Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

con-demno, āvi, ātum, 1, v. a. [damno].

  1. I. To sentence, condemn, convict (in good prose; rare in the poets).
    1. A. In judicial proceedings (opp. absolvo); constr. aliquem, with gen., abl., de aliquā re, later with ad or in aliquid, or with ut.
          1. (α) Aliquem: hunc per judicem condemnabis, cujus de re nullum est arbitrium? Cic. Rosc. Com. 9, 25; 9, 26: Scamandrum, Fabricium, id. Clu. 22, 59 sq.: qui cum judex esset, pecuniam acciperet ab accusatore ut reum condemnaret, id. Verr. 1, 13, 39: omnis de consilii sententiā, id. ib. 2, 5, 44, § 114: aliquem judicio turpissimo, id. Rosc. Am. 39, 113: ceteros causā incognitā, id. N. D. 2, 29, 73: L. Murenam, Quint. 5, 10, 99: super quadraginta reos ex diversis criminibus una sententia, Suet. Calig. 38: aliauem multā inrogatā, id. Tib. 3 et saep.: hunc hominem Veneri absolvat, sibi condemnat, for his own benefit, Cic. Verr. 2, 2, 8, § 22; cf.: illum libertum illi patrono HS. X. milia condemnare, i. e. to pay him, Gai Inst. 4, 46.
            Pass. with kindr. acc.: quasi ei, qui magnā fide societatem gererent, arbitrium pro socio condemnari solerent, in an arbitration on the partnership, Cic. Quint. 3, 13: quidquid hereditario nomine condemnatus esset, Gai Inst. 2, 252.
            And in jurid. formulae, also in act. with acc. of that to or in which one is condemned or mulcted: judex, si condemnat, certam pecuniam condemnare debet, Gai Inst. 4, 52; 4, 48: usuras usurarum, Dig. 42, 1, 27.
          2. (β) With acc. and gen.: aliquem ambitūs, Cic. Clu. 36, 98; Suet. Caes. 9: aliquem capitis, capitally, Cic. de Or. 1, 54, 233; Suet. Dom. 11: injuriarum, Cic. Verr. 2, 2, 8, § 22: pecuniae publicae, id. Fl. 18, 43: rerum capitalium, Sall. C. 36, 2: sponsionis, Cic. Caecin. 31, 91: voti, obliged to fulfil his vow (because his wish was granted), Titin. ap. Non. p. 277, 6 (Com. Rel. v. 153 Rib.); Turp. ib. (Com. Rel. v. 128 ib.); cf.: damnare voti, Liv. 10, 37, 16.
          3. (γ) With acc. and abl.: aliquem eodem crimine, Cic. Fam. 2, 1, 1: actionibus famosis, Dig. 3, 2, 6, § 1 sq.: capitali poenā, Suet. Dom. 14: certā pecuniā, to a certain sum, Dig. 10, 1, 3; cf.: minori pecuniā, ib. 27, 3, 20.
          4. (δ) Acc. and de aliquā re: aliquem de aleā, Cic. Phil. 2, 23, 56: de ambitu, Suet. Caes. 41.
            (ε) Acc. and ad aliquid: aliquem ad metalla, et munitiones viarum aut bestias, Suet. Calig. 27; cf.: ad bestias, id. Claud. 14 fin.: ad mortem, Tac. A. 16, 21; Lact. 6, 23, 20: ad pecuniam, Dig. 26, 9, 5.
            (ζ) Acc. and in aliquid: in antliam, Suet. Tib. 51: in solidum, Dig. 27, 3, 21: in certam quantitatem, ib. 46, 1, 45.
            (η) Acc. and ut: condemnatus, ut pecuniam solvat, Dig. 42, 1, 4.
    2. B. Transf., in gen., to condemn, to accuse of, charge with; to blame, disapprove: vestra amatis; ceteros causā incognitā condemnatis, Cic. N. D. 2, 29, 73: factum judicio amicorum, id. Pis. 17, 39; id. Prov. Cons. 10, 25: sceleris generum suum, id. Fam. 14, 14, 2: aliquem inertiae, id. de Or. 1, 38, 172: aliquem summae iniquitatis, Caes. B. G. 7, 19; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 1: Gabinii litteras quādam notā atque ignominiā condemnastis, Cic. Prov. Cons. 10, 25.
  2. II. To urge the condemnation of a person, to effect it, to prosecute (rare): ego hoc uno crimine illum condemnem necesse est, Cic. Div. in Caecil. 10, 30; id. Verr. 2, 5, 69, § 177; id. Rosc. Com. 9, 25 al.: tanto apud judicem hunc argenti condemnabo facilius, Plaut. Most. 5, 1, 50: Fannium Caepionemreum majestatis apud judices fecit et condemnavit, Suet. Tib. 8; id. Vit. 2; Dig. 23, 3, 33; cf. damno.