Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

ūnĭ-ănĭmis, e, = unanimis, Schol. Juv. 5, 134.

* ūnĭ-călămus, a, um, adj. [unus], having a single stem or straw: frumentum, Plin. 18, 7, 12, § 69.

ūnĭ-caulis, e, adj. [unus], having a single stalk: genus carduorum silvestrium, Plin. 20, 23, 99, § 262: faba leguminum, id. 18, 7, 10, § 57: cuminum, id. 19, 10, 57, § 176.

ūnĭcē, adv., v. unicus fin.

ūnĭceps, cĭpĭtis, adj., one-headed (eccl. Lat.), Jul. ap. Aug. c. Sec. Resp. Jul. 5, 15.

ūnĭ-cŏlor, ōris (collat. form acc. plur. unicoloras animas, Prud. Ham. 821), adj. [unus], of one color, all of one or the same color (opp. varius, differens): sues, Varr. R. R. 2, 4, 3: oculus, Plin. 11, 37, 54, § 145: torus, Ov. M. 11, 611.

ūnĭcornis, e, adj. [unus-cornu], onehorned, having a single horn.

  1. I. Adj.: Indici boves, Plin. 8, 21, 30, § 72: animal, id. 11, 46, 106, § 255: rhinoceros, Tert. adv. Marc. 3, 18; id. adv. Jud. 10.
  2. II. Subst., Vulg. Psa. 91, 11.

ūnĭcornŭus, ui, m. [unicornis], pure Lat. for monoceros, the unicorn, Tert. adv. Marc. 3, 18; id. adv. Jud. 10; Ambros. Off. Min. 2, 16, 85.

* ūnĭcorpŏrĕus, a, um, adj. [unuscorpus], having one body, single-bodied: signum in caelo (taurus), Firm. Math. 2, 12 med.

ūnĭcŭba, ae, f. [unus-cubo], that has lain with but one husband, Hier. adv. Jovin. 1, 49 fin.

* ūnĭ-cultor, ōris, m. [unus], a worshipper of one God, a monotheist, Prud. στεφ. 13, 90.

ūnĭcus, a, um, adj. [unus], one and no more, only, sole, single (class.).

