Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

rĕluctor, ātus, 1 (abl. part. pres. reluctanti, Ov Am. 3, 4, 14), v. dep. n., to struggle against any thing, to resist (poet. and in post-Aug. prose; syn.: repugno, renitor, adversor).

  1. I. Lit.: visit cubiculum, in quo reluctantis et impulsae (uxoris) vestigia cernebantur, Tac. A. 4, 22: huic spiritus oris Multa reluctanti obstruitur, Verg. G. 4, 301: reluctantes dracones, Hor. C. 4, 4, 11; Ov. Am. 3, 4, 14: hostis reluctans, id. ib. 2, 9, 12; Curt. 6, 2, 6.
    Poet., with inf.: equites illic poscentia cursum Ora reluctantur pressis sedare lupatis, Claud. in Ruf 2, 354.
      1. 2. Transf., of inanimate subjects: Mycale, quam deduxisse canendo Saepe reluctatae constabat cornua lunae, Ov. M. 12, 264: inter obstantia saxa fractis aquis ac reluctantibus, Quint. 9, 4, 7: reluctantur faces, Sen. Herc. Oet. 1729: domitare ventos reluctantes, Plin. Pan. 81, 4.
  2. II. Trop., to oppose, resist; to be adverse or reluctant: reluctatus invitusque revertens in Italiam, Vell. 2, 102, 5; cf.: diu sum equidem reluctatus, Quint. prooem. § 1: diuque precibus ipsum reluctatum aegre vicerunt, ut, etc., Curt. 8, 2, 11; cf. Mart. 5, 35, 5: his tot tantisque rationibus, quamquam multum reluctata verecundia Principis nostri, tandem tamen, cessit, Plin. Pan. 60, 4: fatis reluctantibus, Petr. 111.
    Note:
      1. 1. Act. collat. form: faucibus ipsis hiantis Cerberi reluctabat, App. M. 4, p. 151, 28: pectus et venter reluctabat, id. ib. 7, p. 189, 38; Fulg. contr Verg.
      2. 2. Reluctatus, in a pass. signif., Claud. Rapt. Pros. 1, 42.