Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

terrēnus, a, um, adj. [terra].

  1. I. Consisting of earth, earthy, earthen (class.).
    1. A. Adj.: tumulus, Caes. B. G. 1, 43: agger, Verg. A. 11, 850; Suet. Calig. 19: colles, Liv. 38, 20, 1: campus, id. 33, 17, 8: fornax, Ov. M. 7, 107: via, Dig. 43, 11, 1: vasa, Plin. 35, 12, 46, § 160 et saep.
      Hence,
    2. B. Subst.. terrēnum, i. n., land, ground, Liv. 23, 19, 14; Col. 2, 2, 1; 3, 11, 8; Plin. 9, 51, 74, § 164.
  2. II. Of or belonging to the globe or to the earth, earthly, terrestrial, terrene (class.): terrena concretaque corpora, Cic. Tusc. 1, 20, 47: corpora nostra terreno principiorum genere confecta, id. ib. 1, 18, 42: terrena et umida, id. ib. 1, 17, 40; cf.: marini terrenique umores, id. N. D. 2, 16, 43: bestiarum terrenae sunt aliae, partim aquatiles, that live on land, land-animals, id. ib. 1, 37, 103: de perturbationibus caelestibus et maritimis et terrenis non possumus dicere, id ib. 3, 7, 16.
    Absol.: ut aqua piscibus, ut sicca terrenis convenit, Quint. 12, 11, 13: iter, a land-journey, Plin. 3, 8, 14, § 87; 6, 17, 19, § 52.
    Poet.: eques Bellerophon, earthly, mortal, Hor. C. 4, 11, 27: numina, that dwell in the earth, earthly, terrene, Ov. M. 7, 248.
    Hence, earthly (eccl. Lat.; opp. caelestis): honores terrenos promittit, ut caelestes adimat, Cypr. de Zelo et Liv. 2: terrena ac fragilia haec bona, Lact. 5, 22, 14.
    1. B. Plur. subst.: terrēna, ōrum, n.
          1. (α) Earthly things, perishable things, Lact. 2, 3, 6; 2, 2, 17; cf. Gell. 14, 1, 3.
          2. (β) Land-animals, Quint. 12, 11, 13.

terrĕo, ŭi, ĭtum, 2, v. a. [Sanscr. root tras-, trasāmi, tremble; Gr. τρέω], to frighten, affright, put in fear or dread, to alarm, terrify.

  1. I. Lit. (class. and very freq.): nec me ista terrent, Cic. Fam. 2, 16, 4: adversarios, id. de Or. 1, 20, 90: qui urbem totam . . . caede incendiisque terreret, id. Har. Resp. 4, 6: eum hominem istis mortis aut exsilii minis, id. Par. 2, 17: suae malae cogitationes terrent, id. Rosc. Am. 24, 67: maris subita tempestas terret navigantes, id. Tusc. 3, 22, 52: milites . . . alii se abdere, pars territos confirmare, Sall. J. 38, 5: multum ad terrendos nostros valuit clamor, Caes. B. G. 7, 84: mortis metu territi, Curt. 6, 7, 10; 9, 4, 16: aliquem proscriptionis denuntiatione, Cic. Planc. 35, 87: metu poenāque, id. Rep. 5, 4, 6: ut in scenā videtis homines consceleratos impulsu deorum terreri Furiarum taedis ardentibus, id. Pis. 20, 46: terrere metu, Liv. 36, 6, 10: territus hoste novo, Ov. M. 3, 115.
    With ne and subj.: Samnites maxime territi, ne ab altero exercitu integro intactoque fessi opprimerentur, Liv. 10, 14, 20: terruit urbem, Terruit gentes, grave ne rediret Saeculum Pyrrhae, Hor. C. 1, 2, 4 sq.
    With gen.: territus animi, Sall. H. Fragm. 4, 50 Dietsch; Liv. 7, 34, 4.
    Absol.: ut ultro territuri succlamationibus, concurrunt, Liv. 28, 26, 12.
  2. II. Transf.
    1. A. To drive away by terror, to frighten or scare away (poet.): profugam per totum terruit orbem, Ov. M. 1, 727: fures vel falce vel inguine, id. ib. 14, 640; cf.: has (Nymphas) pastor fugatas terruit, id. ib. 14, 518: volucres (harundo), Hor. S. 1, 8, 7: saepe etiam audacem fugat hoc terretque poëtam, id. Ep. 2, 1, 182: terret ambustus Phaethon avaras Spes, id. C. 4, 11, 25.
    2. B. To deter by terror, to scare, frighten from any action: aliquem metu gravioris servitii a repetendā libertate, Sall. H. 1, 41, 6 Dietsch: ut, si nostros loco depulsos vidisset, quo minus libere hostes insequerentur, terreret, Caes. B. G. 7, 49.
      With ne, Tac. H. 2, 63; 3, 42: memoria pessimi proximo bello exempli terrebat, ne rem committerent eo, Liv. 2, 45, 1: praesentiā tuā, ne auderent transitum, terruisti, Auct. Pan. ap. Constant. 22: non territus ire, Manil. 5, 576: inimicos loqui terrent amplitudine potestatis, Amm. 27, 7, 9.

terrestris, e (nom. masc. terrester, Flor 2, 2, 4; v. infra), adj. [terra], of or belonging to the earth or to the land, earth-, land-, terrestrial: erant animantium genera quattuor, quorum unum divinum atque caeleste, alterum pennigerum et aërium, tertium aquatile, terrestre quartum, Cic. Univ. 10: pecudes, Plaut. Ps. 3, 2, 46: admiratio rerum caelestium atque terrestrium, Cic. N. D. 2, 30, 75: in Capitolio, hoc est in terrestri domicilio Jovis, id. Verr. 2, 4, 58, § 129: terrestris coepulonus, Plaut. Pers. 1, 3, 20: archipirata, Cic. Verr. 2, 5, 27, § 70; cf.: populus vere terrester, Flor. 2, 2, 4 Duk.: exercitus, land-forces, Nep. Them. 2, 5: proelia, battles by land, id. Alcib. 5, 5: iter, land-journey, Plin. 5, 6, 6, § 39; Auct. B. Alex. 25, 1; 32, 1: coturnices, parva avis et terrestris potius quam sublimis, remaining on the ground, Plin. 10, 23, 33, § 64: He. Terrestris cena est. Er. Sus terrestris bestia’st, a supper from the ground, i. e. consisting of vegetables, poor, Plaut. Capt. 1, 2, 86.
Hence, subst.: terrestrĭa, ium, n. (sc. animalia), land-animals: in terrestribus serpentes, Plin. 10, 62, 82, § 169 sq.

terrĕus, a, um, adj. [terra], of earth, earthen: terrea progenies duris caput extulit arvis, Verg. G. 2, 341 (al. ferrea, Rib.): fossa et terreus agger, a dam or dike of earth, Varr. R. R. 1, 14, 2: murus, id. L. L. 5, § 48 Müll.