Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

dīlāto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. and n. [differo].

  1. I. Act., to spread out, dilate; to enlarge, amplify, extend (class.; esp. freq. in Cic.).
    1. A. Lit.: (stomachi) partes eae, quae sunt infra, dilatantur, quae autem supra, contrahuntur, Cic. N. D. 2, 54, 135: manum (opp. comprimere digitos), id. Or. 32, 113: globum farinae, Varr. L. L. 5, § 107 Müll.: fundum, Cic. Fin. 3, 15, 48: castra, Liv. 27, 46 (opp. coartatio plurium): aciem, id. 31, 21: cicatricem, Plin. 17, 27, 42, § 251: patulos rictus, Ov. M. 6, 378: se mare, Plin. 5, 32, 40, § 141 et saep.
    2. B. Trop.: ut aut ex verbis dilatetur, aut in verbum contrahatur oratio, Cic. Part. 7, 23; so, orationem, id. Fl. 5, 12; cf. argumentum, id. Parad. prooem. § 2: haec, quae dilatantur a nobis, Zeno sic premebat, id. N. D. 2, 7 fin.; cf. id. ib. 3, 9, 22; Quint. 8, 4, 14: eloquentia dilatata (opp. contracta et astricta), Cic. Brut. 90, 309: litteras, to pronounce broadly, id. ib. 74, 259: nomen in continentibus terris, id. Fragm. ap. Non. 274, 7: quantis in angustiis vestra se gloria dilatari velit, Cic. Rep. 6, 20; cf. se (c. c. attollere), Quint. 2, 3, 8: haec lex, dilatata in ordinem cunctum, coangustari etiam potest, Cic. Leg. 3, 14 fin.
  2. II. Neutr., to extend one’s self ( = expandor): spatia montis in cubiculo dilatantia, Plin. 35, 1, 1, § 3 Sill. N. cr.