  1. I. Lit., of number: tuus unicus gnatus, Plaut. As. 1, 1, 1: gnatus, id. Poen. prol. 68; Ter. Heaut. 1, 1, 79; 3, 2, 29: gnata, id. And. 3, 3. 8; 1, 1, 73: filius, Plaut. Poen. prol. 65; id. Cas. 2, 3, 45; Ter. Heaut. 1, 1, 41; Cic. Rosc. Am. 14, 41: quid me patrem par facere’st, quoi ille’st unicus? Plaut. Capt. 1, 2, 38 (44): filia, Ter. Phorm. 4, 3, 41; Cic. Verr. 2, 1, 41, § 104; Verg. Cir. 334; Just. 1, 4, 2: consul, Liv. 7, 25, 11: maritus, Hor. C. 3, 14, 5: vestis, Plaut. Stich. 2, 2, 26: anser erat, Ov. M. 8, 684: orbis, id. ib. 13, 853: ancillula, App. M. 1, p. 112, 6.
    Strengthened by unus: qui me unum atque unicum amicum habuit, Cat. 73, 6: idque unum et prae omnibus unicum effice, App. M. 4, p. 156, 32.
    By solus: quamlubet esto Unica res quaedam nativo corpore sola, Lucr. 2, 542: unica solaque res, id. 2, 1078.
    1. B. In partic., of abstract subjects: spes unica imperii populi Romani, L. Quinctius, Liv. 3, 26, 8: unicum doloris levamentum studia, Plin. Ep. 8, 19, 1: satis tutum praesidium, quod unicum est, Cels. 7, 33: unicum afflictae mihi solamen hoc est, Sen. Troad. 703; id. Phoen. 89.
  2. II. Trop., of nature, character, or quality, alone of its kind, singular, uncommon, unparalleled, unique (cf.: egregius, eminens): homo unica est natura ac singularia, Turp. ap. Non. 491, 3: quis tamingenio unico? Afran. ap. Fest. s. v. sagaces, p. 321 Müll.: eximius imperator, unicus dux, Liv. 7, 12, 13; so, imperator, id. 6, 6, 17: vir unicus in omni fortunā, id. 7, 1, 9: juvenis, id. 8, 32, 13: dictator, id. 22, 14, 9: spectator caeli siderumque (Archimedes), id. 24, 34, 2: ultor Romanae ignominiae, id. 9, 15, 10: puer, Ov. M. 3, 454: volucris, id. ib. 8, 239; cf. id. ib. 12, 531: liberalitas, Cic. Quint. 12, 41: fides, Liv. 33, 21, 4: spes, Quint. 6, praef. § 2: mors, Luc. 4. 509: concordia, Liv. 3, 33, 8: exemplum, id. 1, 21, 21: nam tu poëta es prorsus ad eam rem unicus, singularly fit, Plaut. As. 4, 1, 3: tibi ille unicu’st, mihi etiam unico magis unicus, more than an orly one, more than a darling, Plaut. Capt. 1, 2, 47; id. Bacch. 3, 3, 3.
    1. B. Esp., in a bad sense, singularly bad, detestable (rare): unica malitia atque nequitia, Auct. Her. 3, 6, 11: scelus, Vell. 2, 7, 2: luxuria, Fest. s. v. Sardanapalus, p. 322 Müll.
      Hence, adv.: ūnĭcē, alone, solely, singularly, especially, in an extraordinary degree: aliquem unice diligere, Cic. Or. 1, 1: eximie et unice delectare, Gell. 11, 13, 4: eo ornamento P.Vergilius unice est usus, Quint. 8, 3, 24: cujus amator unice Vergilius fuit, id. 9, 3, 14: quid Tiridaten terreat, unice Securus, i. e. utterly regardless, Hor. C. 1, 26, 5: mammarum vitiis aizoum unice medetur, Plin. 26, 15, 92, § 163.
      In Plaut. with unus: me unice unum ex omnibus te atque illam amare aiebas mihi, Plaut. As. 1, 3, 56: immo unice unum plurimi pendit, id. Bacch. 2, 2, 29; id. Stich. 1, 1, 12; id. Truc. 1, 2, 91.

ūnĭ-fīnis, e, adj. [unus], possessing the same termination (eccl. Lat.), Cassiod. in Psa. 117.

ūnĭ-formis, e, adj. [unus-forma], having only one shape or form, uniform (postAug.): simplex quiddam et uniforme doceri, Tac. Or. 32: facies deorum dearumque, App. M. 11, p. 259, 3: humanum genus, id. Asclep. p. 98, 18: alimonia, Macr. S. 7, 5: institutum, Aur. Vict. Epit. 9 med.
Adv.:
ūnĭformĭter, in one and the same manner, uniformly, App. Asclep. p. 77, 18; Arn. 2, 88.

ūnĭformĭtas, ātis, f. [uniformis], uniformity (opp. varietas; post-class.), Macr. S. 7, 5 med.; Arn. 7, 212; Tert. Anim. 17 med.

ūnĭformĭter, adv., v. uniformis, fin.

ūnĭgĕna, ae (collat. form oenĭgĕ-nŏs unigenitus, Paul. ex Fest. p. 195 Müll.), adj. [unus-gigno].

  1. I. Only-begotten, only: idcirco singularem deus hunc mundum atque unigenam procreavit, Cic. Univ. 4, 10.
    In Christian authors, of Christ: dominus deusque, Paul. Nol. Carm. 5, 46; cf. unigenitus.
  2. II. Born of one parent, of one or the same family (poet.): te, Phoebe, relinquens Unigenamque simul cultricem montibus Idri, i. e. Diana, sister of Phoebus. Cat. 64, 301; of Zephyrus, as brother of Memnon, id. 66, 53.

