Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

Tīmaeus, i, m., = Τίμαιος.

  1. I. A Greek historian of Sicily, under Agathocles, Cic. de Or. 2, 14, 58; id. N. D. 2, 27, 69; id. Fam. 5, 12, 2; id. Rep. 3, 31, 43; id. Brut. 16, 63; Nep. Alcib. 11, 1.
  2. II. A Pythagorean philosopher, a contemporary of Plato, Cic. Fin. 5, 29. 87; id. Rep. 1, 10, 16.
    After him was named the Platonic dialogue Timaeus, which Cicero translated into Latin, Cic. Tusc. 1, 25, 63; id. N. D. 1, 8, 18; id. Ac. 2, 39, 123; id. Fin. 2, 5, 15; v. the fragment of this translation (Timaeus sive de Universo), Cic. ed. B. and K. vol. viii. p. 131 sqq.

Tīmāgĕnes, is, m., = Τιμαγένης, a learned and plain-speaking rhetorician of the time of Augustus, Sen. Contr. 34; Sen. Ira, 3, 23, 3; id. Ep. 91, 13; Hor. Ep. 1, 19, 15 Schmid; Quint. 1, 10, 10; 10, 1, 75.

Tīmanthes, is, m., = Τιμάνθης, a celebrated Greek painter, contemporary with Parrhasius, Plin. 35, 9, 36, § 64; 35, 10, 36, § 65; Cic. Brut. 18, 70; Quint. 2, 13, 13 Spald. (cf. also Cic. Or. 22, 74).

Tīmarchĭdes, is, m., a sculptor, Plin. 34, 8, 19, § 91.

Tīmarchus, i, m., a sculptor, Plin. 34, 8, 19, § 51.

Tīmărĕtē, ēs, f., = Τιμαρέτη, a female painter, Plin. 35, 9, 35, § 59; 35, 11, 43, § 147.

Tĭmāvus (better -vos), i, m., a river in Istria, between Aquileia and Trieste, Mel. 2, 4, 3; Plin. 2, 103, 106, § 229; 3, 18, 22, § 127; Verg. A. 1, 244; Luc. 7, 194; Stat. S. 4, 7, 55; Sil. 12, 215; Claud. Cons. Hon. 6, 197; Mart. 4, 25, 5.

tĭmĕfactus, a, um, adj. [timeo-facio], made afraid, frightened, alarmed, intimidated (very rare): timefactae religiones, Lucr. 2, 44: timefacta libertas, Cic. Off. 2, 7, 24.

tĭmĕo, ŭi, 2, v. a. and n. [root tam-; Sanscr. tam-yati, to be stupefied; tamas, darkness; cf. temulentus], to fear, be afraid of, to dread, apprehend; to be afraid or in fear, to be fearful, apprehensive, or anxious; constr. with acc., rel.-clause, inf., ne or ut, and absol.

