Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

supplēmentum (subpl-), i, n. [suppleo], that with which any thing is made full or whole; a filling up, supply, supplement.

  1. I. In gen. (so rare; perh. only post-Aug.): ex geminis singula capita in supplementum gregis reservantur, Col. 7, 6, 7: nec ullis juventutis supplementis frequentatae, id. 9, 13, 13: adjectum supplementum Campaniae coloniae, Vell. 2, 81, 2: quosdam bello captos in supplementum urbium dividit, Just. 8, 6, 1: digitum torpentem cornei circuli supplemento scripturae admovere, with the help, aid, Suet. Aug. 80: supplementum operi postulabant, App. M. p. 231, 12: sordentia supplementa et dapes gratuitas conquirere, broken victuals, id. ib. 4, p. 149, 5: artis magicae, apparatus, id. ib. 2, p. 124, 16.
  2. II. In partic., in milit. lang., a making up, filling up a body of troops, recruiting; concr., supplies, reinforcements (the class. signif. of the word): supplementum legionibus scribere, Cic. Fam. 3, 3, 1; cf. Liv. 42, 10, 12: legiones veteres supplemento explere, id. 1, 30: per causam supplementi ab exercitu discedit, Caes. B. G. 7, 9: supplementi nomine, id. B. C. 3, 4: in supplementum classis juventus armaque data, Liv. 28, 37, 4: servos ad suplpementum remigum dedit, id. 26, 47, 3: in supplementum scribere, id. 37, 2, 2; 42, 1, 2: distribuere, Curt. 4, 5, 18: legere, id. 5, 1, 13: milites, qui in supplementum venerant, Just. 3, 4, 5.

sup-plĕo (subpl)-, ēvi, ētum, 2, v. a., to fill up, make full or whole, to make good, to complete, supply (class.; cf.: reficio, suppedito).

  1. I. In gen.: fiscellam, Cato, R. R. 88, 1: dum suppleri summa queatur, Lucr. 1, 1044: bibliothecam, Cic. Q. Fr. 3, 4, 5: usum provinciae, id. Verr. 2, 4, 5, § 9: Hirtius, qui Gallici belli novissimum librum supplevit, Suet. Caes. 56: adjectoque cavae supplentur corpore rugae, Ov. M. 7, 291: vulnera supplevit lacrimis, id. ib. 4, 140: tu mihi da cives et inania moenia (i. e. urbem) supple, fill up, i. e. people, id. ib. 7, 628; cf.: si fetura gregem suppleverit, Verg. E. 7, 36: ad supplenda exercitūs damna, Tac. A. 1, 71: damna incendiorum multis, to make good, repair, Suet. Calig. 16; cf. id. Aug. 41: colos consumptas, Sen. Herc. Oet. 1084: aerarium, Tac. A. 2, 38: ut referendis praeteritis verbis id scriptum suppleatur, Cic. de Or. 2, 26, 110: hypocauston. si dies nubilus, immisso vapore solis vicem supplet, supplies the place of, Plin. Ep. 5, 6, 24; so, locum parentis tibi, Sen. Hipp. 633: remis Zephyros, Stat. Achill. 2, 20: ponite ante oculos M. Antonium consularem, sperantem consulatum Lucium adjungite: supplete ceteros, etc., Cic. Phil. 12, 6, 14: praemia, to furnish, Aus. Idyll. 10, 412: suppletis lucernis, i. e. with oil, Prop. 4 (5), 8, 43: simili mixturā vas suppleatur, Col. 12, 10, 2.
    Absol.: supplet iste nescio qui, Cic. Fl. 17, 40.
  2. II. In partic., in milit. lang., to fill up, make complete or full in number, furnish with a complement, recruit: cum sex legionibus iisque suppletis ex Bruti exercitu, M. Anton. ap. Cic. Phil. 8, 9, 27: legiones, Liv. 29, 24, 14: exercitum junioribus, Just. 12, 11, 4: legiones subito delectu, Tac. H. 4, 19: decurias equitum, Suet. Tib. 41: naves remigio, Liv. 26, 39, 7; cf. remigium, Verg. A. 3, 471.

supplētōrĭum, i, n. [suppleo], a supplement (late Lat.), Jul. ap. Aug. c. Sec. Resp. Jul. 5, 42.

supplētus (subpl-), a, um, Part. of suppleo.

