Lewis & Short

1. văgor, ātus, 1, v. dep. n. and a. [vagus], to stroll about, go to and fro, to ramble, wander, roam, range, rove (class.; syn.: erro, palor).

  1. I. Lit.: enim metuo ut possim reicere (boves) in bubile, ne vagentur, Plaut. Pers. 2, 5, 18: quae (natura) efficiat volucres huc illuc passim vagantes, Cic. Div. 2, 38, 80: cum in agris homines passim bestiarum more vagabantur, id. Inv. 1, 2, 2: tota Asia vagatur, volitat ut rex, id. Phil. 11, 2, 6: volitabit et vagabitur in foro, Auct. Her. 4, 39, 51: toto foro, Cic. de Or. 1, 40, 184; id. Font. 15, 33 (11, 23): totā urbe, Verg. A. 4, 68: tibicines feriati vagantur per urbem, Varr. L. L. 6, § 17 Müll.: Germani latius jam vagabantur, Caes. B. G. 4, 6; 1, 2; id. B. C. 1, 59: libera vagandi facultas, Hirt. B. G. 8, 32: qui populabundi in finibus Romanorum vagabantur, Liv. 3, 5, 13; 2, 60, 2: ad quattuor milia hominum frumentatum egressa cum in agris passim vagarentur, id. 36, 39, 20; 3, 58, 11; Ov. F. 1, 545; Quint. 5, 9, 12: canes circum tecta vagantur, Verg. G. 3, 540; id. A. 5, 560: circum vicos ludibundus, Suet. Ner. 26: ultra Terminum curis vagor expeditis, Hor. C. 1, 22, 11.
    Of inanimate things: luna isdem spatiis vagatur quibus Sol, Cic. N. D. 2, 40, 103: stellae sponte suā, jussaene vagentur et errent, Hor. Ep. 1, 12, 17 (cf.: stellae quae errantes et quasi vagae nominantur, Cic. Rep. 1, 14, 22): late vagatus est ignis, Liv. 5, 42, 2; cf. id. 44, 29, 6.
          1. * (β) Poet., with acc.: Ino etiam primā terras aetate vagata est, i. e. wandered through the earth, Prop. 2, 28 (3, 24), 19 (al. fugata est).
  2. II. Trop., to wander about, roam, be unsettled, waver, spread abroad, diffuse itself, etc.: speremus nostrum nomen volitare et vagari latissime, Cic. Rep. 1, 17, 26: etiam cum manent corpore, animo tamen excurrunt et vagantur, id. ib. 2, 4, 7: quorum vagetur animus errore, id. Off. 2, 2, 7: ne vagari et errare cogatur oratio, id. de Or. 1, 48, 209: eo fit, ut errem et vager latius, id. Ac. 2, 20, 66; cf. id. Div. 1, 40 88: verba ita soluta, ut vagentur, id. de Or. 3, 44, 176; cf. id. Tusc. 3, 6, 13: idcircone vager scribamque licenter, Hor. A. P. 265: non vagans oratio, sed defixa in unā re publicā, Cic. Rep. 2, 11, 22: video, qui de agri culturā scripseruntlatius vagatos, Varr. R. R. 1, 2, 13: Viennensium vitia inter ipsos residunt, nostra late vagantur, Plin. Ep. 4, 22, 7: ea fama vagatur, is spread abroad, Verg. A. 2, 17; cf. Ov. M. 12, 54: quare mors immatura vagatur, Lucr. 5, 221: vagantibus Graeciae fabulis, i. e. variously related, fluctuating, Plin. 5, 5, 5, § 31.

2. vāgor, ōris, m. [vagio], a sounding, sound: vagorem pro vagitu, Enn. (16, 32): qui clamos oppugnantis vagore volanti, Lucr. (2, 577), Fest. p. 375; cf. Non. 184, 22.