    1. 1. With acc. (class.; syn.: vereor, metuo, paveo): quamquam omnia sunt metuenda, nihil magis quam perfidiam timemus, Cic. Fam. 1, 5, a, 2: timeo meos, Plaut. Truc. 5, 63; cf.: quos aliquamdiu inermes timuissent, Caes. B. G. 1, 40: oppidanos, Hirt. B. G. 8, 27: saxum Tantalus, Lucr. 3, 981 sq.: portus omnes, Caes. B. C. 3, 6: reliquos casus, id. ib. 3, 10: nomen atque imperium absentis, id. ib. 1, 61: numinis iram, Ov. M. 6, 314: flagitium pejus leto, Hor. C. 4, 9, 50: cuncta (amantes), Ov. M. 7, 719: aeternas poenas timendum’st, Lucr. 1, 111.
      In pass.: morbos esse timendos, Lucr. 3, 41; so, si ipse fulgor timeretur, Quint. 8, 3, 5: si Cn. Pompeius timeretur, id. 4, 2, 25.
      Pregn., to have to fear, i. e. to be exposed to, contend against: pro telis gerit quae timuit et quae fudit, Sen. Herc. Fur. 40 sq.; 793: feras, id. Herc. Oet. 270.
      With dat. of the object for which one fears something: nostrae causae nihil nos timere, Quint. 11, 1, 75: patronum justitiae suae, id. 4, 1, 9: furem caulibus aut pomis, Juv. 6, 17: noxiam vini aegris, Plin. 14, 16, 19, § 101.
      With de: de suo ac legionis periculo nihil timebat, Caes. B. G. 5, 57: nihil de bello, id. ib. 3, 3: de se nihil timere, Cic. Sest. 1, 1.
      With pro and abl.: quid pro quoque timendum, aut a quoque timendum sit, Cic. Ep. ad Brut. 1, 16, 2: pro amicis omnia timui, pro me nihil. Sen. Q. N. 4, praef. § 15.
    2. 2. With rel.-clause (class.): misera timeo, quid hoc sit negotii, Plaut. Poen. 5, 4, 79: timeo, quid rerum gesserim, id. Mil. 2, 4, 44: quid possem, timebam, Cic. Att. 12, 24, 1: nunc istic quid agatur, magnopere timeo, id. ib. 3, 8, 2; jam nunc timeo, quidnampro exspectatione omnium eloqui possim, id. Div. in Caecil. 13, 42: misera timeo, incertum hoc quorsum accidat, Ter. And. 1, 5, 29; cf.: haec quo sint eruptura timeo, Cic. Att. 2, 20, 5.
      With dat.: nunc nostrae timeo parti, quid hic respondeat, Ter. And. 2, 5, 8.
    3. 3. With inf. (freq. since the Aug. per.; not in Cic.): Caesar etsi timebat tantae magnitudinis flumini exercitum obicere, etc., Caes. B. C. 1, 64: equites cum intrare fumum et flammam densissimam timerent, Hirt. B. G. 8, 16: timebant prisci truncum findere, Plin. 17, 14, 24, § 102: nec jurare time, Tib. 1, 4, 21; Hor. C. 1, 8, 8; 3, 24, 56; id. S. 1, 4, 23; id. Ep. 1, 5, 2; 1, 7, 4; 1, 19, 27; 2, 1, 114; id. A. P. 170; 197; Ov. M. 1, 593; 12, 246.
      Rarely with acc. and inf.: ni cedenti instaturum alterum timuissent, Liv. 10, 36, 3.
    4. 4. With ne or ut (class.): metuo et timeo, ne hoc tandem propalam fiat, Plaut. Mil. 4, 8, 38: timeo, ne malefacta mea sint inventa omnia, id. Truc. 4, 2, 61: haec timeo ne impediantur, D. Brut. ap. Cic. Fam. 11, 10, 4: neque timerent, ne circumvenirentur, Caes. B. G. 2, 26: non times, ne locum perdas, Quint. 6, 3, 63: timuit, ne non succederet, Hor. Ep. 1, 17, 37: timere, ne non virtute hostium, sed lassitudine suā vincerentur, Curt. 3, 17, 9: timeo, ut sustineas, Cic. Fam. 14, 2, 3: ut satis commode supportari posset (res frumentaria), timere dicebant, Caes. B. G. 1, 39.
    5. 5. Absol. (freq. in prose and poetry): fac, ego ne metuam igitur et ut tu meam timeas vicem, Plaut. Most. 5, 2, 24: salva est navis, ne time, id. Merc. 1, 2, 64; so, ne time, id. Am. 2, 2, 42; 5, 1, 12; id. Cas. 4, 4, 13; id. Curc. 4, 2, 34: timentibus ceteris propter ignorationem locorum, Cic. Rep. 1, 17, 29; cf.: timentes confirmat, Caes. B. G. 7, 7: cottidie aliquid fit lenius quam timebamus, Cic. Fam. 6, 10, 5: timere et admirari, Quint. 9, 2, 26; 9, 2, 86.
      With de: de re publicā valde timeo, Cic. Att. 7, 6, 2.
      With ab: a quo quidem genere ego numquam timui, Cic. Sull. 20, 59.
      With pro (poet. and post-Aug.): pro eo timebam, Curt. 6, 10, 27: timentem pro capite amicissimo, Plin. Ep. 3, 17, 3: quamvis pericliter, plus tamen pro te timeo, Sen. Contr. 7, 20, 1: indulgentia pro suis timentium, id. ib. 9, 26, 2, B: qui pro illo nimium timet, id. Ep. 14, 1: qui eget divitiis timet pro illis, id. ib. 14, 18; 90, 43: pro Aristippi animā, Gell. 19, 1, 10: timuere dei pro vindice terrae, Ov. M. 9, 241.
      Pregn., with abl. (poet.): timuit exterrita pennis Ales, expressed its fear, Verg. A. 5, 505.
      Freq. with dat. of the object for which one fears: tibi timui, Ter. Heaut. 3, 2, 20; cf.: qui sibi timuerant, Caes. B. C. 3, 27: alicui, Quint. 8, 5, 15; Verg. A. 2, 729; Hor. C. 3, 27, 7; id. S. 2, 1, 23: suis rebus, Caes. B. G. 4, 16: huic loco, id. ib. 7, 44: receptui suo, id. B. C. 3, 69: urbi, Hor. C. 3, 29, 26.
      Impers. pass.: urbi timetur, Luc. 7, 138: Sen. Med. 885.
    6. * 6. Timens like timidus, with gen.: mortis timentes, Lucr. 6, 1239.

