 4, 52: priusquam hostes sentirent, Liv. 34, 14; 2, 25; 22, 4.
            Impers. pass.: non ut dictum est, in eo genere intellegitur, sed ut sensum est, Cic. de Or. 3, 42, 168.
    2. B. To feel, experience (with acc. of the feeling; rare): quidquid est quod sensum habet, id necesse est sentiat et voluptatem et dolorem, Cic. N. D. 3, 14, 36: tenesne memoriā quantum senseris gaudium, cum, etc., Sen. Ep. 4, 2: non sentire amisso amico dolorem, id. ib. 99, 26; 121, 7: victoriae tantae gaudium sentire, Liv. 44, 44, 3; cf.: segnius homines bona quam mala sentire, id. 30, 21, 6.
  3. III. Transf. (in consequence of mental perception), to think, deem, judge, opine, imagine, suppose (syn.: opinor, arbitror): si ita sensit, ut loquitur, est homo impurus, Cic. Rep. 3, 21, 32; cf.: jocansne an ita sentiens, id. Ac. 2, 19, 63; id. Rep. 3, 5, 8: fleri potest, ut recte quis sentiat, et id quod sentit, polite eloqui non possit, id. Tusc. 1, 3, 6: humiliter demisseque sentire, id. ib. 5, 9, 24: tecum aperte, quod sentio, loquar, id. Rep. 1, 10, 15; cf.: quod sentio scribere, id. Fam. 15, 16, 3: causa est haec sola, in quā omnes sentirent unum atque idem, id. Cat. 4, 7, 14: idemque et unum sentire, Suet. Ner. 43: sapiens de dis immortalibus sine ullo metu vera sentit, Cic. Fin. 1, 19, 62.
    With acc. and inf.: idem, quod ego, sentit, te esse huic rei caput, Ter. Ad. 4, 2, 29; cf.: nos quidem hoc sentimus: si, etc. … non esse cunctandum, Cic. Fam. 1, 7, 5: voluptatem hanc esse sentiunt omnes, id. Fin. 2, 3, 6 Madv. ad loc.: sensit in omni disputatione id fieri oportere, id. ib. 2, 2, 4; 5, 8, 23; id. Tusc. 5, 28, 82; id. Att. 7, 6, 2; id. Fam. 1, 7, 5: sic decerno, sic sentio, sic affirmo, nullam rerum publicarum conferendam esse cum , quam, etc., id. Rep. 1, 46, 70.
    With two acc. (very rare): aliquem bonum civem, Cic. Off. 1, 34, 125 (cf. id. Fin. 2, 3, 0, supra, where Orell. omits esse).
    With de and abl.: cum de illo genere rei publicae quae sentio dixero, Cic. Rep. 1, 42, 65; so, quid de re publicā, id. ib. 1, 21, 34; 1, 38, 60: quid de quo, id. ib. 1, 11: quid gravius de vobis, Caes. B. C. 2, 32, 4; Cic. Rep. 1, 13, 19; cf.: qui omnia de re publicā praeclara atque egregia sentirent, were full of the most noble and generous sentiments, id. Cat. 3, 2, 5: mirabiliter de te et loquuntur et sentiunt, id. Fam. 4, 13, 5: male de illo, Quint. 2, 2, 12: sentire cum aliquo, to agree with one in opinion: tecum sentio, Plaut. Most. 3, 3, 24; id. Ps. 4, 2, 3: cum Caesare sentire, Cic. Att. 7, 1, 3; id. Rosc. Am. 49, 142; cf.: nae iste haud mecum sentit, Ter. And. 2, 1, 24: ab aliquo sentire, to dissent from, disagree with: abs te seorsum sentio, judge otherwise, think differently, Plaut. Capt. 3, 5, 52: ut abs te seorsus sentiam De uxoriā re, Afran. ap. Charis. p. 195 P.: Gr. Omnia istaec facile patior, dum hic hinc a me sentiat. Tr. Atqui nunc abs te stat, is on my side, Plaut. Rud. 4, 4, 56 (cf. ab); cf. also: qui aliunde stet semper, aliunde sentiat, Liv. 24, 45, 3.
    1. B. In partic., publicists’ and jurid. t. t., to give one’s opinion concerning any thing; to vote, declare, decide (syn. censeo): sedens iis assensi, qui mihi lenissime sentire visi sunt, Cic. Fam. 5, 2, 9; 11, 21, 2; 3, 8, 9: quae vult Hortensius omnia dicat et sentiat, id. Verr. 2, 2, 31, § 76: si judices pro causā meā senserint, decided in my favor, Gell. 5, 10, 14; cf.: in illam partem ite quā sentitis, Vet. Form. ap. Plin. Ep. 8, 14, 20.
      Hence, sensa, ōrum, n. (acc. to II. B.).
      1. 1. Thoughts, notions, ideas, conceptions (class. but very rare): sententiam veteres, quod animo sensissent, vocaveruntNon raro tamen et sic locuti sunt, ut sensa sua dicerent: nam sensus corporis videbantur, etc., Quint. 8, 5, 1: exprimere dicendo sensa, Cic. de Or 1, 8, 32: sensa mentis et consilia verbis explicare, id. ib. 3, 14, 55.
      2. 2. Opinions, doctrines (late Lat.): sensa et inventa Disarii, Macr. S. 7, 5, 4.

1. sentis, is (acc. sentim, Col. 11, 3, 4), m. (fem.: et rubus et sentes tantummodo natae, Ov. de Nuce, 113: tenerae fruticum sentes, Verg. Cul. 55).

  1. I. A thorn, thornbush, brier, bramble (usually in plur., and mostly poet.; not in Cic.; but. cf. vepris).
          1. (α) Plur.: arbores, vites, vepres, sentes, S. C. ap. Front. Aquaed. 129: He. Asper meus victus sane est. Er. Sentesne esitas? Plaut. Capt. 1, 2, 85; Lucr. 5, 207; Verg. E. 4, 29; id. G. 2, 411; id. A. 2, 379; 9, 382; Ov. M. 1, 509; 2, 799; *Caes. B. G. 2, 17; Col. 6, 3, 1 al.
          2. (β) Sing.: Graeci vocant κυνόσβατον, nos sentem canis appellamus, the dogrose, wild-brier, Col. 11, 3, 4.
  2. * II. Transf., in Plaut., of thievish hands, Plaut. Cas. 3, 6, 1.

2. Sentis, v. Sentinas.

sentisco, ĕre, v. inch. n. [sentio, II.], to perceive, note, observe (Lucretian), Lucr. 3, 392; 4, 586.

Sentius, i, m., the name of a Roman gens.

    1. 1. Sentius Saturninus, a proprœtor in Macedonia, A. U.C. 671, Cic. Verr. 2, 3, 93, § 217; id. Pis. 34, 84.
    2. 2. Cn. Sentius, a governor of Syria, Tac. A. 2, 74; 3, 7.

sentix, ĭcis, m. [sentis], the plant cynosbatos or sentis canis, dog rose, wildbrier, App. Herb. 87, Isid. Orig. 17, 7, 59 sq.