No entries found. Showing closest matches:
tristi = trivisti, v. tero.
tristĭcŭlus, a, um, adj. dim. [tristis], somewhat sorrowful, rather sad: filiola, * Cic. Div. 1, 46, 103; M. Aur. ap. Front. Ep. 3, 17.
tristĭfĭcus, a, um, adj. [tristis-facio], making sad, saddening: voces, Cic. poët. Div. 1, 7, 13: tyrannus, Prud. Cath. 4, 76: acetum acore, Macr. S. 7, 12, § 30.
tristĭmōnĭa, ae, f. [tristis], sadness, sorrowfulness, = tristitia (very rare): tristimoniā sollicitari, Auct. B. Afr. 10, 3: tristimoniam Ex animo deturbavit, Novat. ap. Fest. p. 372 M. (Com. Rel. v. 40 Rib.).
Collat. form tristĭmōnĭum, i, n.: esse in tristimonio, Petr. 63.
tristis, e, adj. [etym. dub.; cf. Sanscr. trastas, frightened; and Lat. terreo], sad, sorrowful, mournful, dejected, melancholy, disconsolate, trist (syn.: maestus, severus, austerus, luctuosus).
- I. In gen.: maesti tristesque, Plaut. Bacch. 4, 4, 18: cum maestus errares, quaerere ex te, quid tristis esses, Cic. Div. 1, 28, 59: tristis et conturbatus, id. Verr. 2, 4, 14, § 32: tristis, demissus, id. Mur. 21, 45: sic tristes affatus amicos, Hor. C. 1, 7, 24: Sequanos tristes, capite demisso, terram intueri, Caes. B. G. 1, 32: numquam ego te tristiorem Vidi esse, Plaut. Cist. 1, 1, 55: oderunt hilarem tristes, tristemque jocosi, Hor. Ep. 1, 18, 89: (faciet) hominem ex tristi lepidum et lenem, Plaut. Cas. 2, 3, 7: quid tu tristis es? id. ib. 2, 2, 6; id. Men. 5, 2, 27; 5, 2, 59: quid es tam tristis? Ter. Hec. 3, 2, 20: malle se adulescentem tristem quam hilarem, Sen. Ep. 36, 3: tristis Erat et me maestum videbat, Curt. 6, 11, 27; Sen. Tranq. 15, 4.
- B. Transf.
- 1. Of things associated with misfortune or suggestive of sadness, melancholy, saddening, unhappy: ut tuum laetissimum diem cum tristissimo meo conferam, Cic. Pis. 14, 33; cf.: vel defensus tristibus temporibus vel ornatus secundis, id. Fam. 15, 7: esse vultu tristi, Plaut. Most. 3, 2, 124: tristissima exta, Cic. Div. 2, 15, 36: tristissimi exsilii solatium, Liv. 5, 51, 1: tristissimam exegimus noctem, most miserable, Petr. 115: sors, unhappy, miserable, Cic. Mur. 20, 42: eventus, Liv. 8, 24, 18: Kalendae, sad, dismal, Hor. S. 1, 3, 87: Hyades, id. C. 1, 3, 14: Orion, id. Epod. 10, 10: bella, id. A. P. 73: clades, id. C. 3, 3, 62: morbus, Verg. G. 4, 252: fatum, Hor. S. 1, 9, 29: jus sepulcri, Ov. M. 13, 472: officium (exsequiarum), id. ib. 12, 4: funera, Verg. G. 4, 256; Hor. Ep. 2, 2, 74: pars subiere feretro, Triste ministerium, Verg. A. 6, 223: Tartara, id. ib. 4, 243: Acheron, Sil. 13, 571: tristique palus inamabilis undā, Verg. A. 6, 438; Hor. C. 2, 14, 8: arbores, gloomy, sombre, Plin. 16, 25, 40, § 95: adspectus (arboris), id. 13, 22, 40, § 120: tristes et squalidi trunci, Sen. Ep. 12, 1.
- 2. Of taste: quod triste et amarum est, harsh, disagreeable, bitter, Lucr. 4, 634: suci, Verg. G. 2, 126: lupinum, id. ib. 1, 75: absinthia, Ov. P. 3, 1, 23; 3, 8, 15: epulae, Sil. 3, 281: sapor. Ov. Tr. 4, 6, 12: pocula, Tib. 1, 5, 50.
- 3. Of smell, offensive, foul: anhelitus oris, Ov. A. A. 1, 521.
- 4. As subst.: triste, is, n., a sad thing, etc. (poet.): triste lupus stabulis, maturis frugibus imbres, Arboribus venti, a sad thing, a pest, bane, Verg. E. 3, 80: interdum miscentur tristia laetis, Ov. F. 6, 463; cf.: nunc ego mitibus Mutare quaero tristia, Hor. C. 1, 16, 26. Thus Ovid called his elegies that were written in exile Tristia.
- II. In partic.
- A. Of behavior, etc., towards others.
- 1. Glum, gloomy, peevish, morose, ill-humored (syn.: tetricus, severus, austerus): stultitia est, ei te esse tristem, Plaut. Cas. 2, 4, 4: eia, mea Juno, non decet te esse tam tristem tuo Jovi, id. ib. 2, 3, 14: mihi erit tristior, Afran. ap. Non. 410, 2: tristis amica ingrato viro, Prop. 1, 6, 10: puella, id. 1, 10, 21: navita tristis (Charon), gloomy, sullen, Verg. A. 6, 315; so, dii, Hor. S. 1, 5, 103: Erinys, Verg. A. 2, 337: sorores, i. e. the Fates, Tib. 3, 3, 35; Sen. Tranq. 7, 6: ursa, Stat. Achill. 2, 409.