* tĭmescens, entis, Part. inch. [timeo], lecoming fearful of, fearing: Athanaricus paria timescens abscessit, Amm. 31, 4, 13.

tĭmĭdē, adv., v. timidus fin.

tĭmĭdĭtas, ātis, f. [timidus], fearfulness, cowardice, timidity (a favorite word of Cic.): formido, timiditas, pavor, ignavia, etc., Cic. Tusc. 5, 18, 52: ecfare, quae cor tuom timiditas territet, Pac. ap. Non. 228, 18: ex rebus timiditas, non ex vocabulis nascitur, Cic. Fin. 4. 19, 53; id. Rep. 2, 41, 68; id. Tusc. 3, 7, 14; id. Clu. 46, 129; id. Cael. 15, 36; id. Phil. 2, 29, 71; id. de Or. 2, 3, 10; 2, 74, 300; Plin. Ep. 2, 10, 8; Suet. Aug. 67; id. Calig. 45.
In plur.: quantae timiditates, Cic. Mil. 26, 69.

* tĭmĭdŭlē, adv. dim. [timidus], somewhat timidly: reptare per balneas, App. M. 4, p. 146, 16.

tĭmĭdus, a, um, adj. [timeo], fearful, afraid, faint-hearted, cowardly, timid (opp. audax; cf.: pavidus, trepidus, iners, ignavus): timido metu refugere, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 58, 218; id. ap. Fin. 5, 11, 31 (Trag. v. 46 Vahl.); cf.: nimium me timidum fuisse confiteor, Cic. Sest. 16, 36: se timidum atque ignavum judicari, id. Fam. 11, 18, 1: timidus ac tremens, id. Pis. 30, 74: imbelles timidique, id. Off. 1, 24, 83: timidus imperitusque, id. Caecin. 7, 18: timidus in labore militari, id. Fam. 1, 17, 1: non timidus ad mortem, id. Fin. 2, 20, 63 et saep.: timidus animus, humilis, demissus fractusque, id. Off. 3, 32, 115: spes, Ov. H. 16, 375: amor, id. ib. 18 (19), 172: fides, id. M. 9, 792: manus, id. Tr. 2, 228: tergum, Hor. C. 3, 2, 16: navis, Ov. F. 1, 4: timido cursu Fugit, id. M. 1, 525: preces, id. Tr. 5, 8, 28: pro cauto timidus accipitur, Sen. Ep. 45, 7: in bello fortis, in foro timidus, id. ib. 120, 9.
In a good sense = cautus, cautious: mater timidi non solet flere, Nep. Thras. 2, 3.
Comp.: adversis mediocribus timidiores, Hirt. B. G. 8, 13: nihil timidius columbā, Varr. R. R. 3, 7, 3: timidiora mandata videbantur, quam, etc., Cic. Fam. 11, 18, 1.
Sup.: timidissime Phineu, Ov. M. 5, 224: turba, columbae, id. A. A. 1, 117.

