Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

vīcēni (collat. form vīgēni, Col. 4, 30, 2), ae, a, num. distrib. adj. [viginti], twenty each, twenty distributively.

  1. I. Lit.: si duae res quae conferuntur, vicenas habent partes, Varr. L. L. 10, § 5 Müll.: annos nonnulli vicenos in disciplinā permanent, Caes. B. G. 6, 14: militibus denarios quinos vicenos diviserunt, Liv. 41, 7, 3; Col. 3, 3, 7; Plin. 7, 49, 50, § 163; 8, 51, 77, § 205.
    Gen. vicenūm, Plin. 6, 23, 26, § 98: vicenūm quinūm, Front. Aquaed. 29; 47; Col. 12, 18, 7.
  2. II. Transf., in gen., twenty: diebus vicenis interpositis, an interval of twenty days, Plin. 25, 8, 49, § 88; Mart. 4, 26, 3.

vīcēsĭmus or vīcensĭmus (collat. form vīgēsĭmus, Varr. R. R. 3, 9, 21; Caes. B. C. 3, 34; Sall. C. 47, 2; Col. 5, 1, 10; Manil. 4, 462 al.; but not in Cic.), a, um, ord. num. adj. [viginti], the twentieth.

  1. I. Adj.: annus, Plaut. Capt. 5, 3, 3: intra annum vicesimum, Caes. B. G. 6, 21: annum jam tertium et vicesimum regnat, Cic. Imp. Pomp. 3, 7: censores vicesimi sexti a primis censoribus, Liv. 10, 47, 2: litteras mihi Cornificius altero vicesimo die reddidit, Cic. Fam. 12, 25, 1: Acastus cum litteris praesto fuit uno et vicesimo die, id. ib. 14, 5: vicesimo die lunae, id. Fin. 2, 31, 101: vicesima luna sacrificant, Plin. 35, 2, 2, § 5: sexto et vicesimo anno, Nep. Lys. 1, 1: legio, Tac. A. 1, 51.
  2. II. Subst.: vīcēnsĭ-ma (-suma), ae, f. (i. e. pars), the twentieth part, as a tax; so the twentieth part or five per cent. of the crop, Liv. 43, 2, 12 Weissenb. ad loc.; of the value of a slave that was manumitted, Cic. Att. 2, 16, 1; Liv. 7, 16, 7; Petr. 58; 71.
    Called also VICESIMA LIBERTATIS, Inscr. Orell. 3131; 3338.
    As exportduty: portorii, Cic. Verr. 2, 2, 75, § 185.
    As a tax on inheritances, Plin. Ep. 7, 14, 1; id. Pan. 37.

vīgēni, ae, a, v. viceni.

vĭgĕo, ēre, v. n. [Sanscr. ugras, mighty; Gr. ὑγιής, sound; cf. Lat. vegeo, vigil, augeo], to be lively or vigorous; to thrive, flourish, bloom; to be in honor, esteem, repute, etc. (class.; mostly of things, concrete and abstract; cf. valeo).

  1. I. In gen.: quae a terrā stirpibus continentur, arte naturae vivunt et vigent, Cic. N. D. 2, 33, 83: quod sentit, quod sapit, quod vivit, quod viget, id. Tusc. 1, 27, 66: sive occiderit animus sive vigeat, id. ib. 1, 43, 104: vegetum ingenium in vivido pectore vigebat, Liv. 6, 22, 7: Volsci fessiRomani vigentes corporibus, id. 2, 30, 14: animus Laetitiā viget, Lucr. 3, 150: nos animo duntaxat vigemus, etiam magis quam cum florebamus, Cic. Att. 4, 3, 6: memoriā vigere, id. de Or. 2, 87, 355: viget aetas, animus valet, Sall. C. 20, 10: fama Mobilitate viget, Verg. A. 4, 175: nec viget quicquam simile aut secundum, Hor. C. 1, 12, 18: cujus facta viva nunc vigent, Naev. ap Gell. 6, 8, 5: vigebant studia rei militaris, Cic. Cael. 5, 12: audacia, largitio, avaritia vigebant, Sall. C. 3, 3: tui politici libri omnes vigent, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 4: quem (Philonem) in Academiā maxime vigere audio, i. e. is in the highest repute or esteem, Cic. de Or. 3, 28, 110; so id. ib. 1, 11, 45; id. Fam. 7, 33, 1: Harmodius in ore et Aristogito … viget, id. Tusc. 1, 49, 116: regum conciliis, Verg. A. 2, 88.
  2. II. Of persons, to live, be alive: Persarum vigui rege beatior. Hor. C. 3, 9, 4; 3, 9, 8: ab tergo Alpes urgent, vix integris vobis ac vigentibus transitae, Liv. 21, 43, 4.

vĭgesco, gŭi, 3, v. inch. n. [vigeo], to become lively or vigorous; to thrive, to begin to flourish or bloom (class.): de niloque renata vigescere copia rerum, Lucr. 1, 674; 1, 757: jam laeti studio pedes vigescunt, Cat. 46, 8: vestrae tum arae, vestrae religiones viguerunt, vestra vis valuit, Cic. Mil. 31, 85: diu legiones Caesaris viguerunt, nunc vigent Pansae, vigent Hirtii, etc., id. Phil. 11, 15, 39: summis honoribus et multā eloquentiā, Tac. A. 14, 19.

vīgēsĭmus, a, um, v. vicesimus.

vīgessis, is, m. [viginti-as], twenty asses, Mart. 12, 76, 1; Mart. Cap. 7, § 737.