Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

hinnĭo, īre (perf. hinnisset, Val. Max. 7, 3, ext. 2), v. n., to neigh, whinny: ut si finias equum, genus est animal, species mortale, differentia irrationale (nam et homo mortale erat), proprium hinniens, Quint. 7, 3, 3; Lucr. 5, 1077; Quint. 1, 5 fin.: hinnientium dulcedines, i. e. of horses, Laev. ap. App. Mag. p. 294.
Poet., of the centaur Chiron, Sid. Carm. 14, 29.
Hence, * hinnĭenter, adv., with neighing: hinnibunde pro hinnienter, Non. 122, 13.

hinnus, i, m., = ἵννος,

  1. I. a mule (from a stallion and a she-ass; opp. mulus, from a he-ass and a mare): ex equa et asino fit mulus: contra ex equo et asina hinnusHinnus est ex equo et asina, minor quam mulus corpore, etc., Varr. R. R. 2, 8, 1; 6; cf.: hinnos et hinnas sub quo sensu accipere debeamus Varro designat: ait enim ex equis et hinnulis (leg. asinabus) qui nascantur, hinnos vocari, Non. 122, 4 sq.; Col. 6, 37, 5.
  2. II. Transf., in the form ginnus, i, m., = γίννος, a little stunted mule: non aliter monstratur Atlas cum compare ginno, Mart. 6, 77, 7; cf.: in plurium Graecorum est monumentis, cum equa muli coitu natum, quem vocaverint ginnum, id est parvum mulum, Plin. 8, 44, 69, § 174.