        1. (β) With inf. (poet.): Codrus pro patriā non timidus mori, Hor. C. 3, 19, 2: non timidus pro patriā perire, id. ib. 4, 9, 52: agitare aprum, Sil. 16, 575.
        2. (γ) With gen. (poet. and in postAug. prose): timidus procellae, Hor. A. P. 28; so, deorum, Ov. M. 5, 100: animalia timida lucis, that shun the light, i. e. remote from the light, dark, Sen. Vit. Beat. 20, 6: timidum doloris ac mortis, Lact. 3, 26.
          Hence, adv.: tĭmĭdē, fearfully, timidly: timide (opp. fidenter), Cic. Div. 2, 31, 67: timide aliquid facere, id. Tusc. 2, 23, 55: dicere, id. Planc. 10, 24: timide vel potius verecunde, id. Fin. 5, 2, 6; id. Quint. 16, 51; id. Sull. 29, 80; Caecin. ap. Cic. Fam. 6, 7, 3; Caes. B. G. 3, 25; id. B. C. 1, 19; Hor. A. P. 171; Ov. M. 1, 746; Plin. Ep. 1, 8, 2; Sen. Hippol. 393.
          Comp.: timidius dicere, Cic. Caecin. 27, 77: cum omnia trepidantius timidiusque ageret, Caes. B. C. 1, 19.
          Sup.: quod timidissime dicendum est, Quint. 11, 1, 77.

Tīmŏchăres, is, m., a courtier of Pyrrhus, who proposed to Fabricius, for a reward, to kill the king his master, Gell. 3, 8, 3.

Tīmŏcrătes, ae, m., = Τιμοκράτης, an Epicurean philosopher of the third century B. C., Cic. Fin. 2, 31, 101; id. N. D. 1, 33, 93.

Tīmŏlĕon, ontis, m., = Τιμολέων, a Corinthian general, whose life was written by Nepos, Cic. Fam. 5, 12, 7.
Hence, Tīmŏ-lĕontēus, a, um, adj., of or named from Timoleon: gymnasium, Nep. Tim. 5, 4.

Tĭmōlus, v. Tmolus.

Tīmŏmăchus, i, m., = Τιμόμαχος, an eminent painter of Byzantium, of the time of Julius Cæsar, Plin. 7, 38, 39, § 126; Aus. Epigr. 121 sq.

Tīmon, ōnis, m., = Τίμων, a celebrated misanthrope of Athens, Cic. Lael. 23, 87; id. Tusc. 4, 11, 25 and 27.

tĭmor (tĭmos, Naev. ap. Non. 487, 6), ōris, m. [timeo].

