Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. casso, āvi, ātum, 1, v. a. [cassus] (late Lat.).

  1. I. In gen., to bring to naught, destroy, trop., Sid. Ep. 1 fin.
  2. II. In the Lat. of the jurists, to annul, make null or void, = abrogo, Cod. Th. 11, 1, 3 al.

2. casso (caso), avi, atum, 1, v. n., rare collat. form of quasso (only in Plautus), to shake, waver: ubi bacchabatur aula, cassabant cadi, Plaut. Mil. 3, 2, 41; cf. v. 37: capitibus cassantibus, id. Bacch. 2, 3, 71; cf. quasso, II.

quasso (old form casso, Plaut. Bacch. 2, 3, 71 Ritschl), āvi, ātum, 1, v. freq. a. and n. [quatio].

  1. I. Act., to shake or toss violently (class.).
    1. A. Lit.: ecus saepe jubam quassat, Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. v. 506 Vahl.): caput, Plaut. Merc. 3, 4, 15; Verg. A. 7, 292; Val. Fl. 1, 526: Etruscam pinum, Verg. A. 9, 521: hastam, id. ib. 12, 94; Ov. A. A. 1, 696: monumenta, Plin. Ep. 8, 17, 5: lampade, of the Furies, Sil. 2, 611; cf. lampada, Verg. A. 6, 587.
      Pass., in mid. force, tremble: quassantur membra metu, Sen. Phoen. 530.
      1. 2. In partic.
        1. a. To shatter, shiver, to break or dash to pieces, to batter, make leaky: quassatis vasis, Lucr. 3, 434: quassata ventis classis, Verg. A. 1, 551: quassata domus, Ov. Tr. 2, 83; cf.: hordeum sub molā, App. M. p. 194, 35: harundinem, Petr. S. 134.
        2. b. To strike or shake: ramum Lethaeo rore madentem super utraque quassat Tempora, Verg. A. 5, 854.
    2. B. Trop., to shake, shatter, impair, weaken: quassatā re publicā, Cic. Sest. 34, 73; id. Marc. 8, 24: quassatum corpus, shattered, enfeebled, Suet. Aug. 31: ingenia vitia quassant, Sil. 11, 428: tempora quassatus, of a drunkard, fuddled, beclouded, disordered, id. 7, 202; cf.: quassus, B. s. v. quatio: IVVENTAM FLETV, to disfigure, impair, Inscr. Grut. 607, 4: harundo quassata, a bruised reed, Vulg. Matt. 12, 20.
    3. C. Esp., of countries, communities, etc., to disturb, unsettle, throw into confusion: quassata Placentia bello, Sil. 8, 593: bellis urbs, id. 7, 252.
  2. II. Neutr., to shake itself, to shake (poet.): cassanti capite incedit, Plaut. As. 2, 3, 23 (Ussing, quassanti): quassanti capite, App. M. 4, p. 156, 7; 3, p. 140, 28: siliquā quassante, rattling, Verg. G. 1, 74.
    Plur.: capitibus quassantibus, Plaut. Bacch. 2, 3, 71.