Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

suspīrĭōsus, a, um, adj. [suspirium], breathing deeply or with difficulty, breathing short, asthmatic: mula, Col. 6, 38, 1: anhelatores et suspiriosi, Plin. 23, 7, 63, § 121; 20, 2, 5, § 9; 32, 8, 29, § 91; Cael. Aur. Acut. 2, 28, 148; Veg. Vet. 1, 11, 1.

suspīrĭtus, ūs, m. [suspiro], a breathing deeply or with difficulty, a deep breath, a sigh (rare but class.): enicat suspiritus, Plaut. Merc. 1, 2, 4 (14 Ritschl): quem nemo aspicere sine suspiritu posset, Cic. Att. 1, 18, 3 Orell. N. cr.: suspiritus et gemitus, Liv. 30, 15, 3: longos trahens suspiritus, App. M. 8, p. 207.

suspīrĭum, ii, n. [suspiro], a deep breath, a sighing, sigh.

  1. I. Lit. (class.): suspirium alte petere, Plaut. Cist. 1, 1, 58: traxit ex intimo ventre, id. Truc. 2, 7, 41: crebrum suspirium, Col. 6, 14, 2: si quis est in rerum naturā sine sollicitudine, sine suspirio, * Cic. Tusc. 4, 34, 72: idque ab exercitu cum suspirio videretur, Spart. Pers. 11.
    Plur.: quos numquam pungunt suspiria, Prop. 3, 8 (4, 7), 27: repetere, Tib. 3, 6, 61: ducere, Ov. M. 1, 656: ducere ab imo Pectore, id. ib. 10, 402; 2, 125; 2, 774; 9, 537: cessant, Mart. 10, 13, 19.
    Of animals, Mart. 1, 110, 9.
    1. B. As a disease, shortness of breath, asthma (post-Aug. and very rare): morbus, qui satis apte dici suspirium potest, Sen. Ep. 54, 1: suspirio laborare, Col. 7, 5 fin.; Veg. Vet. 1, 10 fin.; 1, 38, 4.
  2. II. Transf., in gen., a breathing, breath, respiration (in post-Aug. poetry): nec dat suspiria cursus Vulneris, Luc. 9, 928; 4, 328; Sil. 11, 221.