Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

sospĕs, ĭtis (fem. collat. form sospĭ-ta, ae, and arch. SISPITA, ae, and SEISPES, ĭtis; v. infra), adj. [for sos-pets; root σάος, σῶς; and pa-, to nourish, protect; cf. pasco].

  1. I. Act., saving, delivering; subst., a savior, deliverer, preserver (so only in the foll. examples): Ennius sospitem pro servatore posuit, Fest. pp. 300 and 301 Müll.: templum Junonis Sospitae, Cic. Div. 1, 2, 4; so, Sospita, an epithet of Juno (the Gr. Hygieia). id. N. D. 1, 29, 82; id. Mur. 41, 90; Ov. F. 2, 56; in the form SISPITA, Inscr. Orell. 1309; Num. ap. Eckh. D. N. V. 7, pp. 14 and 107; cf.: sispitem Junonem, quam vulgo sospitem appellant, antiqui usurpabant, Fest. p. 343 Müll.: IVNONE SEISPITEI MATRI REGINAE, Inscr. Orell. 5659 a; the same abbreviated I. S. M. R. (IVNO SISPITA MATER REGINA), ib. 1308; 2503; 3324; 4014.
  2. II. Pass., saved, i.e. safe and sound, safe, unhurt, unharmed, uninjured; happy, lucky, fortunate (syn.: salvus, incolumis, sanus, salvus; mostly poet. and in postAug. prose; not in Cic.): filium tuum modo in portu vivum, salvum et sospitem vidi, Plaut. Capt. 4, 2, 93: exagoga (with salva), id. Rud. 3, 2, 17: ita mihi salvam ac sospitem rempublicam sistere in sede suā liceat August. ap. Suet. Aug. 28: sospes et superstes gnatus, Plaut. As. 1, 1, 2; sospes incolumisque (Caesar), Plin. Pan. 67, 5: sospes Iter incipe hoc, Plaut. Cas. 4, 4, 1: sospites in patriam restituere, Liv. 2, 49, 7; 5, 28, 4; virginum matres juvenumque nuper Sospitum, Hor. C. 3, 14, 10: Hesperiā sospes ab ultima, id. ib. 1, 36, 4: vix una sospes navis ab ignibus, id. ib. 1, 37, 13: fortuna do. musque Sospes ab incursu est, Ov. M. 10, 401: Juppiter, da diem hunc sospitem Rebus meis agundis, favorable, auspicious, Plaut. Poen. 5, 4, 15: mutare lares et urbem Sospite cursu, Hor. C. S. 40.

Sospĭta, ae, v. sospes, I.

sospĭtālis, e, adj. [sospes], giving health or safety, salutary (ante- and postclass.): qui tibi sospitalis fuit, Plaut. Ps. 1, 3, 18: sol, Macr. S. 1, 17: deus, id. ib. 1, 17.

sospĭtas, ātis, f. [sospes], safety, health, welfare (late Lat.; opp. pestis), Macr. S. 1, 17 med.: sospitatem significantia cognomina, id. ib. 1, 17 med.: indicium sospitatis meae, Symm. Ep. 3, 71; 4, 8; Vulg. Job, 5, 11.

sospĭtātor, ōris, m. [sospito], a savior, preserver, deliverer, redeemer (post-class.), App. M. 4, p. 185; 9, p. 218; id. Mag. p. 315, 38.
Of Christ: nostri generis, Arn. 2, 96.

* sospĭtātrix, īcis, f. [sospitator], she that saves or delivers: dea, App. M. 11, p. 261, 7.

sospĭto, āre, v. a. [sospes], to save, keep safe, preserve, protect, prosper (syn.: salvum servare; an old word, belonging mostly to relig. lang.): regnum nostrum ut sospitent superstitentque, Enn. ap. Non. 176, 4 (Trag. v. 330 Vahl.); so Pac. ap. Non. 176, 6; Lucil. ib. 472, 15; Plaut. Aul. 3, 6, 10; Cat. 34, 24: progeniem, Liv. 1, 16, 3; and ex conject.: quin sospitabo plus sescentos in die, Plaut. Men. 5, 4, 6 Ritschl ad h. l.: aliquem sospitari, id. As. 3, 3, 93.