Lewis & Short

sup-plĕo (subpl)-, ēvi, ētum, 2, v. a., to fill up, make full or whole, to make good, to complete, supply (class.; cf.: reficio, suppedito).

  1. I. In gen.: fiscellam, Cato, R. R. 88, 1: dum suppleri summa queatur, Lucr. 1, 1044: bibliothecam, Cic. Q. Fr. 3, 4, 5: usum provinciae, id. Verr. 2, 4, 5, § 9: Hirtius, qui Gallici belli novissimum librum supplevit, Suet. Caes. 56: adjectoque cavae supplentur corpore rugae, Ov. M. 7, 291: vulnera supplevit lacrimis, id. ib. 4, 140: tu mihi da cives et inania moenia (i. e. urbem) supple, fill up, i. e. people, id. ib. 7, 628; cf.: si fetura gregem suppleverit, Verg. E. 7, 36: ad supplenda exercitūs damna, Tac. A. 1, 71: damna incendiorum multis, to make good, repair, Suet. Calig. 16; cf. id. Aug. 41: colos consumptas, Sen. Herc. Oet. 1084: aerarium, Tac. A. 2, 38: ut referendis praeteritis verbis id scriptum suppleatur, Cic. de Or. 2, 26, 110: hypocauston. si dies nubilus, immisso vapore solis vicem supplet, supplies the place of, Plin. Ep. 5, 6, 24; so, locum parentis tibi, Sen. Hipp. 633: remis Zephyros, Stat. Achill. 2, 20: ponite ante oculos M. Antonium consularem, sperantem consulatum Lucium adjungite: supplete ceteros, etc., Cic. Phil. 12, 6, 14: praemia, to furnish, Aus. Idyll. 10, 412: suppletis lucernis, i. e. with oil, Prop. 4 (5), 8, 43: simili mixturā vas suppleatur, Col. 12, 10, 2.
    Absol.: supplet iste nescio qui, Cic. Fl. 17, 40.
  2. II. In partic., in milit. lang., to fill up, make complete or full in number, furnish with a complement, recruit: cum sex legionibus iisque suppletis ex Bruti exercitu, M. Anton. ap. Cic. Phil. 8, 9, 27: legiones, Liv. 29, 24, 14: exercitum junioribus, Just. 12, 11, 4: legiones subito delectu, Tac. H. 4, 19: decurias equitum, Suet. Tib. 41: naves remigio, Liv. 26, 39, 7; cf. remigium, Verg. A. 3, 471.