ūnĭ-gĕnĭtus, a, um, adj. [unus-gigno], onlybegotten, only (eccl. Lat.; cf. unicus): unigenitus ille vocatur, qui parentibus solus sit, Hier. adv. Helv. 9: filius, Tert. adv Gnost. 7; Aug. Civ. Dei, 11, 24; Vulg. Johan 1, 14.

ūnĭ-jŭgus, a, um, adj. [unus-jugum]. having one yoke: vinea, fastened to a single yoke or cross-beam.

  1. I. Lit., Plin. 17, 22. 35, § 183.
  2. * II. Transf., that has been married only once: Joseph, Tert. Monog. 6 fin.

ūnĭmammae, ārum, f. plur. [unusmamma], one-breasted women, i. e. Amazons. Titian. ap. Isid. 9, 2, 64; Auct. Itin. Alex. 41; Jul. Val. Rer. Gest. Alex. 3, 50.

ūnĭmănus, a, um, adj. [unus-manus] having only one hand, one-handed.

  1. I. In gen.: puer natus, Liv. 35, 21, 3; 41, 21, 12
  2. II. Unimanus, the surname of a certain Claudius. Flor. 2, 17, 16.

ūnĭmŏdus, a, um, adj. [unus-modus]. of one fashion or sort, simple (post-class.): compages, Prud. Psych. 768: virtus, App. Dogm. Plat. 2, 15.

ūnĭnōmĭus, a, um, adj. [unus-nomen], = ὁμώνυμος, of one name, bearing the same name, Isid. 1, 6, 17.

1. ūnĭo, ĭi, ītum, 4, v. a. [unus], to join together, unite (post-Aug. and very rare; cf. conjungo): caelum mari, Tert. Anim. 17, Sulp. Sev. Chron. 2, 43, 1: corpora, Sen. Q. N. 2, 2, 4; Dig. 39, 2, 15, § 13; App. Mag. p. 283, 30.

2. ūnĭo, ōnis, f. and m. [unus].

  1. I. Fem
    1. A. The number one, oneness, unity (eccl Lat.): decas decimā unione completur, Hier. in Amos, 2, 5, 5; Tert. Monog. 4; id Res. Carn. 2 fin.
    2. B. A unity, union (late Lat.): Maria Dei unione fecunda, Hier. Ep 22, 19; 18, 14.
  2. II. Transf., concr.
    1. A. Masc., a single large pearl (cf. margarita), Plin. 9, 35, 56, § 112; 9, 35, 59, § 122; Sen. Ben. 7, 9, 4; Mart. 8, 81, 4; 12, 49, 13.
      Fem.: Cleopatranae, Treb. XXX. Tyrann. 32 fin.
    2. B. Fem., a kind of single onion caepam, quam vocant unionem rustici. Col. 12, 10, 1.

ūnĭŏla, ae, f. dim. [2. unio], a plani, otherwise unknown, App. Herb. 77.

Unĭŏnītae, ārum, m. [2. unio], Unionites, Unitarians, a religious sect that denied the Trinity, Prud. Apoth. 246 sq.

* ūnĭpĕtĭus, a, um, adj. [unus-pes], having only one stalk: urtica, Marc. Emp. 15 med.

* ūnistirpis, e. adj. [unus-stirps], having only one stem or trunk, Plin. 16, 30, 54. § 125.

ūnĭtas, ātis, f. [unus], the state of being one, oneness, unity.

  1. I. Lit.: singularis numeri unitas. Gell. 19, 8, 11: linum duplex triplexve sic tortum. ut unitas in eo facta sit, Cels. 7, 4, 4: Monotes et Henotes, id est solitas et unitas, Tert. adv. Valent. 37: alv ei, Plin. 5, 9, 9, § 48: mundi, Just. 2, 1, 14: in unitatem coire, Cels. 4, 19: inter se implicantur et quasi unitatem faciunt, Col. 11. 3, 43.
  2. II. Trop.
    1. A. Sameness, uniformity: si alterum horum diceretur Priamus alterum Hecuba, nullam unitatem assignificaret, quae apparet in lego et legi et in Priamus et Priamo, Varr. L. L. 8, § 3 Müll; foliorum unitas in suo cuique genere permanet, praeterquam populo, hederae, etc., Plin. 16, 22, 35, § 85: in unitatem venit equester ordo, are brought under one name (that of Equites), id. 33, 2, 8, § 32.
    2. B. Unity of sentiment, agreement, concord virtutes ibi esse debebunt, ubi consensus atque unitas erit: dissident vitia, Sen. Vit. Beat. 8, 5.

