Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

impĕtrābĭlis (inp-), e, adj. [impetro].

  1. I. Pass., easy to be obtained, attainable (rare; not in Cic. and Cæs.): cui postulanti triumphum rerum gestarum magnitudo impetrabilem faciebat, Liv. 39, 29, 4: venia, id. 36, 33, 5: omnia et tuta apud Romanos, id. 25, 29, 8: votum facite Junoni, Prop. 4 (5), 1, 101: quo impetrabilior pax esset, Liv. 30, 16, 15.
  2. II. Act., that easily obtains or effects, successful (ante- and postclass.): non potuit venire orator magis ad me impetrabilis, Plaut. Most. 5, 2, 40: impetrabilior qui vivat, nullus est, id. Merc. 3, 4, 20: Nicator Seleucus efficaciae impetrabilis rex, Anim. 14, 8: dies, on which a wish is gained, favorable, propitious, Plaut. Ep. 3, 2, 6: efficacia, Amm. 14, 8, 6; 15, 8, 21.
    Adv.: impĕtrābĭlĭter, in a way likely to attain: impetrabilius, Symm. Or. pro Patr. 4 Mai.