Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

permissum, i, n., v. permitto, P. a., A.

per-mitto, mīsi, missum, 3, v. a., to let go through, suffer to pass through.

  1. I. Lit. (very rare): fenestellae permittant columbas ad introitum exitumque, Pall. 1, 24, 1.
  2. II. Transf., to let go, let loose: equos permittunt in hostem, i. e. ride at full speed, Liv. 3, 61: equum concitatum ad hostium aciem, Sisenn. ap. Non. 162, 3: se incautius in hostem, i. e. to rush upon, Hirt. B. G. 8, 48: multi ex summo se permitterent, sprang down, Sisenn. ap. Non. 162, 5: gregem campo, to turn out into, Nemes. Ecl. 7.
    Mid., to spread, extend, reach: odor possit permitti longius, spreads farther, Lucr 4, 688: deserta regio ad Arimphaeos usque permittitur, extends, Mel. 1, 19, 20.
      1. 2. In partic.
        1. a. To send away, export: caseos trans maria, Col. 7, 8, 6.
        2. b. To let fly, cast, hurl, throw, so as to reach the mark: saxum permittit in hostem, Ov. M. 12, 282; 14, 182: longius tela, Hirt. B. G. 8, 9: quācumque datur permittere visus, to direct, cast, Sil. 3, 534.
    1. B. Trop.
      1. 1. To let loose, let go (rare): tribunatum, to make free use of, exercise without reserve, Liv. 2, 56: se ad aliquam rem, to strive after a thing, Gell. 6, 16, 1: habenas equo, Tib. 4, 1, 92.
      2. 2. To give up, leave, intrust, surrender, commit (class.; syn.: committo, commendo): totum ei negotium permisi, Cic. Q. Fr. 2, 9, 2: permittitur infinita potestas, id. Agr. 2, 13, 33: aliquem judicum potestati, id. Font. 14, 40: alicui summam belli administrandi, Caes. B. C. 1, 36: fortunas suas fidei alicujus, id. B. G. 5, 3: alicui licentiam agendarum rerum, Sall. J. 103, 3: permissum ipsi erat, faceret, quod vellet, Liv. 24, 14: aliquem vitae, to give one his life, Luc. 7, 731: feminas maribus, Col. 6, 24: permittere se, to give up or surrender one’s self: se suaque omnia in fidem atque potestatem populi Romani permittere, Caes. B. G. 2, 3, 2: se suaque omnia eorum potestati permittere, id. ib. 2, 31, 3; Liv. 36, 28: se in deditionem consulis, id. 8, 20; 40, 49
      3. 3. To give leave, let, allow, suffer, grant, permit (class.; syn.: sino, patior): neque discessisset a me, nisi ego ei permisissem, Cic. Fam. 13, 71: tibi permitto respondere, ne, etc., id. N. D. 3, 1, 4: quis Antonio permisit, ut, etc., id. de Or. 2, 90, 366: ipsis judicibus conjecturam facere, id. Verr. 2, 5, 9, § 22; Caes. B. C. 1, 50: ibi permisso, ut, etc., Liv. 6, 25; 34, 31: ut tuto transire permittatur, Sen. Ben. 4, 12, 2: permissus ut regnaret, Curt. 8, 12, 6; Cic. de Or. 2, 90, 368; Liv. 35, 20: non permittitur reprimere impetum, Sen. Ira, 1, 7, 4: si conjectare permittitur, Plin. 4, 14, 28, § 99: permittere sibi, with a foll. object-clause, to allow or permit one’s self, to venture to do a thing, Quint. 1, 4, 3.
        So with acc.: nil non permittit mulier sibi, Juv 6, 457: permitto aliquid iracundiae tuae, to make allowance for, Cic. Sull. 16, 46: inimicitias sibi cum aliquo susceptas patribus conscriptis et temporibus rei publicae, to sacrifice them to the state of the country, id. Sest. 33, 72.
        Hence, permis-sus, a, um, P. a.
    1. A. Permitted; hence, subst.: permissum, i, n., a permission: utor permisso, Hor. Ep. 2, 1, 45; Dig. 11, 7, 8; Inscr. Grut. 80, 13.
    2. B. Let go, Plaut. ap. Fest. p. 215 Müll.