ūnĭter, adv. [unus], into one, together in one, conjointly, = in unum (Lucretian): cum corporis atque animaï Discidium fuerit, quibus e sumus uniter apti, Lucr. 3, 839; 3, 846; 5, 555; 5, 558: cedere, Schol. Juv. 3, 298.

ūnī̆usmŏdi, v. unus, I. B. 1.

ūnĭversālis, e, adj. [universus], of or belonging to all or the whole, universal (post-Aug.): praecepta universalia vel perpetualia, Quint. 2, 13, 14; so, quaestiones, id. 3, 5, 5; 3, 5, 12: vox, id. 8, 5, 3: nihil inveniebam aut proprium aut universale, Plin. Ep. 10, 71, 2.

ūnĭversālĭter, adv. [universalis], all together: si grex venierit universaliter uno pretio, Dig. 18, 1, 35 fin.

* ūnĭversātim, adv. [universus], al together, wholly, entirely: consecrare aliquem, Sid. Ep. 8, 2.

ūnĭversē, adv., v. universus fin.

ūnĭversim, adv. [universus], all together, as a whole (ante- and post-class.), Naev. Bell. Pun. 3, 7: generibus rerum summatim universimque utitur, Gell. 1, 3, 22.

ūnĭversĭtas, ātis, f. [universus], the whole.

  1. I. Lit.: universitas generis humani, Cic. N. D. 2, 65, 164: in universitate rerum, i. e. in the universe, id. ib. 1, 43, 120: communem rerum naturam universitatemque omnia continentem, id. ib. 1, 15, 39 B. and K.: hoc interdictum ad universitatem bonorum, non ad singulas res pertinet, Dig. 43, 2, 1: aedificii, ib. 41, 1, 7: aedium, ib. 41, 3, 23: non tantum universitati ejus attendas, verum etiam particulas persequaris, Plin. Ep. 1, 8, 3: orationis, id. ib. 2, 5, 7; cf. id. ib. 3, 15, 5: res per universitatem adquirere, in the aggregate, of succession to the entire property of a person, Gai Inst. 2, 97 sq.; 2, 191; Dig. 43, 3, 1, § 13.
  2. II. Transf., concr.
    1. A. The whole number of things, the whole world, the universe: universitatis corpus, Cic. Univ. 5; so id. ib. 12: volubilis, Plin. 2, 5, 4, § 11: ambitus terrae totius ad magnitudinem universitatis instar obtuet puncti, Amm. 15, 1, 4.
    2. B. A number of persons associated into one body, a society, company, community, guild, corporation, etc. (jurid. Lat.): universitatis sunt, non singulorum, veluti quae in civitatibus sunt theatra et stadia et similia et siqua alia sunt communia civitatum, Dig. 1, 8, 6: quae (res) publicae sunt nullius in bonis creduntur, ipsius enim universitatis esse creduntur, Gai Inst. 2, 11: quod cujusque universitatis nomine vel contra eam agetur, Dig. 3, 4, 2: de libertis universitatum, ib. 38, tit. 3; Gai Inst. 2, 11.

