Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

vulnĕrābĭlis (voln-), e, adj. [vulnero], wounding, injurious (late Lat.): materia, Cael. Aur. Acut. 3, 17, § 171.

vulnĕrārĭus (voln-), a, um, adj. [vulnus], of or belonging to wounds.

  1. I. Adj.: emplastrum, a plaster for wounds, Plin. 23, 4, 40, § 81; 34, 11, 27, § 114.
  2. II. Subst.: vulnĕrārĭus, ii, m., a surgeon, Plin. 29, 1, 6, § 13.

vulnĕrātĭo (voln-), ōnis, f. [vulnero], a wounding, wound.

  1. I. Lit., Cic. Caecin. 16, 47; Hirt. B. G. 8, 47; Cael. Aur. Tard. 2, 1, 27.
  2. II. Trop., an injuring, injury: famae, salutis, Cic. Pis. 20, 47.

vulnĕrātor (voln-), ōris, m. [vulnero], a wounder; trop., an injurer (late Lat.): gentium, Hier. in Isa. 14, 12.

vulnĕro (voln-), āvi, ātum, 1, v. a. [vulnus], to wound, to hurt, or injure by a wound (syn.: saucio, ferio).

  1. I. Lit.: neu quis quem prius vulneret, quam illum interfectum viderit, Caes. B. G. 5, 58: L. Cotta legatus in adversum os fundā vulneratur, id. ib. 5, 35 fin.: plerosque jacula tormentis aut manu emissa vulnerabant, Sall. J. 57, 6: acie ipsā et ferri viribus vulnerari, Cic. Sest. 10, 24: corpus vulneratum ferro, id. Red. in Sen. 3, 7: (aper) vulnerat armentum, Ov. M. 11, 372.
    With acc. of part affected: ipse volneratus umerum, femur, Plin. 7, 28, 29, § 103.
    1. B. Transf., of things: Romanorum duae naves fractae sunt, vulneratae aliquot, Liv. 37, 30, 9: multis ictibus vulnerata navis erat, id. 37, 24, 8: Scythicorum (smaragdorum) tanta duritia est, ut non queant vulnerari, cannot be injured, defaced, Plin. 37, 5, 16, § 64.
  2. II. Trop., to wound, hurt, injure, pain, etc.: aliquem voce, Cic. Cat. 1, 4, 9: virorum hoc animos vulnerare posset, Liv. 34, 7, 7: laesus ac vulneratus reus, Quint. 7, 2, 30: gravior ne nuntius aures Vulneret, Verg. A. 8, 583; cf.: vulnerant aures eorum praecepta continentiae, Lact. 7, 1, 14: (amor) mea vulnerat arcu Pectora, Ov. A. A. 1, 21: fortunae vulneror ictu, id. P. 2, 7, 41: crimine vulnerari, id. H. 18 (19), 105.