Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

dē-fŭgĭo, fūgi, 3, v. a. and n.

  1. I. Act.
    1. A. With acc., to run away from; to flee, shun, avoid: fugiendo devitare (class.): aditum alicujus sermonemque, Caes. B. G. 6, 13, 7: proelium, id. B. C. 1, 82, 2: patriam, Cic. Rep. 2, 19, 34 (dub.): munus, id. ib. 6, 15; id. Att. 8, 3, 4: injurias fortunae defugiendo relinquas, id. Tusc. 5, 41, 118: eam disputationem, id. de Or. 1, 23 fin.: contentiones, inimicitias, vitae dimicationes, id. Planc. 32: auctoritatem, to withdraw from responsibility, Plaut. Poen. 1, 1, 19; Ter. Eun. 2, 3, 98; Cic. Sull. 11, 33 et saep.
    2. B. With quin and subj.: nec tamen defugio quin dicam quae scio, Varr. R. R. 2, 4, 2.
    3. C. Absol., to shun, avoid, escape: rempublicam suscipiant: sin timore defugiant, etc., Caes. B. C. 1, 32, 7.
  2. II. Intrans., to escape by flight, run away: circa ripam Tiberis, quo sinistrum cornu defugit, Liv. 5, 38.

* dē-fŭgo, āre, v. a., to drive away, remove: capillos, Theod. Prisc. 1, 4.