Lewis & Short

sublīmĭtas, ātis, f. [sublimis], height, loftiness (post-Aug.; cf. altitudo).

  1. I. Lit.: corporis, Quint. 12, 5, 5: cellarum, Col. 8, 3, 3: cucurbitarum, Plin. 19, 5, 24, § 69.
    In plur.: lunae, Plin. 2, 16, 13, § 68.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen.: sublimitas incomparabilis invicti animi, Plin. 7, 25, 26, § 94: in picturā, id. 35, 10, 36, § 67.
    2. B. In partic., of language, loftiness, elevation, sublimity (while elevatio means disparagement): heroici carminis, Quint. 1, 8, 5; cf.: ab his (poëtis) in verbis sublimitas petitur, id. 10, 1, 27: sublimitas et magnificentia et nitor, id. 8, 3, 3: narrandi (with splendor), Plin. Ep. 1, 16, 4: Platonica illa sublimitas, id. ib. 1, 10, 5.