Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

rĕd-ŏlĕo, ŭi, ēre, v. a. and n., to emit a scent, diffuse an odor; to smell of or like, be redolent of any thing.

  1. I. Act.
    1. A. Lit.: vinum redolens, smelling of wine, Cic. Phil. 2, 25, 63: unguenta, Plin. 11, 18, 19, § 61: thymum, Quint. 12, 10, 25: illa tuas redolent medicamina mensas, Ov. R. Am. 355; id. A. A. 3, 213: foetorem acoremve, Col. 12, 18, 3: delicias, Mart. 14, 59.
    2. B. Trop.: orationes redolentes antiquitatem, Cic. Brut. 21, 82: doctrinam exercitationemque paene puerilem, id. de Or. 2, 25, 109: servitutem paternam, Val. Max. 6, 2, 8 fin.: nihil, Cic. Cael. 20, 47.
  2. II. Neutr.
    1. A. Lit., absol: quod fracta magis redolere videntur Omnia, Lucr. 4, 696; so Ov. M. 4, 393: in patulis redolentia mala canistris, id. ib. 8, 675 al.
      With gen.: fila Tarentini redolentia porri edisti, Mart. 13, 18, 1.
      With abl.: redolent thymo fragrantia mella, Verg. G. 4, 169; id. A. 1, 436: mella thymi redolentia flore, Ov. M. 15, 80; Val. Fl. 4, 15; Val. Max. 1, 6 fin.
    2. B. Trop.: mihi quidem ex illius orationibus redolere ipsae Athenae videntur, Cic. Brut. 82, 285; id. Sest. 10, 24 Orell. N. cr.: praefectus urbis, cui nescio quid redoluerat, a conventu se abstinuit, who had got scent of something, Capitol. Gord. II.