  1. I. Lit., fear, dread, apprehension, alarm, anxiety (cf.: metus, horror, formido, timiditas, pavor): definiunt timorem metum mali appropinquantis, Cic. Tusc. 4, 8, 19: metus ac timor, id. Verr. 2, 4, 19, § 41: timor praepedit dicta linguae, Plaut. Cas. 3, 5, 25: timore torpeo, id. Truc. 4, 3, 50: prae timore in genua concidit, id. Rud. 1, 2, 85; id. Cist. 4, 2, 45: in timorem dabo militarem advenam, id. Ps. 4, 1, 19: animus timore Obstipuit, Ter. Ad. 4, 4, 4: magno timore sum, Cic. Att. 5, 14, 2; id. Fin. 2, 10, 30: cruciatu timoris angi, id. Off. 2, 7, 25: amici nostri, timore de nobis afficiuntur, id. Fam. 11, 2, 3: res quae mihi facit timorem, id. ib. 10, 18, 2: timore perterritus, id. Div. 1, 28, 58; so Caes. B. G. 1, 22; 1, 23: huc accedit summus timor, Cic. Rosc. Am. 4, 9: haec sunt in judicum animisoratione molienda, amor, odiumspes, laetitia, timor, molestia, id. de Or. 2, 51, 206: timor incutitur ex ipsorum periculis, id. ib. 2, 51, 209: timor omnem exercitum occupavit, Caes. B. G. 1, 39; cf. Cic. Rep. 1, 16, 25: Parthis timor injectus est, id. Att. 5, 20, 3; id. Agr. 1, 8, 23; Caes. B. G. 7, 55: alicui timorem deicere, Cic. Rep. 1, 15, 24: hunc mihi timorem eripe, id. Cat. 1, 7, 18: ades animo et omitte timorem, id. Rep. 6, 10, 10: timorem abicere, id. Fam. 11, 21, 4: timore sublato, Caes. B. G. 6, 23; cf.: omni timore deposito, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 23, 1: ut se ex maximo timore colligerent, Caes. B. C. 3, 65: ea (aestas), quae sequitur, magno est in timore, i. e. occasions great apprehension, Cic. Fam. 2, 10, 4: numquam fidele consilium daturus timor, Sen. Ben. 7, 26, 5.
    With ne: ubi timor est, ne auctumnalis satio hiemis gelicidiis peruratur, Col. 11, 3, 63; so Verg. A. 6, 352; Liv. 6, 28, 8.
    With acc. and inf.: in timore civitas fuit, obsides captivosque Poenorum ea moliri, Liv. 32, 26, 16: subest ille timor ne dignitatem quidem posse retineri, Cic. de Or. 2, 82, 334.
    With in and abl.: cum major a Romanis metus timorem a principibus suis vicisset, Liv. 45, 26, 7.
    With gen. of the thing feared: belli magni timor impendet, Cic. Fam. 2, 7, 4; so, vituperationis non injustae, id. Rep. 5, 4, : repentinae incursionis, Caes. B. G. 6, 23: mortis, Lucr. 5, 1180; Ov. M. 7, 604.
    In plur., Cic. Rep. 1, 44, 68; Lucr. 2, 45; 5, 46; Cat. 64, 99; Hor. C. 1, 37, 15; id. Ep. 1, 4, 12.
    1. B. Personified, Fear: Timor, Hor. C. 3, 1, 37: ater, Verg. A. 9, 719.
      Plur., Ov. M. 12, 60.
  2. II. Poet., transf.
    1. A. In a good sense, awe, reverence, veneration: divum, Lucr. 5, 1223: quod hominibus perturbatis inanem religionem timoremque dejecerat, Cic. Rep. 1, 15, 24: deorum, Hor. S. 2, 3, 295: sacer, Sil. 3, 31: primus in orbe deos fecit timor, Stat. Th. 3, 661.
    2. B. An object that excites fear, a terror: audaci tu timor esse potes, Prop. 3, 7, 28 (4, 6, 70): Cacus Aventinae timor, Ov. F. 1, 551; cf. id. M. 3, 291; 10, 29; 12, 612: magnus uterque timor latronibus, Hor. S. 1, 4, 67; Plin. 8, 32, 50, § 119.
    3. C. An object for which anxiety is felt (poet.): ratis, tot gracili ligno complexa timores, Stat. S. 3, 2, 80.

tĭmōrātus, a, um, adj. [timor], full of reverence towards God, devout, Vulg. Luc. 2, 25 (transl. of the Gr. εὐλαβής); id. Act. 8, 2; Hier. in Isa. 14, 50, 10.

Tīmŏthĕus, ĕi, m., = Τιμόθεος.

  1. I. Son of Conon, leader of the Athenians, and restorer of the walls of Athens; his life is written by Nepos; cf. also Cic. Off. 1, 32, 116; id. de Or. 3, 34, 139; id. Tusc. 5, 35, 100; Nep. Con. 1 sqq.
  2. II. A musician, a native of Miletus, Cic. Leg. 2, 15, 39; Quint. 2, 3, 3; Macr. S. 5, 22.

Tmōlus and Tĭmōlus, i, m., = Τμῶλος,

  1. I. a mountain of Lydia in which the Pactolus rises, producing excellent wines, now Kisilja Mousa Dagh, Plin. 5, 29, 30, § 110; Verg. G. 1, 56; Ov. M. 2, 217; 11, 151 sq.
    Form Timolus, Ov. M. 6, 15; 11, 86.
  2. II. A town near Mount Tmolus, Tac. A. 2, 47.
  3. III. A small river flowing from Mount Tmolus, Plin. 33, 8, 43, § 126.
    Hence,
    1. A. Tmōlĭus, a, um, adj., of or belonging to Tmolus, Tmolian: terra, Ov. P. 4, 15, 9.
      Subst.: Tmōlĭus, ii, m. (sc. mons), Mount Tmolus, Verg. G. 2, 98.
    2. B. Tmō-lītes, is, adj. m., of Tmolus: vicanus, Cic. Fl. 3, 8.
      Subst., the wine of Tmolus, Tmolian wine, Plin. 14, 7, 9, § 74; Vitr. 7, 3.