Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

trŭcīdātĭo, ōnis, f. [trucido], a slaughtering, massacring, butchery.

  1. I. Lit.: inde non jam pugna, sed trucidatio velut pecorum fleri, Liv. 28, 16, 6: civium, Cic. Phil. 4, 5, 11.
    In plur. absol.: tantas trucidationes facis, Cato ap. Gell. 13, 24, 12.
  2. II. Transf., a cutting to pieces, cutting up, cutting off, Cels. praef. med.: arborum, a lopping, trimming, Plin. 17, 27, 45, § 257.

trŭcīdātor, ōris, m. [trucido], a slaughterer, murderer (late Lat.), Aug. Civ. Dei, 1, 1; id. Ep. 105 med.

trŭcīdo, āvi, ātum, 1, v. a. [perh. for truci-cidare, i. e. truncum caedere], to cut to pieces, to slay or kill cruelly, to slaughter, butcher, massacre (class.; syn.: obtrunco, jugulo, perimo).

  1. I. Lit.: cavete neu capti sicut pecora trucidemini, Sall. C. 58, 21; cf.: pecus diripi, trucidari, Auct. B. Afr. 20, 6: cives Romanos necandos trucidandosque curavit, Cic. Imp. Pomp. 3, 7: ne hic ibidem ante oculos vestros trucidetur, id. Rosc. Am. 5, 13: trucidando occidere, Liv. 29, 18, 14: quos ferro trucidari oportebat, eos nondum voce vulnero, Cic. Cat. 1, 4, 9; id. Rosc. Am. 5, 13: ne pueros coram populo Medea trucidet, Hor. A. P. 185: trucidatae legiones, Tac. A. 2, 45: nobilissum corpus ignobili saevitiā, Val. Max. 9, 2, 2.
  2. II. Transf., to cut up, demolish; to destroy, ruin: seu pisces seu porrum et caepe trucidas, chew up, Hor. Ep. 1, 12, 21: haec (nubes) multo si forte umore recepit Ignem, continuo magno clamore trucidat, i. e. extinguishes, Lucr. 6, 147: juventus ne effundat patrimonium, ne fenore trucidetur, Cic. Cael. 18, 42: plebem fenore, Liv. 6, 37, 2.

tructa, ae, f., = τρώκτης, a kind of trout, Isid. Orig. 12, 6.
Also called truc-tus, i, m., Plin. Val. 5, 43.

trŭcŭlentē, adv., v. truculentus fin.

trŭcŭlentĭa, ae, f. [truculentus], savageness, ferocity, roughness, harshness, truculence (very rare): tua, Plaut. Truc. 3, 2, 7: caeli, harshness, inclemency, Tac. A. 2, 24.

trŭcŭlentus, a, um, adj. [trux], savage, fierce, ferocious, stern, grim, harsh, cruel, fell (mostly poet. and in post-Aug. prose; syn.: saevus, crudelis, trux).

    1. 1. Lit.: agrestis, saevus, tristis, parcus, truculentus, tenax, Ter. Ad. 5, 4, 12; cf.: quam taeter incedebat! quam truculentus! quam terribilis aspectu, Cic. Sest. 8, 19: truculentus atque saevus, Plaut. Bacch. 4, 5, 3; id. Truc. 2, 2, 10 sq.; 3, 2, 6; Quint. 11, 3, 73; Ov. M. 13, 558: tigris etiam feris ceteris truculenta, Plin. 8, 4, 5, § 10.
      Hence, subst.: Trŭcŭlentus, i, m., a play by Plautus, Cic. Sen. 14, 50; Varr. L. L. 7, 3.
      Comp.: nulla Getis gens est truculentior, Ov. P. 2, 7, 31: quo truculentior visu foret, Tac. H. 4, 22: feta truculentior ursa, Ov. M. 13, 803: Armeniam invasit truculentior quam antea, Tac. A. 12, 50.
    2. 2. Of things: truculentis oculis, Plaut. As. 2, 3, 21: aequor, wild, stormy, Cat. 64, 179: vocibus truculentis strepere, wild, tumultuous, mutinous, Tac. A. 1, 25.
      Subst.: trŭcŭlenta, ōrum, fierce conduct or language: truculenta pelagi tulistis, Cat. 63, 16; cf. caeli, Tac. A. 2, 24: truculenta loquens, Ov. M. 13, 558.
      Sup.: truculentissimum ac nefarium facinus, Auct. Her. 4, 8, 12.
      Adv.: trŭcŭlentē or trŭcŭ-lenter, savagely, fiercely, ferociously: nolite truculenter insequi inania verba populorum, Cassiod. Var. 1, 13; Ven. Fort. Vit. S. Mart. 4, 541.
      Comp.: quod truculentius se gereret quam ceteri, Cic. Agr. 2, 5, 13: instans, Val. Max. 3, 8, 5.
      Sup.: quam potuit truculentissime eum aspexit, Quint. 6, 1, 43.

trux, ŭcis (abl. usually truci, but truce in Cic. Agr. 2, 25; Ov. Tr. 4, 7, 14), adj. [perh. τρύξ, new, unfermented wine; hence, trop.], wild, rough, hard, harsh, savage, fierce, ferocious, grim, stern (mostly poet.; cf.; truculentus, torvus).

  1. I. Of living beings: horridus ac trux tribunus plebis, Cic. Agr. 2, 25, 65: M. Catonem oratorem non solum gravem sed interdum etiam trucem esse scimus, Liv. 34, 5, 6: insectator, id. 3, 33, 7: puer, i. e. Achilles, Sen. Troad. 832: puellae, i. e. Amazons, id. Oedip. 479: tyrannus, id. Herc. Fur. 937: arietes, Plaut. Bacch. 5, 2, 29: ferae, Tib. 1, 9, 76: aper, Ov. M. 10, 715: taurus, id. ib. 7, 111; 8, 297; 9, 81: Theron, id. ib. 3, 211: blattae, ravaging, Mart. 14, 37, 2 et saep.
          1. * (β) With inf.: trux audere, bold, daring, Sil. 13, 220.
  2. II. Of things concrete and abstract: (testudo) aspectu truci, Pac. ap. Cic. Div. 2, 64, 133 (Trag. Rel. v. 3 Rib.): oculi (draconis), Cic. poët. N. D. 2, 42, 107: vultus, Hor. Epod. 5, 4: quemque vocant aliae vultum rigidumque trucemque, Ov. H. 4, 73: voltu truci, Liv. 45, 10, 8: faciesque truces oculique minaces, Luc. 7, 291: pelagus, Hor. C. 1, 3, 10: venti, Plin. 2, 36, 36, § 100: Eurus, Ov M. 15, 603: classicum, Hor. Epod. 2, 5: truci cantu, Liv. 5, 37, 8: sonor, Tac. A. 1, 65: vox, Sil. 1, 67: herbae tactu, Plin. 22, 6, 7, § 17: per lucos vetustā religione truces, Claud. Laud. Stil. 1, 229: animus, Ov. A. A. 2, 477: sententia, Liv. 29, 19, 4: genus dicendi trux atque violentum, Quint. 11, 1, 3: inimicitiae, Hor. Ep. 1, 19, 49: eloquentia, Tac. A. 6, 48: oratio, id. H 4, 42.
    Comp. and sup. given without examples in Rhemn. Palaem. p. 1369 P.
    Hence, trŭcĭter, adv., fiercely (late Lat.), Aldh. Laud. Virg. 35.