ūnĭversus, a, um (poet. contr., unvorsum, Lucr. 4, 262; plur. OINVORSEI, S. C. Bacch.), adj. [unus-verto, turned into one, combined into one whole],

  1. I. all together, all taken collectively, whole, entire, collective, general, universal (opp. singuli).
          1. (α) Sing.: universa provincia, Cic. Verr. 2, 2, 69, § 168: terra, id. Rep. 1, 17, 26: familia, id. Caecin. 20, 58: mare, id. Fin. 2, 34, 112; 4, 2, 3: universum mundum complecti, id. N. D. 1, 43, 120: Gallia, Hirt. B. G. 8, 39, 2: triduum, three days together, Ter. Eun. 2, 1, 18: vita, Cic. Rosc. Com. 15, 44: odium tantum ac tam universum, id. Pis. 27, 65: confusa atque universa defensio, id. Sest. 2, 5: universa et propria oratoris vis, id. de Or. 1, 15, 64: de universā philosophiā, id. Tusc. 3, 3, 6: bellum, Liv. 7, 11, 1: dimicatio, a general engagement, id. 22, 32, 2; so, pugna, id. 27, 12, 9.
            Strengthened by totus: lupus Gregem universum voluit totum avortere, Plaut. Trin. 1, 2, 134.
          2. (β) Plur.: de universis generibus rerum dicere, Cic. de Or. 2, 17, 71: ex iis rebus universis eloquentia constat, quibus in singulis elaborare permagnum est, id. ib. 1, 5, 19: ut eadem sit utilitas uniuscujusque et universorum, id. Off. 3, 6, 26: quae (virtus) etiam populos universos tueri soleat, id. Lael. 14, 50: in illum universi tela coniciunt, Caes. B. G. 5, 44; 4, 26; 7, 17: qui (Democritus) ita sit ausus ordiri: haec loquor de universis. Nihil excipit, de quo non profiteatur: quid enim esse potest extra universa? Cic. Ac. 2, 23, 73.
            Strengthened by omnes: id genus hominum omnibus Universis est adversum, Plaut. Trin. 4, 3, 40: talibus dictis universi omnes assensere, App. M. 7, p. 189.
  2. II. Substt.
    1. A. ūnĭversi, ōrum, m., the whole body of citizens, all men together: cum crudelitate unius oppressi essent universi, Cic. Rep. 3, 31, 43: et earum urbium separatim ab universis singulos diligunt (di), id. N. D. 2, 66, 165: si universi videre optimum et in eo consentire possent, nihil opus esset pluribus, id. Rep. 1, 34, 52; Suet. Galb. 10.
    2. B. ūnĭversum, i, n., the whole world, the universe: tum censet imagines divinitate praeditas inesse in universitate rerum: tum principia mentis, quae sunt in eodem universo, deos esse dicit, Cic. N. D. 1, 43, 120: genitor universi, Col. 3, 10, 10.
      1. 2. Adverb.: in universum, as a whole, in general, generally (not in Cic. or Cæs.): non nominatim, sed in universum, Liv. 9, 26, 8: terra etsi aliquando specie differt, in universum tamen aut silvis horrida aut paludibus foeda, Tac. G. 5; so id. ib. 6; Plin. 6, 17, 19, § 50.
        Hence, adv.: ūnĭversē, in general, generally (cf.: omnmo, generatim, communiter): singillatim potius quam generatim atque universe loqui, Cic. Verr. 2, 5, 55, § 143: cetera universe mandavi: illud proprie, ne pateretur prorogari nobis provincias, id. Att. 5, 2, 1; App. Dogm. Plat. 3, p. 268.

ūnĭvĭra (ūnĭvĭrĭa, Treb. XXX. Tyrann. 32; Inscr. Grut. 307, 3), ae, f. [unusvir], a woman that has had only one husband (post-class.), Tert. Exhort. ad Castit. 13; Hier. adv. Jovin. 1, 11.
Adj.: univira viduitas, Tert. adv. Psych. 8.

ūnĭvĭrātus, ūs, m., [univira], the state or condition of a woman who has married but once, Tert. Exhort. ad Castit. 13; id. ad Uxor. 1, 9; 2, 1.

ūnĭvĭrĭa, ae, v. univira.

ūnĭvŏcus, a, um, adj. [unus-vox], that has but one meaning, univocal (logical t. t.): univocis aequivoca conectere, Mart. Cap. 4, § 339; 4, § 356.