Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

tristi = trivisti, v. tero.

tristĭcŭlus, a, um, adj. dim. [tristis], somewhat sorrowful, rather sad: filiola, * Cic. Div. 1, 46, 103; M. Aur. ap. Front. Ep. 3, 17.

tristĭfĭcus, a, um, adj. [tristis-facio], making sad, saddening: voces, Cic. poët. Div. 1, 7, 13: tyrannus, Prud. Cath. 4, 76: acetum acore, Macr. S. 7, 12, § 30.

tristĭmōnĭa, ae, f. [tristis], sadness, sorrowfulness, = tristitia (very rare): tristimoniā sollicitari, Auct. B. Afr. 10, 3: tristimoniam Ex animo deturbavit, Novat. ap. Fest. p. 372 M. (Com. Rel. v. 40 Rib.).
Collat. form tristĭmōnĭum, i, n.: esse in tristimonio, Petr. 63.

tristis, e, adj. [etym. dub.; cf. Sanscr. trastas, frightened; and Lat. terreo], sad, sorrowful, mournful, dejected, melancholy, disconsolate, trist (syn.: maestus, severus, austerus, luctuosus).

  1. I. In gen.: maesti tristesque, Plaut. Bacch. 4, 4, 18: cum maestus errares, quaerere ex te, quid tristis esses, Cic. Div. 1, 28, 59: tristis et conturbatus, id. Verr. 2, 4, 14, § 32: tristis, demissus, id. Mur. 21, 45: sic tristes affatus amicos, Hor. C. 1, 7, 24: Sequanos tristes, capite demisso, terram intueri, Caes. B. G. 1, 32: numquam ego te tristiorem Vidi esse, Plaut. Cist. 1, 1, 55: oderunt hilarem tristes, tristemque jocosi, Hor. Ep. 1, 18, 89: (faciet) hominem ex tristi lepidum et lenem, Plaut. Cas. 2, 3, 7: quid tu tristis es? id. ib. 2, 2, 6; id. Men. 5, 2, 27; 5, 2, 59: quid es tam tristis? Ter. Hec. 3, 2, 20: malle se adulescentem tristem quam hilarem, Sen. Ep. 36, 3: tristis Erat et me maestum videbat, Curt. 6, 11, 27; Sen. Tranq. 15, 4.
    1. B. Transf.
      1. 1. Of things associated with misfortune or suggestive of sadness, melancholy, saddening, unhappy: ut tuum laetissimum diem cum tristissimo meo conferam, Cic. Pis. 14, 33; cf.: vel defensus tristibus temporibus vel ornatus secundis, id. Fam. 15, 7: esse vultu tristi, Plaut. Most. 3, 2, 124: tristissima exta, Cic. Div. 2, 15, 36: tristissimi exsilii solatium, Liv. 5, 51, 1: tristissimam exegimus noctem, most miserable, Petr. 115: sors, unhappy, miserable, Cic. Mur. 20, 42: eventus, Liv. 8, 24, 18: Kalendae, sad, dismal, Hor. S. 1, 3, 87: Hyades, id. C. 1, 3, 14: Orion, id. Epod. 10, 10: bella, id. A. P. 73: clades, id. C. 3, 3, 62: morbus, Verg. G. 4, 252: fatum, Hor. S. 1, 9, 29: jus sepulcri, Ov. M. 13, 472: officium (exsequiarum), id. ib. 12, 4: funera, Verg. G. 4, 256; Hor. Ep. 2, 2, 74: pars subiere feretro, Triste ministerium, Verg. A. 6, 223: Tartara, id. ib. 4, 243: Acheron, Sil. 13, 571: tristique palus inamabilis undā, Verg. A. 6, 438; Hor. C. 2, 14, 8: arbores, gloomy, sombre, Plin. 16, 25, 40, § 95: adspectus (arboris), id. 13, 22, 40, § 120: tristes et squalidi trunci, Sen. Ep. 12, 1.
      2. 2. Of taste: quod triste et amarum est, harsh, disagreeable, bitter, Lucr. 4, 634: suci, Verg. G. 2, 126: lupinum, id. ib. 1, 75: absinthia, Ov. P. 3, 1, 23; 3, 8, 15: epulae, Sil. 3, 281: sapor. Ov. Tr. 4, 6, 12: pocula, Tib. 1, 5, 50.
      3. 3. Of smell, offensive, foul: anhelitus oris, Ov. A. A. 1, 521.
      4. 4. As subst.: triste, is, n., a sad thing, etc. (poet.): triste lupus stabulis, maturis frugibus imbres, Arboribus venti, a sad thing, a pest, bane, Verg. E. 3, 80: interdum miscentur tristia laetis, Ov. F. 6, 463; cf.: nunc ego mitibus Mutare quaero tristia, Hor. C. 1, 16, 26. Thus Ovid called his elegies that were written in exile Tristia.
  2. II. In partic.
    1. A. Of behavior, etc., towards others.
      1. 1. Glum, gloomy, peevish, morose, ill-humored (syn.: tetricus, severus, austerus): stultitia est, ei te esse tristem, Plaut. Cas. 2, 4, 4: eia, mea Juno, non decet te esse tam tristem tuo Jovi, id. ib. 2, 3, 14: mihi erit tristior, Afran. ap. Non. 410, 2: tristis amica ingrato viro, Prop. 1, 6, 10: puella, id. 1, 10, 21: navita tristis (Charon), gloomy, sullen, Verg. A. 6, 315; so, dii, Hor. S. 1, 5, 103: Erinys, Verg. A. 2, 337: sorores, i. e. the Fates, Tib. 3, 3, 35; Sen. Tranq. 7, 6: ursa, Stat. Achill. 2, 409.
      2. 2. Stern, harsh, severe: judex tristis et integer, Cic. Verr. 1, 10, 30; cf.: cum tristibus severe, cum remissis jucunde vivere, id. Cael. 6, 13.
    2. B. Transf., of things, gloomy, sad, melancholy, stern, harsh, etc.: truculentis oculis, tristi fronte, Plaut. As. 2, 3, 21: voltus, id. Most. 3, 2, 124: fronte gravi et tristi supercilio, Plin. Pan. 41, 3: idem naturā tristiori paululo, Afran. ap. Non. 410, 2: vultus severior et tristior, Cic. de Or. 2, 71, 289; cf.: tristis severitas inest in vultu, Ter. And. 5, 2, 16: vita tristior, Cic. Off. 1, 30, 108: triste et severum genus dicendi, id. Brut. 30, 113; cf.: sermo tristis (opp. jocosus), Hor. S. 1, 10, 11: senectus, Verg. ap. Sen. Ep. 108, 29; cf.: tristis et plenus dignitatis sonus, Cic. Rep. 6, 2, 7: perfert in judiciis tristem et impexam antiquitatem, Tac. Or. 20.
      Of languages, etc.: tua tristia dicta, Verg. A. 10, 612: sententia, Ov. M. 15, 43; Liv. 8, 21, 2: responsum, id. 9, 16, 3: senatūs consultum, id. 5, 6, 2.
      Adv.: tristĕ, sadly, sorrowfully; harshly, severely: salutantes, Stat. Th. 4, 19: triste et acutum resonare, Hor. S. 1, 8, 41: rigens frons, Stat. S. 5, 1, 64.
      Comp.: flere tristius, Prop. 2, 20 (3, 13), 2: adulescentes gravius aegrotant, tristius curantur, with more difficulty, Cic. Sen. 19, 67: respondere tristius, more harshly, id. Fam. 4, 13, 5.

