No entries found. Showing closest matches:
verbĕrātĭo, ōnis, f. [verbero], a striking, beating.
- I. Lit.: flagellorum castigatio, vinculorum verberatio, Dig. 48, 19, 7; 47, 10, 5, § 1.
- II. Trop., chastisement, punishment: mirificam mi verberationem cessationis epistulā dedisti, i. e. satisfaction, amends (with reference to an expression previously used: verberavi te cogitationis tacito convicio), Q. Cic. ap. Cic. Fam. 16, 27, 1 Orell. N. cr.; cf. id. ib. 16, 26, 1.
* verbĕrātor, ōris, m. [verbero], a beater, flogger, Prud. στεφ. 9, 38.
* verbĕrātus, ūs, m. [verbero], a beating: si (aqua) e sublimi dejecta verberatu corripiat aëra, Plin. 31, 3, 23, § 39.