Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

1. victor, ōris, m. [vinco].

  1. I. In gen., a conqueror, vanquisher, victor.
    1. A. Prop.
      1. 1. Absol.: quod (sc. stipendium) victores victis imponere consuērint, Caes. B. G. 1, 44: multa victori, eorum arbitrio, per quos vicit, etiam invito facienda sunt, Cic. Fam. 4, 9, 3.
      2. 2. With gen.: omnium gentium victor, Cic. Pis. 7, 16: ille exercitus tot divitissimarum gentium victor, Curt. 10, 2, 11: Atheniensium, id. 3, 10, 4; 3, 10, 7; 6, 6, 4; 7, 10, 6.
        Esp., with belli or bellorum: ut meus victor vir belli clueat, Plaut. Am. 2, 2, 15: cujus belli (i. e. cum Antiocho) victor L. Scipio laudem adsumpsit, etc., Cic. Mur. 14, 31: victores bellorum civilium vincere, id. Marcell. 4, 12; Tac. A. 1, 19: Camillus trium simul bellorum victor, Liv. 6, 4, 1: Paulum tanti belli victorem, id. 45, 36, 7; Vell. 2, 55, 2; Stat. Th. 9, 625: Macedones, tot bellorum in Europā victores, Curt. 3, 10, 4; Tac. H. 2, 28; 4, 58; cf.: omnis generis certaminum (Hercules), Vell. 1, 8, 2: pancratii, Plin. 34, 8, 19, § 79.
      3. 3. With abl.: cum civili bello victor iratus respondit, etc., Cic. Tusc. 5, 19, 56: bello civili victores victosque numquam coalescere, Tac. H. 2, 7 Halm (Ritter, belli civilis).
    2. B. Fig. (rare; not in Cic.): animus libidinis et divitiarum victor, master of, Sall. J. 63, 2: victor propositi, successful in, Hor. Ep. 1, 13, 11.
  2. II. Esp.
    1. A. Victor, the Conquering, the Victorious, an epithet of Jupiter, Inscr. Grut. 23, 8 sq.
      Of Hercules, Macr. S. 8, 6.
    2. B. In appos., = vincens, superior.
      1. 1. Prop., victorious, conquering (cf. Zumpt, § 102, n. 2; Madv. § 60, obs. 2).
        1. a. Of living beings: tantum exercitum victorem, Caes. B. G. 7, 20 fin.: pejus victoribus Sequanis, quam Aeduis victis accidisse, id. ib. 1, 31: galli (aves) victi silere solent, canere victores, Cic. Div. 2, 26, 56: victores Graii, Ov. M. 13, 414: equus, Verg. G. 3, 499: taurus, Luc. 2, 605; cf. Verg. A. 2, 329; 10, 409; 11, 565; Ov. M. 2, 437.
          Esp., with discedo, abeo, redeo, revertor, etc. (= the more freq. superior discedo, etc.): victores victis hostibus legiones reveniunt domum, Plaut. Am. 1, 1, 33: meminerant ad Alesiam magnam se inopiam perpessosmaximarum gentium victores discessisse, Caes. B. C. 3, 47: ita certe inde abiere Romani ut victores, Etrusci pro victis, Liv. 2, 7, 3; 34, 19, 2: nisi victores se redituros ex hac pugnā jurant, id. 2, 45, 13: victores reverterunt, id. 7, 17, 5; Suet. Aug. 1; 29; Val. Max. 1, 8, 5; 8, 7, 1.
        2. b. With abl.: victor virtute fuisset, Sall. J. 55, 1.
      2. 2. Of things: abstulit has (sc. naves) … Aestus, et obnixum victor detrusit in Austrum, Luc. 9, 334.
    3. B. Meton., of or belonging to a conqueror, triumphal: in curru, Caesar, victore veheris, Ov. Tr. 4, 2, 47.

2. Victor, ōris, m.: S. Aurelius, a Roman historian of the fourth century A.D., Amm. 21, 10, 6.

victōrĭa, ae, f. [victor].