- 2. Stern, harsh, severe: judex tristis et integer, Cic. Verr. 1, 10, 30; cf.: cum tristibus severe, cum remissis jucunde vivere, id. Cael. 6, 13.
- B. Transf., of things, gloomy, sad, melancholy, stern, harsh, etc.: truculentis oculis, tristi fronte, Plaut. As. 2, 3, 21: voltus, id. Most. 3, 2, 124: fronte gravi et tristi supercilio, Plin. Pan. 41, 3: idem naturā tristiori paululo, Afran. ap. Non. 410, 2: vultus severior et tristior, Cic. de Or. 2, 71, 289; cf.: tristis severitas inest in vultu, Ter. And. 5, 2, 16: vita tristior, Cic. Off. 1, 30, 108: triste et severum genus dicendi, id. Brut. 30, 113; cf.: sermo tristis (opp. jocosus), Hor. S. 1, 10, 11: senectus, Verg. ap. Sen. Ep. 108, 29; cf.: tristis et plenus dignitatis sonus, Cic. Rep. 6, 2, 7: perfert in judiciis tristem et impexam antiquitatem, Tac. Or. 20.
Of languages, etc.: tua tristia dicta, Verg. A. 10, 612: sententia, Ov. M. 15, 43; Liv. 8, 21, 2: responsum, id. 9, 16, 3: senatūs consultum, id. 5, 6, 2.
Adv.: tristĕ, sadly, sorrowfully; harshly, severely: salutantes, Stat. Th. 4, 19: triste et acutum resonare, Hor. S. 1, 8, 41: rigens frons, Stat. S. 5, 1, 64.
Comp.: flere tristius, Prop. 2, 20 (3, 13), 2: adulescentes gravius aegrotant, tristius curantur, with more difficulty, Cic. Sen. 19, 67: respondere tristius, more harshly, id. Fam. 4, 13, 5.
tristĭtas, ātis, f. [tristis], sadness (anteclass.), Pac. ap. Non. 182, 2; so Turp. ib. 182, 4.
tristĭtĭa, ae, f. [tristis], sadness, mournfulness, sorrow, grief, melancholy, gloominess, dejection (class.; syn. maestitia).
- I. In gen.
- A. Of living beings: tum ad tristitiam, tum ad laetitiam est contorquendus, Cic. de Or. 2, 17, 72: ex summā laetitiā atque lasciviā repente omnes tristitia invasit, Sall. C. 31, 1: in eādem tristitiā permanere, Caes. B. G. 1, 32: magno metu ac tristitiā sollicitari, Auct. B. Afr. 10: lacrimis ac tristitiā te tradidisti, Luccei. ap. Cic. Fam. 5, 14, 2: tu sapiens finire memento Tristitiam, Hor. C. 1, 7, 18: tristitiam compescere, Ov. M. 9, 397: esse aliquam cognatam tristitiae voluptatem, Sen. Ep. 99, 25: (vino) tristitia et cura hebetatur, Plin. 23, 1, 22, § 38: tristitiam animi resolvi, id. 24, 6, 15, § 24: subitā tristitiā implicatis militum animis, Val. Max. 1, 6, 12: cum tristitiā et maerore in vitā remanere, id. 2, 6, 14: tristitiam ad ultimam perductus, Petr. 24.
Trop.: sol recedens quasi tristitiā quādam contrahit terram, Cic. N. D. 2, 40, 102.
- B. Of things: haec tristitia temporum, this sad state of the times, Cic. Att. 12, 40, 3: caeli, Plin. 2, 6, 4, § 13: indurata soli, id. 18, 21, 50, § 184: aspectus, id. 9, 9, 11, § 34: lenitate verbi rei tristitiam mitigare, hardness, harshness, Cic. Off. 1, 12, 37.
- II. In partic., of demeanor, moroseness, sourness, gloominess, harshness, sternness, severity, etc. (syn. severitas): an nova tristitiae causa puella tuae? Prop. 1, 18, 10: simque ego tristitiae causa modusque tuae, Ov. H. 3, 90: (risus) tristitiam ac severitatem mitigat, relaxat, Cic. de Or. 2, 58, 236; cf. id. Lael. 18, 66: illorum (philosophorum) tristitiam atque asperitatem fugiens, id. Fin. 4, 28, 79: quod ille vos tristitiā vultuque deceperit, id. Prov. Cons. 5, 12; so Quint. Inst. prooem. § 15: non conveniant barbae illi atque tristitiae, id. ib. 11, 1, 34; Plin. Ep. 1, 10, 7; 8, 21, 1; Suet. Ner. 23; Sil. 8, 612.
tristĭtĭes, ēi [tristis], = tristitia,
- I. sadness, mournfulness, sorrow, grief (ante- and postclass.): vultum alligat quae tristities? Pac. ap. Non. 182, 2 (Trag. Rel. v. 59 Rib.): tristitiem, Tac. A. 2, 4, 3: tristitie, Turp. ap. Non. l. l. (Com. Rel. v. 126 Rib.); App. M. 4, p. 155, 13; 9, p. 231, 2; 10, p. 239, 18.
- II. Personified, Tristĭtĭes, the name of a maid of Psyche, App. M. 6, p. 176, 36.
tristĭtūdo, ĭnis, f. [tristis], sadness, sorrow, grief, melancholy, dejection (post-class.): omnem de tuo pectore tristitudinem mitte, App. M. 3, p. 134; so id. Mag. p. 295, 19; Sid. Ep. 8, 11 fin.