Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

dēlībĕrātus, a, um, Part. and P. a., from delibero.

dē-lībĕro, āvi, ātum, 1, v. a. [de and libro, libra; cf. Paul. ex Fest. p. 74, 1 Müll.: deliberare a libella, qua quid perpenditur dictum], to weigh well in one’s mind, to consider maturely, deliberate respecting a thing; to take counsel, consult, advise upon (freq. and class.; for syn. cf. cogito, agito, volvo, reputo, perpendo, meditor, commentor, consulo).

  1. I. Prop.
    1. A. In gen.: re deliberata, post diem tertium ad Caesarem reversuros, Caes. B. G. 4, 9; so, re deliberata, id. B. C. 1, 10: delibera hoc, dum ego redeo, Ter. Ad. 2, 1, 42: de summa rerum deliberare, Caes. B. C. 2, 30: de geographia etiam atque etiam, Cic. Att. 2, 7: de necanda filia, Suet. Aug. 65: de singulis articulis temporum, id. Claud. 4 al.: deliberare Velitne an non, Ter. Hec. 3, 5, 58: utrum … an (with concoquere), Cic. Rosc. Com. 15, 45: an recipiat, Quint. 7, 1, 24; cf.: quando incipiendum sit, id. 12, 6, 3: ego amplius deliberandum censeo, Ter. Ph. 2, 4, 17; so absol., Caes. B. G. 1, 7 fin.; Cic. Off. 1, 3, 9; Quint. 3, 8, 35 sq.; Vulg. 2 Reg. 21, 13 al.: cum aliquo de salute fortunisque alicujus, Cic. Att. 11, 3; Liv. 32, 34; cf.: cum judicibus quasi deliberamus, Quint. 9, 2, 21: cum cupiditate id est cum animi levissima parte deliberat, takes counsel of, Cic. Fin. 2, 34, 115: cum materia, Quint. 3, 7, 16: cum causis, id. 7, 10, 10: cum re praesenti, id. 9, 4, 117.
      Pass. impers.: deliberatur de Avarico in communi concilio, incendi placeret an defendi, Caes. B. G. 7, 15, 3: ut utri potissimum consulendum sit deliberetur, Cic. Inv. 2, 58, 174 al.
      Prov.: deliberando saepe perit occasio, Pub. Syr. 140 (Rib.): deliberandum est saepe, statuendum est semel, id. 132.
    2. B. In partic.
      1. 1. (Like consulo, no. I. B. 1.) To consult an oracle (only in Nepos): ex his delecti Delphos deliberatum missi sunthis consulentibus, etc., Nep. Milt. 1, 2: so with consulere, id. Them. 2, 6.
      2. 2. Pass. impers.: deliberari, to be maturely discussed, hence to be in doubt, usually with potest, non potest, etc.: ex eo deliberari poterit, ducenda necne alvus sit, Cels. 3, 13, § 12: neque maneatis aut abeatis deliberari potest, i. e. you must certainly go away, Liv. 7, 35, 8: M. Aemilius, qui pejor an ignavior sit, deliberari non potest, Sall. Hist. Fr. 1, 48, 3. Cf.: nemo deliberat, no one doubts, etc., Min. Fel. 35, 4.
  2. II. Meton. (causa pro effectu), to resolve, determine, after deliberation (rare in the verb. finit.; usually in the part. perf., with inf. or acc. and inf.): quod iste certe statuerat ac deliberaverat non adesse, Cic. Verr. 2, 1, 1: (Cleopatra) deliberata morte ferocior, * Hor. Od. 1, 37, 29: certum ac deliberatum est me illis obsequi, Turpil. ap. Non. 282, 11, and 429, 21; so with certum, Cic. Rosc. Am. 11, 31: cum mihi deliberatum et constitutum sit ita gerere consulatum, etc., id. Agr. 1, 8, 25: sic habuisti statutum cum animo ac deliberatum, omnes judices reicere, id. Verr. 2, 3, 41: deliberatum est non tacere amplius, Afran. ap. Interpr. Verg. A. 10, 564.
    Hence, dēlībĕrātus, a, um, P. a., resolved upon, determined, certain (rare): neque illi quicquam deliberatius fuit quam meevertere, Cic. Fam. 5, 2, 8: instructius deliberatiusque, Gell. 1, 13, 9.