No entries found. Showing closest matches:
Ventĭdĭānus, a, um, v. Ventidius.
Ventĭdĭus, i, m., the name of a Roman gens; so P. Ventidius Bassus, a partisan of Antony, Cic. Phil. 12, 9, 23; 13, 11, 26; 13, 21, 48; 14, 7, 21; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 18, 3; Gell. 15, 4.
Hence, adj.: Ventĭdĭā-nus, a, um, Ventidian, of Ventidius: milites, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, 3: rumores, Cic. Fragm. ap. Non. 92, 21.
ventĭlābrum, i, n. [ventilo], an implement for winnowing grain, a winnowing-fork, Col. 2, 10, 14; Prud. Apoth. praef. 2, 53; Vulg. Matt. 3, 12; Ambros. in Psa. 118, Serm. 3, n. 15.
* ventĭlābundus, a, um, adj. [ventilo], swinging to and fro, wavering, Varr. ap. Non. 356, 28 dub. (al. vertilabundus).
ventĭlātio, ōnis, f. [ventilo], an airing, ventilation: uvarum, Plin. 23, 1, 6, § 10.
ventĭlātor, ōris, m. [ventilo], one who winnows grain, a winnower.
- I. Lit., Col. 2, 10, 14.
- II. Transf. (from tossing up into the air), a juggler, Quint. 10, 7, 11 Spald.; Prud. στεφ. 10, 78.
ventĭlo, āvi, ātum, 1, v. a. [ventulus], to toss, swing, brandish in the air; to fan.
- I. Lit.
- A. In gen.: facem, Prop. 4 (5), 3, 50: arma, Mart. 5, 31, 4: aureos nummos manu, App. M. 2, p. 126, 14.
Absol.: quam stultum est, cum signum pugnae acceperis, ventilare! Sen. Ep. 117, 25: aliud est pugnare, aliud ventilare, id. Excerpt. Contr. 3 praef. med.: cubitum utrumque in diversum latus, Quint. 11, 3, 118: populeas ventilat aura comas, fans, sways, agitates, Ov. Am. 1, 7, 54: incendia (flatus), i. e. to fan, inflame, kindle, Sil. 17, 507: frigus, fans coolness upon him, i. e. cools him with fanning, Mart. 3, 82, 10.
Absol.: aestate apertis foribus atque etiam aliquo ventilante cubabat, Suet. Aug. 82: ventilat aestivum digitis sudantibus aurum, i. e. tosses to and fro (as it were) in order to cool it, Juv. 1, 28: alis, Claud. in Eutr. 1, 109.
Mid.: alio atque alio positu ventilari, to move one’s self, Sen. Tranq. 2, 10.
- B. In partic., econom. t. t., to toss grain into the air, in order to cleanse it from chaff, to winnow, Varr. R. R. 1, 55, 6; Col. 12, 30, 1; 1, 6, 16; Plin. 18, 30, 73, § 302; 18, 32, 75, § 322.
- II. Trop., to set in motion, to move, disturo, agitate, disquiet: cujus lingua quasi flabello seditionis illa tum est egentium contio ventilata, * Cic. Fl. 23, 54: nomen alicujus pro tribunalibus, i. e. to bring forward, App. Mag. p. 337, 30: vitam insontium Manibus accitis, Cod. Th. 9, 16, 5; Cod. Just. 9, 18, 6.
* ventĭo, ōnis, f. [venio], a coming: quid tibi huc ventio est, Plaut. Truc. 2, 7, 61.
ventĭto, āre, v. freq. n. [id.], to come often, be wont to come, keep coming, resort (class.): multum ad eos (Ubios) mercatores ventitant, Caes. B. G. 4, 3: cum ipse ad Scaevolam ventitarem, Cic. Leg. 1, 4, 13: ad aliquem, id. Rep. 1, 9, 14; Caes. B. G. 5, 27: in castra, id. ib. 4, 32: domum, Cic. Fam. 11, 27, 6: cum ventitabas, quo puella ducebat, Cat. 8, 4: ad potum (elephanti), Sol. 52 med.