tristĭtas, ātis, f. [tristis], sadness (anteclass.), Pac. ap. Non. 182, 2; so Turp. ib. 182, 4.

tristĭtĭa, ae, f. [tristis], sadness, mournfulness, sorrow, grief, melancholy, gloominess, dejection (class.; syn. maestitia).

  1. I. In gen.
    1. A. Of living beings: tum ad tristitiam, tum ad laetitiam est contorquendus, Cic. de Or. 2, 17, 72: ex summā laetitiā atque lasciviā repente omnes tristitia invasit, Sall. C. 31, 1: in eādem tristitiā permanere, Caes. B. G. 1, 32: magno metu ac tristitiā sollicitari, Auct. B. Afr. 10: lacrimis ac tristitiā te tradidisti, Luccei. ap. Cic. Fam. 5, 14, 2: tu sapiens finire memento Tristitiam, Hor. C. 1, 7, 18: tristitiam compescere, Ov. M. 9, 397: esse aliquam cognatam tristitiae voluptatem, Sen. Ep. 99, 25: (vino) tristitia et cura hebetatur, Plin. 23, 1, 22, § 38: tristitiam animi resolvi, id. 24, 6, 15, § 24: subitā tristitiā implicatis militum animis, Val. Max. 1, 6, 12: cum tristitiā et maerore in vitā remanere, id. 2, 6, 14: tristitiam ad ultimam perductus, Petr. 24.
      Trop.: sol recedens quasi tristitiā quādam contrahit terram, Cic. N. D. 2, 40, 102.
    2. B. Of things: haec tristitia temporum, this sad state of the times, Cic. Att. 12, 40, 3: caeli, Plin. 2, 6, 4, § 13: indurata soli, id. 18, 21, 50, § 184: aspectus, id. 9, 9, 11, § 34: lenitate verbi rei tristitiam mitigare, hardness, harshness, Cic. Off. 1, 12, 37.
  2. II. In partic., of demeanor, moroseness, sourness, gloominess, harshness, sternness, severity, etc. (syn. severitas): an nova tristitiae causa puella tuae? Prop. 1, 18, 10: simque ego tristitiae causa modusque tuae, Ov. H. 3, 90: (risus) tristitiam ac severitatem mitigat, relaxat, Cic. de Or. 2, 58, 236; cf. id. Lael. 18, 66: illorum (philosophorum) tristitiam atque asperitatem fugiens, id. Fin. 4, 28, 79: quod ille vos tristitiā vultuque deceperit, id. Prov. Cons. 5, 12; so Quint. Inst. prooem. § 15: non conveniant barbae illi atque tristitiae, id. ib. 11, 1, 34; Plin. Ep. 1, 10, 7; 8, 21, 1; Suet. Ner. 23; Sil. 8, 612.

tristĭtĭes, ēi [tristis], = tristitia,

  1. I. sadness, mournfulness, sorrow, grief (ante- and postclass.): vultum alligat quae tristities? Pac. ap. Non. 182, 2 (Trag. Rel. v. 59 Rib.): tristitiem, Tac. A. 2, 4, 3: tristitie, Turp. ap. Non. l. l. (Com. Rel. v. 126 Rib.); App. M. 4, p. 155, 13; 9, p. 231, 2; 10, p. 239, 18.
  2. II. Personified, Tristĭtĭes, the name of a maid of Psyche, App. M. 6, p. 176, 36.

tristĭtūdo, ĭnis, f. [tristis], sadness, sorrow, grief, melancholy, dejection (post-class.): omnem de tuo pectore tristitudinem mitte, App. M. 3, p. 134; so id. Mag. p. 295, 19; Sid. Ep. 8, 11 fin.