Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

Stĭmŭla (Sĭmĭla, Liv. 39, 12), ae, f. [stimulus], the goddess who pricks on, excites, stimulates to action or pleasure, Aug. Civ Del, 4, 11; 4, 16; perh. for Semele, Ov. F. 6, 503; Schol. Juv. 2, 3; cf. Müller, Etrusk. 2, 77.

stĭmŭlātĭo, ōnis, f. [stimulo], a pricking on, incitement, stimulation (post-Aug.): ingens, Plin. 35, 2, 2, § 7: privata cuique, Tac. H. 1, 90 fin.

stĭmŭlātor, ōris, m. [stimulo], a pricker-on, instigator, stimulator, Claud. ap. Ruf. 2, 501; Mamert. Grat. Act. ad Iul. 5 (in Cic. Dom. 5, 11, Orell. and B. and K. read instimulator); Vulg. Jer. 46, 20.

stĭmŭlātrix, īcis, f. [stimulator], she that pricks on, instigates, or stimulates, Plaut. Most. 1, 3, 46; 1, 3, 62.

* stĭmŭlĕus, a, um, adj. [stimulus], consisting of prickles or goads: supplicium, Plaut. Mil. 2, 6, 31.

stĭmŭlo, āvi, ātum, 1, v. a. [stimulus], to prick with a goad, to prick or goad on, to urge on (syn. pungo).

  1. I. Lit. (post-Aug. and rare): quadrijugos flagello, Sil. 4, 439: equos calcaribus, Val. Max. 3, 2, 9; for which, poet. transf.: turbatos currus, Luc. 7, 570; Sil. 16, 367: aries stimulatus, Col. 7, 3, 5.
  2. II. Trop., to goad, torment, vex, trouble, disquiet, disturb (class. and freq.; syn. agito): jactor, crucior, agitor, stimulor, vorsor in amoris rota miser, Plaut. Cist. 2, 1, 4: hunc sibi ex animo scrupulum, qui se dies noctesque stimulat ac pungit, ut evellatis, postulat, Cic. Rosc. Am. 2, 6: larvae stimulant virum, Plaut. Capt. 3, 4, 66: te conscientiae stimulant maleficiorum tuorum, Cic. Par. 2, 18: me nunc et congressus hujus (Caesaris) stimulat, id. Att. 9, 15, 2: me haec solitudo minus stimulat quam ista celebritas, id. ib. 12, 13, 1: consulem cura de minore filio stimulabat, Liv. 44, 44: stimulatus furenti rabie, Cat. 63, 4: curis animum stimulantibus, Claud. in Ruf. 2, 326.
    1. B. In gen., to rouse up, set in motion; to spur on, incite, stimulate to any action (syn. cieo, excio).
          1. (α) With simple acc.: Phrygio stimulat numero cava tibia mentes, Lucr. 2, 620: aliquem, Liv. 3, 68, 10: avita gloria animum stimulabat, id. 1, 22, 2: irā stimulante animos, id. 1, 12, 1; 30, 11: cupido animum stimulabat, Curt. 4, 7, 8; 6, 5, 19: stimulata pellicis irā, Ov. M. 4, 235.
            With inanim. objects: jurgia praecipue vino stimulata, Ov. A. A. 1, 591: Persicorum sucus sitim stimulat, Plin. 23, 7, 67, § 132; so, venerem, id. 20, 5, 15, § 32; cf. conceptus, id. 2, 8, 6, § 38: fugam hostium, id. 9, 8, 9, § 32: iras functas, to revive, arouse, Stat. Th. 12, 437.
          2. (β) With ad: ad alicujus salutem defendendam stimulari atque excitari, Cic. Planc. 28, 69: ad perturbandam rempublicam, Sall. C. 18, 4: ad arma, Liv. 1, 23, 7: ad iram, Tac. H. 2, 44.
          3. (γ) With in: injuriae dolor in Tarquinium eos stimulabat, Liv. 1, 40, 4: animos eorum irā in hostes stimulando, id. 21, 11, 3; cf. in a mixed construction: ad iram saepius quam in formidinem stimulabantur, Tac. H. 2, 44 fin.
          4. (δ) With ut or ne: vetus nostra simultas antea stimulabat me, ut caverem, etc., Cic. Fam. 3, 12, 4: rubore stimulabantur, ne clientulorum loco numerarentur, Tac. Or. 37; Curt. 7, 7, 26.
            (ε) Poet., with inf.: festinare fugamiterum stimulat, Verg. A. 4, 576: stimulante metu fati praenoscere cursus, Luc. 6, 423: juvencos jactare accensis stimulavi cornibus ignes, Sil. 12, 504.
            (ζ) Absol.: stimulante fame, Ov. Tr. 1, 6, 9: stimulante conscientiā, Curt. 5, 11, 7: metu stimulante, id. 7, 7, 26.

