Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

inter-pello, āvi, ātum, 1, v. a., to interrupt by speaking, to disturb, molest, etc. (syn. obloquor; class.).

  1. I. To interrupt by speaking, to disturb a person speaking: si interpellas, ego tacebo, Plaut. Men. 5, 9, 62: nihil te interpellabo, continentem orationem audire malo, Cic. Tusc. 1, 8, 16: tu vero, ut me et appelles, et interpelles, et obloquare, et colloquare, velim, id. Q. Fr. 2, 10: quasi interpellamur ab iis, Quint. 4, 5, 20; a person engaged in business: si quis te arti tuae intentum sic interpellet, Curt. 9, 4, 28.
    Absol.: ministri, interpellando, . . . atrocitatem facti leniebant, Sall. J. 27, 1; Suet. Tib. 27.
    1. B. Esp.
      1. 1. To annoy, importune: cum a Ceballino interpellatus sum, Curt. 6, 10, 19: urbe egrediens, ne quis se interpellaret, Suet. Tib. 40; molest, disturb one, id. ib. 34.
      2. 2. To solicit, try to seduce a female: qui mulierem puellamve interpellaverit, Paul. Sent. 5, 4, 14 Huschke (Dig. 47, 11, 1, § 2).
      3. 3. To address, accost, speak to, i. q. alloqui: verum tu quid agis? interpella me, ut sciam, Lucil. ap. Non. 331, 1; = interjicere, interpellantem admonere, to object, Cic. Verr. 2, 1, 28, § 71.
      4. 4. To dun, demand payment of, Dig. 26, 7, 44; cf. Amm. 17, 3, 6.
  2. II. In gen., to disturb, hinder, obstruct, molest; constr. with acc., quin, quominus, ne, or inf.
          1. (α) With acc.; of persons: aliquem in jure suo, Caes. B. G. 1, 44; of things: partam jam victoriam, id. B. C. 3, 73: poenam, Liv. 4, 50: incrementa urbis, Just. 18, 5, 7: otium bello, Curt. 6, 6, 12: satietatem epularum ludis, id. 6, 2, 5: lex Julia non interpellat eam possessionem, does not disturb, does not abrogate it, Dig. 23, 5, 16.
            Pass.: reperiebat T. Ampium conatum esse tollere pecuniassed interpellatum adventum Caesaris profugisse, Caes. B. C. 3, 105: haec tota res interpellata bello refrixerat, Cic. Att. 1, 19, 4: stupro interpellato motus, Liv. 3, 57.
          2. (β) With quin: Caesar numquam interpellavit, quin, quibus vellem, uterer, Matius ad Cic. Fam. 11, 28.
          3. (γ) With quominus: interpellent me, quo minus honoratus sim, dum ne interpellent, quo minus, etc., Brut. ad Cic. Fam. 11, 10, 1.
          4. (δ) With ne: tribunis interregem interpellantibus, ne senatusconsultum fieret, to interpose their veto, Liv. 4, 43.
            (ε) With inf.: pransus non avide, quantum interpellet inani Ventre diem durare, Hor. S. 1, 6, 127.
            (ζ) Absol.: fameque et siti interpellante, disturbing him, Suet. Ner. 48.