Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

* sub-jŭgālis, e, adj., accustomed to the yoke: subjugales beluae, Prud. στεφ. 10, 333.
Subst., a beast of burden, Vulg. Matt. 21, 5.

subjŭgātor, ōris, m. [subjugo], one who brings under the yoke, a conqueror, subjugator (post-Aug.): ORBIS TERRARVM, Inscr. Orell. 838: malorum, App. Dogm. Plat. 2, pp. 16, 17.

subjŭgĭus, a, um, adj. [sub-jugum], of or belonging to the yoke, that is attached to the yoke: lora, Cato, R. R. 135, 5; Vitr. 10, 3, 3 Schneid. N. cr.
Subst.:
subjŭ-gĭa, ōrum, n. plur. (sc. lora), yoke-straps, Cato, R. R. 63.

subjŭgo, āvi, ātum, 1, v. a. [sub-jugum] (postclass.)

  1. I. To bring under the yoke: decus publicum, Arn. 4, p. 129: exercitum, Eutr. 4, 17.
  2. II. In gen., to subject, subjugate: ORBEM TERRAE ROMANO NOMINI, Inscr. Grut. 281, 2: hostes, Claud. VI. Cons. Hon. 249: provinciam, Ps.-Ascon. ad Cic. Verr. 1, 21: multi periculo subjugati sunt, Lact. Mort. Pers. 34.
    With dat.: aliquem poenae, Dig 4, 8, 43: aliquem personali muneri, ib. 50 4, 18, § 9: ingratum populum legi, Lact. 4, 10, 10: totum hominem alienae dicioni, id. 3, 8, 19: gentes servituti, id. 7, 24, 4.

subjŭgus, a, um, adj. [sub-jugum]

  1. * I. That is attached to the yoke, yoked: molae machinariae subjugum aliquem dare, App. M. 7, p. 194, 29.
  2. II. subjŭgum, i, n., the name of an unknown animal: eïdem auctores subjugum, quod nec quale esset animal, nec ubi nasceretur, tradiderunt, Plin. 30, 15, 52, § 146.

subjunctīvus, a, um, adj. [subjungo], of or belonging to binding together, connecting; in the later gram. lang., modus, the subjunctive mood, Diom. p. 331 P.; Prisc. p. 820 ib. al.: conjunctiones, e. g. si, cum, antequam, etc., Charis. p. 200 sq. P.: vocales, Prisc. 561 ib.

subjunctōrĭum, ii, n. [subjungo],

  1. I. a carriage drawn by animals, Cod. Th. 8, 5, 10.
  2. II. = ὑποζύγιον, a beast used for draught, Ambros. Interp. Job et Dav. 2, 5, § 20.

subjunctus, a, um, Part. of subjungo.

sub-jungo, xi, ctum, 3

    (
  1. I. inf. pass. subjungier, Prud. ap. Symm. 2, 586), v. a., to yoke, harness (rare): curru subjungere tigres, Verg. E. 5, 29: (juvencos) plostro, Col. 6, 2, 8: carpento suo equas, Plin. 11, 49, 109, § 262.
  2. II. Transf., in gen.
    1. A. To join or add to, to annex, affix, subjoin.
      1. * 1. Lit.: Aeneia puppisrostro Phrygios subjuncta leones, having affixed, Verg. A. 10, 157.
      2. 2. Trop., to bring under, make subject, subordinate, subjoin (class.): aliquid sub suom judicium, Naev. 1, 5: tu fac utrumque uno subjungas nomine eorum, Lucr. 3, 421: omnes artes oratori, Cic. de Or. 1, 50, 218: Aristoteles translationi haec ipsa subjungit, id. Or. 27, 94: Calliope haec percussis subjungit carmina nervis, Ov. M. 5, 340: quod memoriam quidam inventioni, quidam dispositioni subjunxerunt, have associated, Quint. 3, 3, 10.
        Poet. and postAug., of speech, to add, subjoin: verbo idem verbum, Quint. 9, 3, 67: nunc quae sit narrandi ratio subjungam, id. 4, 2, 31: subjunxit egregiam causam, Plin. Ep. 1, 5, 14: quid praeterea novi? Nihil; alioqui subjungerem, id. ib. 3, 14, 6; 5, 7, 4; 5, 14, 3; 7, 33, 7: at ille subjunxit, Vulg. Gen. 27, 36.
    2. B. To bring under, subdue, subject, subjugate (class.): urbes multas sub imperium populi Romani, Cic. Verr. 2, 1, 21, § 55: urbes sub vestrum jus, id. Agr. 2, 36, 98: nulli fas Italo tantam subjungere gentem, Verg. A. 8, 502: novas provincias imperio nostro, Vell. 2, 39, 3: et mihi res, non me rebus subjungere conor, Hor. Ep. 1, 1, 19.
    3. C. To lay under (very rare): immortalia fundamenta rebus, Lucr. 2, 862.
    4. D. To put in the place of, to substitute: exempta una littera sonitus vastioris et subjuncta levioris, Gell. 1, 25, 8.