stĭmŭlōsus, a, um, adj. [stimulus], full of incentives, stimulative (post-class.): desiderium Venereae voluptatis, Cael. Aur. Tard. 5, 9; id. Acut. 2, 14; 3, 18.

stĭmŭlus, i, m. [for stig-mulus, from the root stig; Gr. στίζω; v. stilus].

  1. I. A goad for driving cattle, slaves, etc. (class., esp. in the trop. sense).
    1. A. Lit.: jam lora teneo, jam stimulum in manu: Agite equi, etc., Plaut. Men. 5, 2, 112: parce, puer, stimulis, et fortius utere loris, Ov. M. 2, 127: aut stimulo tardos increpuisse boves, Tib. 1, 1, 30 (12); cf. Ov. M. 14, 647: ita te forabunt patibulatum per vias Stimulis, Plaut. Ps. 1, 1, 54: aliquem stimulo fodere, id. Curc. 1, 2, 40: dum te stimulis fodiam, Cic. Phil. 2, 34, 86: numquam stimulo lacessat juvencum, Col. 2, 2, 26.
      As a term of abuse of slaves: stimulorum seges, Plaut. Aul. 1, 1, 6; cf. id. Cas. 2, 8, 11: stimulorum tritor, id. Pers. 5, 2, 17.
      Prov.: si stimulos pugnis caedis, manibus plus dolet, i. e. an evil is aggravated by foolish opposition, Plaut. Truc. 4, 2, 55; cf.: advorsum stimulum calces, kick against the pricks, Ter. Phorm. 1, 2, 28.
    2. B. Trop., a goad (as in Engl., either that which vexes, irritates, torments, or, more freq., that which spurs on, incites, stimulates).
      1. 1. A sting, torment, pang: mens sibi conscia factisadhibet stimulos torretque flagellis, Lucr. 3, 1019; cf.: subesse caecum aliquem cordi stimulum, id. 3, 874: ne illa stimulum longum habet, quae usque illinc cor pungit meum, Plaut. Truc. 4, 3, 79: stimulos doloris contemnere, Cic. Tusc. 2, 27, 66; cf.: (res malae) lacerant, vexant, stimulos admovent, etc., id. ib. 3, 16, 35: stimulos in pectore caecos Condidit, Ov. M. 1, 726.
      2. 2. A spur, incentive, incitement, stimulus: animum gloriae stimulis concitare, Cic. Arch. 11, 29: quidam industriae ac laboris (with illecebrae libidinum), id. Cael. 5, 12: quot stimulos admoverit homini victoriae studioso, id. Sest. 5, 12; cf.: defendendi Vatinii, id. Fam. 1, 9, 19: omnia pro stimulis facibusque ciboque furoris Accipit, Ov. M. 6, 480: ardet, et injusti stimulis agitatur amoris, id. F. 2, 779: non hostili modo odio sed amoris etiam stimulis, Liv. 30, 14, 1: ad hanc voluntatem ipsius naturae stimulis incitamur, Cic. Rep. 1, 2, 3: ad dicendum etiam pudor stimulos habet, Quint. 10, 7, 16: agrariae legis tribuniciis stimulis plebs furebat, Liv. 2, 54; cf.: acriores quippe aeris alieni stimulos esse, id. 6, 11: subdere stimulos animo, id. 6, 34: in aliquem stimulis accendi, Tac. H. 3, 45; cf.: suis stimulis excitos Moesiae duces, id. ib. 3, 53: secundae res acrioribus stimulis animos explorant, id. ib. 1, 15: acres Subjectat lasso stimulos, Hor. S. 2, 7, 94: stimulos sub pectore vertit Apollo, Verg. A. 6, 101: movere acres stimulos irarum, Luc. 2, 324: accensae stimulis majoribus irae, Stat. Th. 11, 497: dare stimulos laudum, id. Achill. 1, 203.
  2. II. In milit. lang., a pointed stake concealed beneath the surface of the ground, to repel hostile troops (syn.: sudes, stipes), Caes. B. G. 7, 73 fin.: se stimulis induere, id. ib. 7, 82.