Lewis & Short

spurcĭtĭa, ae (nom. collat. form spur-cĭtĭes, Lucr. 6, 977; abl. spurcitie, App. M. 8, p. 214, 33), f. [spurcus], filth, dirt, smut, dung (rare; not in Cic.).

  1. I. Lit., Col. 1, 5, 8; 12, 17, 2; Plin. 33, 4, 21, § 69; plur., Varr. R. R. 3, 16, 17: spurcitias suum laudant, Plin. 17, 9, 6, § 52.
  2. II. Trop.: alicujus, Afran. ap. Non. 393, 33: patris, id. ib. 394, 4.