Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

ultĭo, ōnis, f. [ulciscor], a taking vengeance, avenging, revenge (not ante-Aug.; cf. vindicta): quamquam serum auxilium perditis erat, tamen ultionem petens, Liv. 31, 24, 1: ultionem violatae per vim pudicitiae confessa viro est, id. 38, 24, 10: inhumanum verbum est et quidem pro isto receptum, ultio, Sen. Ira, 2, 32, 2: voluptas ultionis, Quint. 5, 13, 6; cf. id. 7, 4, 33; Sen. Ira, 2, 32, 3; 3, 3, 3; 3, 4, 4; 3, 5, 8; 3, 27, 1; id. Clem. 1, 27, 1; 1, 27, 2; Tac. A. 2, 13; 3, 7; 4, 25 fin.; Suet. Tib. 25; Juv. 13, 2; 191 al.
Personified as a deity: aram Ultioni statuendam, Tac. A. 3, 18.
With gen. of the passion, indulgence: si ultio irae haec et non occasio cupiditatis explendae esset, Liv. 7, 30, 14.