supplex (subpl-), ĭcis (abl. supplĭci, but also -ĭce freq. in dactyl. and anap. verse, Hor. C. 3, 14, 8; Tib. 1, 2, 14; Ov. M. 2, 396 al.;

  1. I. and always when used subst., Verg. A. 3, 667; Ov. M. 8, 261; Curt. 5, 3, 14; or to denote a temporary attitude or relation, not a permanent characteristic, Cic. Scaur. 2, 35; Luc. 8, 287; 8, 346; cf. Neue, Formenl. 2, 46; gen. plur. supplicium, Liv. 24, 30; 29, 16; 35, 34), adj. [sup-plico, bending the knees, kneeling down; hence], humbly begging or entreating; humble, submissive, beseeching, suppliant, supplicant (class.; syn.: humilis, submissus).
          1. (α) Absol.: supplex te ad pedes abiciebas, Cic. Phil. 2, 34, 86; cf. id. Lig. 5, 13: ad alios se reges supplicem contulisse, id. Imp. Pomp. 8, 21: et genua amplectens effatur talia supplex, Verg. A. 10, 523: vobis supplex manus tendit patria communis, Cic. Cat. 4, 9, 18; cf. infra II.: se supplicem pro aliquo profiteri, id. Pis. 32, 80: supplex ad aliquem venire, id. Att. 16, 16, C, § 10: ad opem judicum supplices confugere, id. Font. 15, 33 (11, 23): do manus Supplex, Hor. Epod. 17, 2: supplex populi suffragia capto, id. Ep. 2, 2, 103: tibi quo die Portus Alexandrea supplex patefecit, id. C. 4, 14, 35: supplex rogabo, Stat. Achill. 1, 50.
          2. (β) With dat.: ut tibi fierem supplex, Plaut. Ps. 5, 2, 20: judicibus supplex, Cic. Tusc. 1, 29, 71; id. de Or. 1, 53, 229: ego me plurimis pro te supplicem abjeci, id. Mil. 36, 100; Plaut. Bacch. 4, 9, 101; id. Cist. 1, 1, 34; id. Pers. 2, 3, 18; id. Stich. 2, 1, 18; Ter. Phorm. 5, 6, 47; Cic. Planc. 8, 21; Ov. H. 12, 185 al.: cum Alcibiades Socrati supplex esset, ut, etc., Cic. Tusc. 3, 32, 77.
          3. (γ) As subst.: supplex, ĭcis, m., a suppliant, humble petitioner: in miseros ac supplices misericordiā uti, Caes. B. G. 2, 28: et nos jacentis ad pedes supplicum voce prohibebis? Cic. Lig. 5, 13: tu supplice digno dignior, Val. Fl. 7, 290: paternus, Sen. Troad. 315; so with a pron. possess. or gen.: vester est supplex, judices, Cic. Mur. 40, 86; so, vester, id. Clu. 70, 200: tuus, Hor. C. 3, 10, 16: supplex vestrae misericordiae, Cic. Cael. 32, 79: dei, Nep. Paus. 4, 5; id. Ages. 4, 8: tui numinis, Sen. Agam. 343: domus inimicae, Quint. Decl. 9, 1.
  2. II. Transf., of things: manus supplices, Cic. Font. 21, 48 (17, 38): manu supplice, Ov. M. 11, 279: dextra, Val. Fl. 4, 11: vitta, Hor. C. 3, 14, 8: dona, Verg. A. 3, 439: libelli, Mart. 8, 31, 3: vota, Verg. A. 8, 61: verba, Cic. Att. 12, 32, 1: vox, Sall. C. 31, 7; Ov. M. 2, 396; Liv. 30, 12; Curt. 4, 6, 28: voce supplex, Tac. A. 1, 57: oliva, Val. Fl. 3, 424: querelae, Tib. 1, 4, 72: lacrimae, Prop. 1, 16, 4: causa, Quint. 11, 1, 3.
    Hence, adv.: sup-plĭcĭter, humbly, submissively, suppliantly: suppliciter demisseque respondere, Cic. Fl. 10, 21; id. de Or. 1, 20, 90; Caes. B. G. 1, 27; Suet. Aug. 13; id. Tib. 10; Verg. A. 1, 481; 12, 220; Hor. S. 1, 8, 32; Ov. F. 2, 438; id. P. 1, 10, 44.