Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

Dōnātus, i, m.

  1. I. Aelius D., a celebrated Roman grammarian of the fourth century of our era, teacher of Jerome, and commentator on Terence; cf. Baehr’s Lit. Gesch. p. 533 sq., and 68.
  2. II. Tiberius Claudius D., a commentator on Vergil, who lived about A.D. 400; cf. Baehr’s Lit. Gesch. p. 91; Teuffel, Röm. Lit. § 423.

dōno, āvi, ātum, 1, v. a. [donum].

  1. I. To give one something as a present; to present, bestow; to grant, vouchsafe, confer (freq. and class.).
    1. A. In gen.
      1. 1. Prop.: donavi ei, quae voluit, quae postulavit: te quoque ei dono dedi, Plaut. Mil. 4, 5, 5; cf. id. Poen. 2, 23: non pauca suis adjutoribus large effuseque donabat, Cic. Rosc. Am. 8 fin.: munera ista civibus tuis, id. Tusc. 5, 32, 90: praedam militibus, Caes. B. G. 7, 11 fin.: catenam ex voto Laribus, Hor. S. 1, 5, 65 et saep.: alicui non unius diei gratulationem, sed aeternitatem immortalitatemque, Cic. Pis. 3, 7: studiis temporum velut subseciva, Quint. 1, 12, 13: alicui gaudia, Hor. C. 3, 6, 27: (cadus) Spes donare novas largus, id. ib. 4, 12, 19: uxorem cum dote fidemque, etc., regina pecunia donat, id. Ep. 1, 6, 37: (aurae) Omnia (mandata) discerpunt et nubibus irrita donant, Verg. A. 9, 313 et saep.
          1. (β) With inf. (poet.): huic loricam Donat habere viro, Verg. A. 5, 262 (acc. to the Gr. δῶκεν ἵππον ἄγειν, Hom. Il. 23, 612); so id. ib. 10, 701: frui paratis, Hor. C. 1, 31, 18: divinare magnus mihi donat Apollo, id. S. 2, 5, 60.
          2. (γ) With ut and subj. (poet.): Calliope, nostro donate labori, nota parum ut facta tradantur, etc., Sil. 12, 390.
      2. 2. Trop., to give up, sacrifice (cf. condono): amicitias rei publicae, Cic. Fam. 5, 4, 2; so, iram patriae, Sil. 15, 603.
    2. B. In partic., to remit, forgive a debt, obligation, or penalty.
      1. 1. Lit.: mercedes habitationum annuas conductoribus donavit, Caes. B. C. 3, 21, 1: causam illi, Just. 32, 2, 4: legem, i. e. actionem lege datam, to give up, resign, Petr. poët. 18, 6; for which, negotium (with componere), Suet. Calig. 40.
      2. 2. Trop. for the more usual condonare, to forgive, pardon an offence or him that committed it, for another’s sake (so perhaps not ante-Aug.): culpa gravis precibus donatur saepe suorum, Ov. Pont. 2, 7, 51: noxae damnatus donatur populo Romano, donatur tribuniciae potestati, Liv. 8, 35; cf. id. 2, 35, 5 Drak.: patrem filio, Just. 32, 2, 5: victum memoriae patris, id. 38, 6; Flor. 3, 5, 10 Duker.
  2. II. Aliquem (aliquā re), to present one with any thing (class. and very freq.): donis plurimis donatus, Plaut. Am. prol. 137; cf. id. Stich. 5, 2, 8; Caes. B. C. 3, 53 fin.: aliquem paterā, Plaut. Am. 2, 2, 131; 134; 139: aliquem anulo aureo, Cic. Verr. 2, 3, 80: aliquem civitate, id. Arch. 3, 5; Caes. B. G. 1, 47, 4: aliquem laureā Apollinari, Hor. C. 4, 2, 9 et saep.: meritos in proeliis more militiae donat, Sall. J. 54, 1; cf.: donatus atque laudatus magnifice pro contione, id. ib 8, 2 et saep.
    Absol.: gaudent, currunt, celebrant, donant, tenent, Att. ap. Non. 317, 15 (Trag. Fragm. p. 193, ed. Rib.).
          1. (β) Ante-class.: aliquem aliquid; egon te pro hoc nuntio quid donem? Ter. Hec. 5, 4, 9.
            (But in Enn. ap. Prob. Verg. E. 6 the right reading seems to be: fata docet fari, not fari donavit, v. Vahl. Enn. p. 7).