Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

scintilla, ae, f. dim. [kindr. with σπινθήρ], a spark (class.).

  1. I. Lit.; sing.: videmus Accedere ex unā scintillā incendia passim, Lucr. 5, 609; 4, 606; Verg. A. 1, 174; Ov. M. 7, 80; Liv. 38, 7 al.: parva saepe scintilla contempta excitavit incendium, Curt. 6, 3, 11.
    Plur., Lucr. 2, 675; 6, 163; Verg. A. 12, 102; Quint. 8, 5, 29 al.
    1. B. Transf., a bright, sparkling point: nullis ut in auro lucentibus scintillis, Plin. 33, 6, 31, § 95.
  2. II. Trop., a spark, glimmer, faint trace: scintilla ingenii, Cic. Rep. 2, 21, 31: belli, id. Fam. 10, 14, 2: isti tantis offusis tenebris ne scintillam quidem ullam nobis ad dispiciendum reliquerunt, id. Ac. 2, 19, 61: ne scintillam quidem relinques, genus qui congliscat tuom, Plaut. Trin. 3, 2, 52.

scintillo, āvi, 1, v. n. [scintilla], to sparkle, glitter, glow, gleam, flash (poet. and in post-Aug. prose; cf. fulguro).

  1. I. Lit.: templa caeli, Lucr. 6, 644: fulgetra, Plin. 2, 43, 43, § 113: clipeus ardens, id. 2, 34, 34, § 100: testā ardente oleum, Verg. G. 1, 392: oculi, Plaut. Men. 5, 2, 77: carbunculi contra radios solis, Plin. 37, 7, 25, § 95: cristae, Sil. 7, 593.
  2. II. Trop.: scintillavit cruentis Ira genis, Sil. 9, 562: tunc Venus et calidi scintillat fervor amoris, Calp. 5, 22: cupiditatis ardor, qui scintillet in animis audientium, Ambros. Psa. 118, Serm. 18, 22.