  1. I. Prop., victory.
    1. A. In war.
      1. 1. Absol.: cernere de victoriā, Enn. ap. Non. p. 511, 9 (Trag. Rel. v. 206 Vahl.): insignia victoriae, non victoriam reportare, Cic. Imp. Pomp. 3, 8; cf.: exercitus plus victoriae quam praedae deportavit, prestige, Curt. 10, 2, 11: reverti cum victoriā, Just. 2, 5, 2: concurritur: horae Momento cita mors venit aut victoria laeta, Hor. S. 1, 1, 8.
        Plur.: illum diem omnes labores et victorias confirmaturum, Sall. J. 49, 3.
      2. 2. With gen.: utrl magni victoria sit dati regni, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 108 (Ann. v. 91 Vahl.): extremum malorum omnium esse civilis belli victoriam, Cic. Fam. 9, 6, 3: clementiam in victoriā belli civilis admirabilem exhibuit, Suet. Caes. 75 init.
        Plur.:
        haec bella gravissima victoriaeque eorum bellorum clarissimae, Cic. Mur. 14, 31.
      3. 3. With de and abl.: cum Canulejus victoriā de patribusingens esset, Liv. 4, 6, 5: Africanus ob egregiam victoriam de Hannibale Poenisque appellatus, id. 21, 46, 8; 25, 39, 17: de Vejentibus, id. 5, 15, 1: quantaecumque, de Romanis tamen, victoriae partae fama, id. 27, 31, 3: Philippi de Atheniensibus victoriam praeferebat, Curt. 8, 1, 33; Just. 31, 3, 9.
      4. 4. With ab and abl.: ut ab illo insignia victoriae, non victoriam reportarent, Cic. Imp. Pomp. 3, 8.
      5. 5. With ex and abl.: gens una populi Romani saepe ex opulentissimā Etruscā civitate victoriam tulit, Liv. 2, 50, 2: ex Campanis victoriam pepererunt, id. 7, 34, 13: Domitii ex Arvernis victoria fuit nobilis, Vell. 2, 10, 2.
    2. B. In law contests, etc.
      1. 1. In gen.: victoria penes patres fuit, Liv. 4, 50: ex collegā victoriam quaerere, id. 2, 44; cf. Ov. F. 2, 811; id. A. A. 2, 539.
      2. 2. With gen.: litium, Plin. 29, 3, 12, § 54.
  2. II. Transf.
    1. A. Personified: Victoria, as a Roman goddess, Victory: Neptunus, Virtus, Victoria, Plaut. Am. prol. 42; cf. Cic. N. D. 2, 23, 61; id. Div. 1, 43, 98; Ov. M. 8, 13; Inscr. Orell. 387; 1803; 1838; cf. Varr. L. L. 5, § 62 Müll.
    2. B. A battle-cry, shout of victory: suo more victoriam conclamant, Caes. B. G. 5, 37.
    3. C. A statue of Victory; in a lusus verbb.: nam qui Victorias aureas in usum belli conflari volebat, ita declinavit, victoriis utendum esse, Quint. 9, 2, 92.

victōrĭālis, e, adj. [victoria], of or belonging to victory (late Lat.).

  1. I. Adj.: dies, day of victory, i. e. when victories are celebrated, Treb. Gall. 3: scipio, Cassiod. Var. 6, 1.
  2. II. Subst.: victōrĭālis, is, f., a plant, called also Idaea Daphne, App. Herb. 58; Isid. 10, 210.

1. victōrĭātus, i, m. (i. e. nummus) [Victoria].

  1. I. A silver coin stamped with the image of Victory, = quinarius; in Varro’s time worth half a denarius, Varr. L. L. 10, § 41 Vahl.; Cato, R. R. 15, 2; Cic. Font. 5, 9; Liv. 41, 13, 7; Quint. 6, 3, 80.
  2. II. As an apothecaries’ weight, Marc. Emp. 15; Scrib. Comp. 28, 26.

2. victōrĭātus, a, um, Part. [victoria], gained by victory (late Lat.): plus victoriatum est quam injuriatum, Tert. adv. Gnost. 6.

Victōrĭŏla, ae, f. dim. [victoria, II. A.], a little statue of Victory, Cic. N. D. 3, 34, 84.

victōrĭōsus, a, um, adj. [victoria], victorious (ante- and post-class.; cf. victor, II. B.), Cato ap. Gell. 4, 9, 12.
As an epithet of the emperor Probus, Nummus ap. Eckhel. D. N. V. 7, p. 505.
Sup.: vir, Sid. Ep. 5, 6: PRINCIPES, Inscr. Grut. 170, 5; Inscr. Orell. 1045.