Lewis & Short

tĕgĭmentum and tegmentum, i, v. tegumentum.

tĕgŭmentum (collat. forms tĕgĭ-mentum and tegmentum), i, n. [tego], a covering, cover.

  1. I. Lit. (class.; cf. tegmen): tegumenta corporum vel texta vel suta, Cic. N. D. 2, 60, 150; so, tegumentum, id. Fin. 5, 11, 32; Liv. 1, 43, 2; 9, 19, 7; 9, 40, 3; 22, 1, 3; Sen. Cons. ad Helv. 8, 2; id. Ep. 90, 17; Suet. Calig. 55 fin.: scutisque tegimenta detrudere, Caes. B. G. 2, 21; so, tegimenta, id. B. C. 2, 9; 3, 44; 3, 62; 3, 63: palpebrae quae sunt tegmenta oculorum, Cic. N. D. 2, 57, 142: tegumenta, armor, Vulg. 1 Macc. 4, 6.
  2. * II. Trop.: istaec mihi ego semper habui aetati tegumentum meae, Ne, etc., a defence, protection, Plaut. Trin. 2, 2, 32 dub. (Ritschl and Fleck. integumentum).