Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

* tinnīmentum, i, n. [tinnio], a tingling: illud quidem edepol tinnimentum est auribus, Plaut. Rud. 3, 5, 26.

tinnĭo (tīnĭo), īvi or ĭi, ītum, 4, v. n. and a. [root tan-; cf.: tono, tonitru], to ring, chink, clink, jingle, tinkle, tingle.

  1. I. Lit.: tinniit tintinnabulum, Plaut. Trin. 4, 2, 162: tinnit hastilibus umbo, Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. v. 432 Vahl.): apes tinniendo aere perterritas perducet, Varr. R. R. 3, 16, 30: (Graeci) n (litteram) jucundam et in fine praecipue quasi tinnientem illius (m litterae) loco ponunt, Quint. 12, 10, 31 (cf. retinnit, Cic. Brut. 46, 171): nec tibi dubito in foro diu tinnisse auriculas, have tingled, M. Aurel. ap. Front. Ep. ad M. Caes. 2, 5 Mai; cf. tinnitus.
  2. II. Transf.
    1. A. Colloq., to clink money, i. e. to pay: exspecto maxime, ecquid Dolabella tinniat, Cic. Att. 14, 21, 4; cf. trop.: veri speciem dignoscere calles, Nequa subaerato mendosum tinniat auro, ring false, give a false sound, Pers. 5, 105.
    2. B. To have a sharp or shrill voice, to cry, scream, sing (ante- and post-class.): comprime te: nimium tinnis, Plaut. Cas. 2, 3, 32; id. Ps. 3, 2, 99; cf.: tinnire canorā voce, id. Poen. prol. 33: aliquid se tinniturum promisit, to sing, Suet. Ner. 20 fin.: vere novo, cum jam tinnire volucres Incipient, Calp. Ecl. 5, 16.

tinnĭto, āre, v. freq. n. [tinnio], to sing: parus enim quamvis per noctem tinnitet omnem, Auct. Carm. de Philom. 9 (al. tinniat): in trivio tinnitare, i. e. to boast in public, Commod. Fratr. 64.

tinnītus, ūs, m. [tinnio], a ringing, jingling, tingling (poet. and in post-Aug. prose).

  1. I. Lit.: tinnitusque cie et Matris quate cymbala circum, Verg. G. 4, 64: strepit assiduo Tinnitu galea, id. A. 9, 809: sonuit tinnitibus ensis acutis, Ov. M. 5, 204; 6, 589; 14, 536: aera tinnitus repulsa dabunt, id. F. 4, 184; Sil. 13, 146; Quint. 11, 3, 31: ad tinnitum aeris, Sen. Ira, 3, 35, 3; Plin. 34, 8, 19, § 76; 19, 1, 2, § 9: cuminum silvestre auribus instillatur ad sonitus atque tinnitus, a ringing in the ears, id. 20, 15, 57, § 162; 23, 4, 42, § 85; 28, 2, 5, § 24.
  2. * II. Transf., of language, a jingling, jingle of words: tinnitus Gallionis, Tac. Or. 26; cf. tinnulus, II.