Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

vectĭārĭus, ii, m. [1. vectis], one who works the lever in machines, Vitr. 6, 9 med.

vectĭcŭlārĭus, a, um, adj.: vecticularia vita dicitur eorum, qui vectibus parietes alienos perfodiunt furandi gratiā. Cato; vecticulariam vitam vivere, repente largiter habere, repente nihil, Fest. p 378 Müll.

vectĭfer, fĕra, fĕrum, adj., having a bolt, well bolted (late Lat.), Aldh. Virg. 447.

vectīgal, ālis (gen. plur. vectigaliorum, Suet. Aug. 101; id. Calig. 16: vectigalium, id. Tib. 49), n. [vectus, from veho], a toll, tax, impost paid to the State (cf.: tributum, census, stipendium).

  1. I. Lit.: in vectigalibus non solum adventus mali, sed etiam metus ipse affert calamitatemita neque ex portu neque ex decumis neque ex scripturā vectigal conservari potest, Cic. Imp. Pomp. 6, 15; C. Gracch. ap. Gell 11, 10, 3; Caes. B C 1, 35; id. B. G. 1, 18; 1, 36: pensitare, Cic. Imp Pomp. 6, 16: imponere agro, id. Agr. 2, 21, 55 sq.: levare agrum vectigali, id. Brut. 36, 136.
    1. B. Esp., an honorarium or contribution paid to a magistrate: praetorium, Cic. Att. 5, 21, 11: aedilicium, the contribution of a province to the games instituted by an œdile, id. Q. Fr, 1, 1, 9, § 26.
  2. II. Transf, of private affairs, revenue, rents, income, etc.: vectigalia urbana rusticis (anteponantur), Cic. Off. 2, 25, 88; cf.: ex meo tenui vectigali, id. Par. 6, 3, 49; Hor. C. 3, 16, 40; Col. praef. § 27; Plin. 9, 54, 79, § 168; 26, 3, 8, § 15; Plin. Ep. 7, 18, 2 sq.
    Prov.: magnum vectigal est Parsimonia, Cic. Par. 6, 3, 49.

vectīgālĭārĭus, ii, m [vectigal], a collector or receiver of taxes: publicani et vectigaliarii, Firm. Math. 3, 13.

vectīgālis, e, adj [id.].

  1. I. Of or belonging to imposts or taxes: pecunia, i. e. impost, tribute, Cic. Verr. 2, 1, 35, § 89, cf.: annuum tributum, Just. 13, 1, 9.
    1. B. Paying tribute, subject to imposts, tributary: civitas, Cic. Verr. 2, 3, 34, § 79: agri, id. ib. 2, 3, 43, § 103: hos Suevivectigales sibi fecerunt, Caes. B. G. 4, 3; 3, 8; cf.: (Hannibal) vectigalis stipendiariusque et servus populi Romani, Liv. 21, 41, 7.
  2. II. Of or belonging to the revenue, that brings in revenue or income: equos vectigales tradere, Cic. Phil. 2, 25, 62: ita ei lecti sui contumelia vectigalis est, App. Mag. p. 323, 11: libertas, Tert. Apol. 18: quadrigae, Ascon. ap. Cic. Or. in Tog. Caud. p. 94, 14 Bait.

* vectĭo, ōnis, f. [veho], a carrying, conveyance: quadrupedum vectiones, Cic. N. D. 2, 60, 151.

1. vectis, is (acc. vectim, Varr. L. L. 5, 32, 153; abl. vecti, Prisc. p. 766; Serv. ad Verg. A. 9, 469), m. [vectigal], a strong pole or bar; esp.,

    1. 1. A lever: saxa quam maxima possunt vectibus promovent, Caes. B. C. 2, 11; 3, 40; Cic. N. D. 1, 8, 19.
      In a trial of strength: (Pompeius) cum alacribus saltu, cum velocibus cursu, cum validis vecte certabat, Sall. H. 2, 11 dub. Dietsch N. cr.
    2. 2. For moving machines, a handspike, Vitr. 6, 9.
    3. 3. For carrying, a carryingpole, Claud. IV. Cons. Hon. 571.
    4. 4. For breaking up or tearing down any thing, a crow, crow-bar: demoliri signum ac vectibus labefactare conantur, Cic. Verr. 2, 4, 43, § 94; Caes. B. C. 2, 11: cum vecti, Ter. Eun. 4, 7, 4; Hor. C. 3, 26, 7: vecte in pectus adacto, Ov. M. 12, 452.
    5. 5. For fastening a door, a bar, bolt: cum ad eum (conjectorem) retulisset quasi ostentum, quod anguis domi vectem circumjectus fuisset: tum esset, inquit, ostentum, si anguem vectis circumplicavisset, Cic. Div. 2, 28, 62; Verg. A. 7, 609; Plin. 7, 56, 57, § 125.

2. Vectis, is, f., an island south of Britain, now the Isle of Wight, Plin. 4, 16, 30, § 130; Suet. Vesp. 4.
Also called Vec-ta, f., Eutr 7, 19.

vectĭtātus, a, um, Part. [vectito, acc. to Gell. 9, 6, 3; Caper, p. 2246 P.], borne or carried about: curru quadrijugo vectitatus, Arn. 5, 183; Sol. 11, 9.

Vectĭus, i, m., the name of a Roman gens, Tac. A. 11, 30; 11, 31; 11, 35; Plin. 2, 83, 85, § 199.