Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

suf-fŭgĭo (subf-), fūgi, 3, v. n. and a., to flee away (rare; not in Cic.).

        1. (α) Neutr.: custodes vigilesque suffugere in tecta coëgit (imber), Liv. 24, 46.
        2. (β) Act., to flee from, to shun, avoid, escape a person or thing: manuum tactum et ictum, Lucr. 5, 150: sensum, id. 4, 360: consularem orare conantem, Suet. Tib. 27.

suffŭgĭum (subf-), ii, n. [suffugio], a place beneath which one flies for shelter from rain, etc., a shelter, covert (not anteAug.).

  1. I. Lit.: quid nisi suffugium nimbos vitantibus essem? Ov. de Nuce, 119: subterranei specus suffugium hiemi, Tac. G. 16: propinqua suffugia, id. A. 4, 47; 3, 74: suffugia adversus perpetuum caeli rigorem, Sen. Ira, 1, 11, 3: suffugium nullum aut imbris aut solis, Plin. Ep. 9, 39, 2: ferarum imbriumque, Tac. G. 46.
  2. II. Trop., a refuge, remedy: haec deverticula suffugia sunt infirmitatis, Quint. 9, 2, 78: urgentium malorum, Tac. A. 4, 66; 14, 58: pestis, App. M. 7, p. 196, 30.