Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

luxŭrĭa, ae, and luxŭrĭēs, ēi (v. Zumpt, Verr. 2, 2, 3, § 7, and 2, 5, 31, § 80; Roby, Gram. § 342; old gen. luxurii, Gracch. ap. Gell. 9, 14; the dat. of the fifth decl. is not in use, and the abl. is doubtful; v. Neue, Formenl. 1, 382 sqq.), f. [luxus], rankness.

  1. I. Lit., rankness, luxuriance of trees and plants: luxuriem segetum tenerā depascit in herbā, Verg. G. 1, 112: si vitis luxuria se consumpserit, Plin. 17, 22, 35, § 181; 9, 2, 1, § 2.
    1. B. Poet., transf., of animals: wantonness, friskiness, frolicsomeness, Val. Fl. 7, 65.
  2. II. Trop., riotous living, extravagance, profusion, luxury, excess: quam ecfliges, luxuriae sumptus suppeditare ut possies, Plaut. As. 4, 2, 10: animus, qui nunc luxuriā et lasciviā diffluit, Ter. Heaut. 5, 1, 72: in urbe luxuries creatur, ex luxuriā existat avaritia, necesse est, Cic. Rosc. Am. 27, 75: odit populus Romanus privatam luxuriam, id. Mur. 36, 76: luxuries Hannibalem ipsum Capuae corrupit, id. Agr. 1, 7, 20: diffluere luxuriā, id. Off. 1, 30, 106; 1, 34, 123: res ad luxuriam pertinentes, Caes. B. G. 2, 15: saevior armis Luxuria incubuit, Juv. 6, 293: quis ferat istas luxuriae sordes? id. 1, 140.
    1. B. Of style: in qua (oratione), ut in herbis, in summā ubertate inest luxuries quaedam, Cic. de Or. 2, 23, 96.