Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

Ventĭdĭānus, a, um, v. Ventidius.

Ventĭdĭus, i, m., the name of a Roman gens; so P. Ventidius Bassus, a partisan of Antony, Cic. Phil. 12, 9, 23; 13, 11, 26; 13, 21, 48; 14, 7, 21; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 18, 3; Gell. 15, 4.
Hence, adj.: Ventĭdĭā-nus, a, um, Ventidian, of Ventidius: milites, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, 3: rumores, Cic. Fragm. ap. Non. 92, 21.

ventĭlābrum, i, n. [ventilo], an implement for winnowing grain, a winnowing-fork, Col. 2, 10, 14; Prud. Apoth. praef. 2, 53; Vulg. Matt. 3, 12; Ambros. in Psa. 118, Serm. 3, n. 15.

* ventĭlābundus, a, um, adj. [ventilo], swinging to and fro, wavering, Varr. ap. Non. 356, 28 dub. (al. vertilabundus).

ventĭlātio, ōnis, f. [ventilo], an airing, ventilation: uvarum, Plin. 23, 1, 6, § 10.

ventĭlātor, ōris, m. [ventilo], one who winnows grain, a winnower.

  1. I. Lit., Col. 2, 10, 14.
  2. II. Transf. (from tossing up into the air), a juggler, Quint. 10, 7, 11 Spald.; Prud. στεφ. 10, 78.

ventĭlo, āvi, ātum, 1, v. a. [ventulus], to toss, swing, brandish in the air; to fan.

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: facem, Prop. 4 (5), 3, 50: arma, Mart. 5, 31, 4: aureos nummos manu, App. M. 2, p. 126, 14.
      Absol.: quam stultum est, cum signum pugnae acceperis, ventilare! Sen. Ep. 117, 25: aliud est pugnare, aliud ventilare, id. Excerpt. Contr. 3 praef. med.: cubitum utrumque in diversum latus, Quint. 11, 3, 118: populeas ventilat aura comas, fans, sways, agitates, Ov. Am. 1, 7, 54: incendia (flatus), i. e. to fan, inflame, kindle, Sil. 17, 507: frigus, fans coolness upon him, i. e. cools him with fanning, Mart. 3, 82, 10.
      Absol.: aestate apertis foribus atque etiam aliquo ventilante cubabat, Suet. Aug. 82: ventilat aestivum digitis sudantibus aurum, i. e. tosses to and fro (as it were) in order to cool it, Juv. 1, 28: alis, Claud. in Eutr. 1, 109.
      Mid.: alio atque alio positu ventilari, to move one’s self, Sen. Tranq. 2, 10.
    2. B. In partic., econom. t. t., to toss grain into the air, in order to cleanse it from chaff, to winnow, Varr. R. R. 1, 55, 6; Col. 12, 30, 1; 1, 6, 16; Plin. 18, 30, 73, § 302; 18, 32, 75, § 322.
  2. II. Trop., to set in motion, to move, disturo, agitate, disquiet: cujus lingua quasi flabello seditionis illa tum est egentium contio ventilata, * Cic. Fl. 23, 54: nomen alicujus pro tribunalibus, i. e. to bring forward, App. Mag. p. 337, 30: vitam insontium Manibus accitis, Cod. Th. 9, 16, 5; Cod. Just. 9, 18, 6.

* ventĭo, ōnis, f. [venio], a coming: quid tibi huc ventio est, Plaut. Truc. 2, 7, 61.

ventĭto, āre, v. freq. n. [id.], to come often, be wont to come, keep coming, resort (class.): multum ad eos (Ubios) mercatores ventitant, Caes. B. G. 4, 3: cum ipse ad Scaevolam ventitarem, Cic. Leg. 1, 4, 13: ad aliquem, id. Rep. 1, 9, 14; Caes. B. G. 5, 27: in castra, id. ib. 4, 32: domum, Cic. Fam. 11, 27, 6: cum ventitabas, quo puella ducebat, Cat. 8, 4: ad potum (elephanti), Sol. 52 med.